ชีวิตบ้านนาของแม่นางลู่ม่าน นิยาย บท 469

ลู่ซูซื่อได้ยินแล้ว ก็มองการแต่งตัวของลู่ม่านตั้งแต่หัวจรดเท้า

เห็นนางสวมชุดผ้าฝ้ายชั้นดี นางก็พูดอย่างโมโหว่า “เจ้านับญาติกับฮูหยินกั๋วกงแล้วนี่ ยังมาถามอีกทำไม? เรื่องในตอนนั้น ไม่ใช่ข้าทำคนเดียวสักหน่อย พ่อเจ้าตายไปแล้ว พวกเจ้ายังอยากจะทำอะไรอีก?”

ลู่ม่านอึ้ง ในใจก็รู้สึกสงสัยขึ้นมา

“นับญาติ?”

“อย่ามาแกล้งโง่หน่อยเลย!” ลู่ซูซื่อตะโกน “เจ้าใส่ชุดแบบนี้ ไม่ใช่คุณหนูจวนกั๋วกงงั้นหรือ? ตอนนั้นพ่อเจ้าพาเจ้ากลับไป แต่ข้าบอกกับพวกเขาแล้ว พ่อเจ้าก็แค่เลอะเลือน ไม่มีทางทำแบบนั้นหรอก ตอนนั้น เพราะน้อยใจในจวนกั๋วกง ถึงได้คิดอยากจะแก้แค้น แต่ต่อมา เขาก็พาเจ้าออกไปก็รู้สึกเสียใจขึ้นมา เขาไม่ได้ทำอะไรเจ้า ก็ส่งเจ้ากลับบ้านไปแล้ว ต่อมาเขาก็ดีกับเจ้ามาตลอดไม่ใช่หรือไง?”

หรูอวี่ได้ยินแล้วก็เบิกตาโพลง “เจ้า เจ้าบอกว่าฮูหยินของเรา……”

ลู่ม่านมองค้อนหรูอวี่ พูดตัดประโยคนาง

“เจ้าหมายความว่า ที่จริงแล้วข้าคือลูกสาวของจวนกั๋วกงหรือ?”

ลู่ซูซื่ออึ้ง “เจ้าไม่รู้หรือ? ทำไมเจ้าถึงสวมชุดแพงแบบนี้?”

ในที่สุดหรูอวี่ก็มีโอกาสพูดสักที “ฮูหยินของข้า ตอนนี้เป็นสตรีที่มียศบรรดาศักดิ์ของกรมเกษตรระดับสาม สวมชุดแพงแล้วยังไง?”

“เฉินจื่ออาน? เขาสอบผ่านหรือ?” ลู่ซูซื่ออึ้ง

ลู่ม่านไม่พูด ลู่ซูซื่อก็พูดต่อว่า “งั้นเจ้าก็ไม่เสียเปรียบนี่ สามีของเจ้าสอบผ่าน ถ้าเจ้าไม่มีบ้านแม่ จะโดนดูถูกได้ง่ายๆ งั้นถ้าเจ้ารู้จักกับจวนกั๋วกง ตำแหน่งของเจ้าจะสูงกว่านี้ เจ้าจะมีสิทธิ์มีเสียงเหมือนเมื่อก่อนได้”

ลู่ม่านไม่พูด สักพักใหญ่ก็พูดขึ้นว่า “ทำไมข้าถูกโดนยาพิษ?”

ลู่ซูซื่อได้ยินแล้ว ทันใดนั้นก็อึ้งไปชั่วขณะ นางหลบตาแล้วพูดว่า “ข้าไม่รู้”

“งั้นก็ช่างเถอะ!” ลู่ม่านลุกขึ้น “ในเมื่อเจ้าไม่ยอมบอกความจริงกับข้า งั้นข้าก็ไม่จำเป็นต้องมาเสียเวลาอยู่ตรงนี้กับเจ้า ข้าจะรู้จักหรือไม่ ชีวิตข้าก็ยังดีเหมือนเดิม แต่เจ้าน่ะสิ ไม่แน่อาจจะแก่ตายในนี้ก็ได้นะ สงสารพี่ใหญ่ของข้าจริงๆ!”

พูดจบ นางก็เดินออกไปทันที

ลู่ซูซื่อเรียกไว้อีกครั้ง “มีอะไรก็พูดกันดีๆสิ พูดกันดีๆนะ ข้าบอกเจ้าก็ได้ ข้าจะบอกเจ้าให้หมดเลยได้ไหม?”

ลู่ม่านหยุดเดินแล้วหันไปมองนาง

ลู่ซูซื่อร้องไห้แล้วพูดว่า “เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับข้า เป็นเพราะเจ้าเอง ก่อนที่พ่อเจ้าจะตาย เจ้ารู้ว่าเจ้าไม่ใช่ลูกแท้ๆของเรา ก็เลยกินยา……”

ลู่ม่านไม่เชื่อลู่ซูซื่อหรอกนะ ถ้าไม่โดนกระตุ้น นางจะกินยาฆ่าตัวตายทำไม?

“เจ้าไม่พูดความจริงแบบนี้ ข้าคงจะมีเหตุผลที่เชื่อได้ว่า ที่จริงแล้วเจ้าเป็นคนวางยาข้า? ถ้าข้าบอกเรื่องนี้กับใต้เท้ากั๋วกง เกรงว่าเจ้าคงจะรอดไม่ถึงวันที่จะถูกขังตลอดชีวิต!”

ลู่ม่านตั้งใจพูดข่ม คนอย่างลู่ซูซื่อกลัวตายมาก นางได้ยินแล้วก็กลัวตัวสั่นขึ้นมาทันที

“เจ้ากินยาพิษเองจริงๆนะ พ่อเจ้าบอกเจ้าว่าข้าไม่ใช่แม่แท้ๆ เจ้าเลยคิดว่าตัวเองเป็นลูกเมียเก็บ วิ่งมาบอกกับข้า ตอนนั้นข้าอารมณ์ไม่ดี ไม่รู้ตัวว่าตัวเองพูดอะไรไปบ้าง ต่อมา เจ้าก็กินยาพิษที่พ่อเจ้าวางไว้ในบ้าน ข้าออกไปตามหาคนมาช่วยเจ้า ตอนนั้นข้าตามหมอมา แต่หมอบอกว่า เจ้าไม่รอดแล้ว ข้าถึงได้……”

“เจ้าถึงได้เรียกคนให้ทิ้งข้าไปที่ภูเขาใกล้กับอำเภอฉางเจ๋อ?”

“ข้าไม่ได้ทิ้งนะ! ข้าไม่มีวิธีจริงๆ เจ้าเห็นแก่ที่ข้าเลี้ยงเจ้ามาจนโตเถอะนะ หลายปีมานี้ พ่อเจ้าหลบการไล่ฆ่าของจวนกั๋วกงตลอด ถ้าเจ้าถูกตรวจสอบได้ว่าโดนยาพิษอีก พวกเราทั้งครอบครัวคงได้ตายกันหมดแน่ คนที่น่าสงสารที่สุดคือพี่ใหญ่เจ้า เขาเป็นคนดีมากนะ……”

ลู่ซูซื่อว่าแล้วก็ปาดน้ำตา หรูอวี่พูด “ห้ามร้องไห้! เจ้ายังมีหน้ามาร้องไห้อีกงั้นหรือ?”