ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 992

"เป็นแม่ของข้า"

ทันทีที่เขาได้ยินสิ่งนี้ ราชาเผ่านอกด่านก็ตกใจ เซถอยหลังไปหนึ่งก้าว

“แม่ของเจ้ารึ? นางได้… แต่งงานกับน้องชายของข้ารึ?”

ราชาเผ่านอกด่านละล่ำละลักด้วยเสียงสะอื้น น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความรู้สึกที่บอกมิถูก

ท่ามกลางความตกตะลึง ยังแฝงไปด้วยความรู้สึกสูญเสียเล็กน้อย

แต่หลังจากที่สงบสติลงแล้ว ราชาเผ่านอกด่านก็เงยหน้าขึ้นและมองนางด้วยความตกใจอีกครั้ง "มิ! เจ้ามิใช่ลูกสาวของน้องชายข้า แต่เจ้าเป็นลูกสาวของข้า!"

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ ลั่วชิงยวนก็ตัวแข็งทื่ออีกครั้ง

“ว่ากระไรนะ ลูกสาวของท่าน? แม่ของข้ากับท่าน…” ลั่วชิงยวนขมวดคิ้วจนแทบจะผูกเป็นปม

แต่ทว่าความตกใจมิได้หายไป

ราชาเผ่านอกด่านคว้าแขนของนางไว้อย่างตื่นเต้นและกล่าวว่า "เจ้าคือลูกสาวของข้า! เจ้าคือลูกสาวคนโตของข้า!"

“เจ้าคือหยวนหนิง!”

"ดี มิต้องทำเงื่อนไขสองข้อที่ข้าเพิ่งพูดถึงก่อนหน้านี้แล้ว!"

"ข้าจะส่งต่อตำแหน่งราชาแห่งเผ่านอกด่านให้กับเจ้ายามนี้เลย!"

“ข้าขอเพียงให้เจ้าสืบทอดตำแหน่งราชาเผ่านอกด่าน สิ่งอื่นใดข้ามิสน! มิว่าเจ้าอยากจะโจมตีเมืองผิงหนิงต่อไปหรือยุติสงคราม เจ้าตัดสินใจเอาเถอะ เจ้าเป็นผู้ชี้ชะตา!”

ราชาเผ่านอกด่านตื่นเต้นมากจนแทบจะคลุ้มคลั่ง

หนังศีรษะของลั่วชิงยวนชาวาบ นางเป็นลูกสาวของลั่วอิงและราชาเผ่านอกด่านอย่างนั้นหรือ? นางเป็นลูกสาวของลั่วไห่ผิงมิใช่หรือ?

เหตุใดราชาเผ่านอกด่านถึงได้มั่นใจเพียงนี้? เขาตั้งใจแน่วแน่ที่จะส่งต่อตำแหน่งราชาเผ่านอกด่านให้นางทันทีเช่นนี้เชียวหรือ?

ขณะที่พูดเช่นนั้น ราชาเผ่านอกด่านก็ถอดแหวนเงินรูปนกอินทรีบนนิ้วของเขาออกทันที แล้วคว้ามือของลั่วชิงยวนไปสวมให้นาง

“หยวนหนิง ลูกสาวของข้า ในที่สุดเจ้าก็กลับมาแล้ว!”

“ข้าได้พบเจ้าอีกครั้งก่อนตาย ข้าก็สามารถบอกลาใต้หล้านี้อย่างตายลาหลับได้แล้ว!”

“ข้าจะสั่งการเดี๋ยวนี้ เพื่อจัดพิธีสืบทอดตำแหน่งให้เจ้า!”

เมื่อพูดเช่นนั้น ราชาเผ่านอกด่านก็เรียกใครบางคนทันที

ลั่วชิงยวนรีบหยุดเขาทันที "มิได้!"

“ตัวตนของข้านับว่ายังมิชัดเจน หากมอบบัลลังก์ให้ข้าเช่นนี้ พวกเขาจะคิดว่าข้าบีบบังคับท่าน และจะไม่มีใครยอมรับข้าแน่”