ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 990

เลือดเต็มชามหนึ่งใบแล้ว

ใบหน้าของราชาเผ่านอกด่านซีดมากแล้ว

แต่ลั่วชิงยวนเปลี่ยนเป็นชามเปล่า แล้วปล่อยเลือดออกมาอย่างต่อเนื่อง

ทุกคนมองดูด้วยความตึงเครียด แม้แต่หล่างมู่ก็ยังอดระทึกใจมิได้

ลั่วชิงยวนคงมิได้แกล้งพวกเขาหรอกกระมัง ยังมิเคยได้ยินวิธีรักษาด้วยการเจาะเลือดทิ้งมาก่อนเลย

“ลั่วชิงยวน เจ้ารักษาคนอย่างไรกัน เสด็จพ่ออ่อนแอลงชัด ๆ!” หล่างชิ่นโกรธจัด

นางชักดาบพุ่งเข้าหาหลั่วชิงยวนทันที

ลั่วชิงยวนเพิกเฉยต่ออีกฝ่าย เมื่อเห็นว่าเลือดพิษเกือบจะถูกขับออกมาจนหมดสิ้นแล้ว นางจึงดึงเข็มบนร่างของราชาเผ่านอกด่านออก

ทันใดนั้น ราชาเผ่านอกด่านก็กดหน้าอกของตนทันที

ทุกคนตกใจเป็นอย่างมาก

“เสด็จพ่อ!” หล่างมู่ร้องอุทาน

หล่างชิ่นฉวยประโยชน์จากสถานการณ์ยกดาบขึ้นแทง "ลั่วชิงยวน! ตายซะเถอะ!"

แต่ทว่าเมื่อดาบยาวพุ่งเข้าหาอีกฝ่าย กลับมีเสียงหนึ่งหยุดหล่างชิ่นเอาไว้

"หยุด!"

เป็นราชาเผ่านอกด่านที่เอ่ยปราม

เขากุมหน้าอกแล้วพยุงตัวเองขึ้น

หล่างมู่รีบไปช่วยประคองเขาด้วยความตกใจอย่างยิ่ง "เสด็จพ่อ ท่านขยับตัวได้แล้ว"

ราชาเผ่านอกด่านหอบหายใจ ค่อย ๆ พูดว่า "ข้ารู้สึกว่าร่างกายเบาขึ้นมาก หล่างชิ่น ปล่อยนางไป"

หล่างชิ่นตกใจมาก "เสด็จพ่อ"

ราชาเผ่านอกด่านเหลือบมองลั่วชิงยวนแวบหนึ่งแล้วพูดว่า "ลงไปเถิด ข้ามีเรื่องจะถามนางสักหน่อย"

“ให้หล่างมู่อยู่คนเดียวก็พอ”

หล่างชิ่นแอบมิพอใจ นางจ้องมองไปที่ลั่วชิงยวนด้วยดวงตาเขม็ง ก่อนจะฮึดฮัดออกไป

คนอื่น ๆ ก็ออกไปเช่นกัน มีเฉินไห่คอยยืนเฝ้าอยู่ด้านนอกกระโจม

เมื่อเหลือเพียงพวกเขาสามคนในกระโจม