ชีวิตบ้านนาของแม่นางลู่ม่าน นิยาย บท 474

จวงลี่จ้งได้ยินแล้วก็เหมือนเจอกับศัตรู “ไม่ ไม่จำเป็นหรอกขอรับ!”

อ๋องหนิงเห็นแล้วก็ไม่ได้พูดอะไรอีก

จวงลี่จ้งก็ถึงโล่งอก กรอกเหล้าไปหนึ่งคำใหญ่ๆ เหล้าร้อนๆไหลจากคอลงไปสู่กระเพาะ

……

เช้าวันต่อมา ฟ้าเพิ่งสว่าง พิธีการแต่งตั้งซูเหรินก็มาส่งถึงหน้าประตูแล้ว

เถียนหวังซื่อรีบไปเตรียมโต๊ะบูชา หรูอวี่รีบไปเรียกลู่ม่าน “ฮูหยิน มีคนจากวังมาเจ้าค่ะ”

เมื่อคืนลู่ม่านกินเยอะไป กลับมาดึกเกินไป เลยไม่ทันได้พูดกับคนในบ้านก่อน ตอนนี้ทำเอาพวกนางประหลาดใจมาก

รีบแต่งหน้าแต่งตัวให้ลู่ม่านกันใหญ่ เสร็จแล้ว ทุกคนก็ถึงออกไปรับราชโองการด้วยกัน

กระบวนการทั้งหมดนี้ ลู่ม่านง่วงจะหลับอยู่แล้ว ยังดีที่เฉินจื่ออานคอยจัดการทุกอย่างให้ ส่งกงกงที่มาประกาศราชโองการออกไป

รอลู่ม่านตื่นขึ้นมาอีกครั้ง ทุกคนในบ้านก็คุกเข่าให้ลู่ม่าน แล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ยินดีด้วยกับซูเหรินเจ้าค่ะ”

ลู่ม่านตลกกับการเรียกของพวกนาง “ทำอะไรกันอยู่? กลัวข้าไม่ให้เงินหรือไง?”

ว่าแล้ว ก็เรียกหรูอวี่มา “เอาเงินมาเร็ว!”

หรูอวี่ก็ไม่รอช้า รีบไปเอามาแบ่งจ่ายให้ทุกคนทันที

ทุกคนได้คนละหนึ่งก้อนทองคำ ครั้งนี้นางใจกว้างมากจริงๆ

มีคนมาอวยพรยินดีด้วยตลอดสามวันติด ทำเอาลู่ม่านหัวโตหมด

วันสุดท้าย ลู่ม่านไม่ยอมลุกขึ้นมารับแขกอีก จึงเรียกหรูอวี่ไป “คนที่สนิทด้วยก็น่าจะมากันหมดแล้ว ที่เหลือก็เป็นแค่พิธีการ เจ้าออกไปบอกว่าข้าป่วยนะ ข้าไม่อยากรับแขกแล้ว”

หรูอวี่พยักหน้า นางก็ไม่อยากให้ลู่ม่านเหนื่อย เพราะยังไงนางก็กำลังบำรุงร่างกายอยู่ จะประมาทไม่ได้เลยเชียว

ลู่ม่านได้พักผ่อนสักที นางนั่งเหม่อลอยอยู่ตรงนั้น ไม่นานหรูอวี่ก็รีบวิ่งกลับมา “ฮูหยิน……”

“บอกไปว่าข้าป่วยไงล่ะ” ลู่ม่านทำหน้าเหนื่อยใจ

“ครั้งนี้คงจะไม่ได้แล้วเจ้าค่ะ ท่านต้องออกไปต้อนรับเองแล้ว” หรูอวี่ก็ลำบากใจเหมือนกัน “ฮูหยินซวนมาเจ้าค่ะ”

ลู่ม่านเลิกคิ้วขึ้น “นางเองหรือ?” ก่อนหน้านี้ตอนอยู่อำเภอเฟิงหนาน มู่หรงเซี่ยเคยบอกว่า นางจะแต่งงานแล้ว ต่อมา ลู่ม่านมีธุระต้องจัดการเยอะ จึงไม่ได้สนใจนางเลย ดูท่าแล้ว พวกนางคงจะแต่งงานกันแล้วจริงๆ

คิดไปคิดมาแล้ว นางก็เดินออกไป

มู่หรงเซี่ยบำรุงรักษาร่างกายมาปีกว่า ภายนอกนางดูขาวเนียนอ่อนเยาว์ขึ้นเยอะมาก การแต่งกายแบบสาวน้อย ก็เปลี่ยนหญิงที่แต่งงานแล้ว ตอนลู่ม่านเดินเข้าไป นางกำลังนั่งดื่มชาอยู่ที่ห้องโถง

เห็นลู่ม่านมา นางก็รีบลุกขึ้นย่อตัวเคารพเล็กน้อย “ซูเหริน”

“ไม่ต้องทำความเคารพหรอก” ลู่ม่านพูดด้วยรอยยิ้ม “เจ้าเข้าเมืองหลวงมาตั้งแต่เมื่อไหร่?”

ได้ยินดังนั้น ใบหน้าขาวเนียนของมู่หรงเซี่ยก็แดงระเรื่อเล็กน้อย ข้ารับใช้ด้านหลังก็รีบพูดว่า “คุณหนูของเรากำลังรักษาครรภ์เจ้าค่ะ”

ลู่ม่านอึ้ง “ยินดีด้วยนะ รีบนั่งลงเร็ว”

มู่หรงเซี่ยได้ยินแล้วก็นั่งลง แล้วเรียกข้ารับใช้ “รีบเอาของที่ข้าเอามาขึ้นมาเร็ว”

ข้ารับใช้รีบเดินออกไป ไม่นานก็มีข้ารับใช้สองคนยกกล่องของขวัญขึ้นมา “สามีข้าบอกจะมาตั้งนานแล้ว แต่เนื่องด้วยมีงาน ดังนั้นจึงเป็นข้าที่มีส่งแทน”

หรูอวี่ได้ยินแล้วก็รีบมองไปยังสองกล่องนั้น ท่าทางเหมือนเจอกับศัตรู

ลู่ม่านพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย “รับไว้เถอะ”

หรูอวี่รีบรับกล่องมา ลู่ม่านก็ถึงพูดว่า “ที่จริงไม่ต้องเอาของขวัญมาก็ได้ นี่ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร”

“เพราะยังไงพวกเราก็มาจากอำเภอเฟิงหนานเหมือนกัน สามีของข้าสนใจใต้เท้าซือหนงมากเลยนะ” มู่หรงเซี่ยพูด