หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1003

หลินมั่วขมวดคิ้ว "เรื่องของเธอน่ะ ฉันไม่อยากยุ่งหรอก!"

“ถ้าไม่ใช่เพราะเห็นแก่น้าเล็ก ฮึ เธอน่ะ ไม่คู่ควรให้ฉันถามเลยสักนิด”

หลินหลินโกรธมาก "แกพูดบ้าอะไรของแก”

“อย่าคิดว่ามีแม่ฉันให้ท้าย แล้วจะมาชี้นิ้วใส่ฉันยังไงก็ได้นะ”

“บอกแล้วไงว่า ฉันจะทำอะไรก็ได้ ไม่ต้องให้แกมาสนใจ!”

“นอกจากนี้ เรื่องในครอบครัวของฉัน ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับแก แกไม่มีสิทธิ์มาพูดอะไรเกี่ยวกับฉัน!”

“ถ้ายังชี้นิ้วออกคำสั่งฉันอีก เชื่อมั้ย ฉันจะให้สามีของฉันฟาดแกให้ฟันร่วงหมดปากแน่!”

หลิวหลินหัวเราะร่าอย่างชอบใจ “อะไรกัน พวกแกเป็นญาติกันหรือเนี่ย”

หลินหลินเชิดใส่ “ใครเป็นญาติกับมัน”

“ป้าสองผู้น่าสงสาร ไม่ได้เจอกันมาก็ตั้งหลายปี สนิทกันก็ไม่ แกยังจะกล้ามาชี้นิ้วสั่งฉันอีกหรือ”

“เชอะ พวกเขามีสิทธิ์อะไร”

หลินมั่วขมวดคิ้ว “ใช่ เราไม่เคยเจอกัน”

“แต่ว่าแล้วแม่ของเธอล่ะ”

“แม่ของเธอดีกับเธอมาก เลี้ยงเธอมาจนโตด้วยความยากลำบาก”

“สุดท้าย เธอกลับขโมยเงินของที่บ้าน แล้วให้คนขี่มอเตอร์ไซค์มาชนแม่ของเธอบาดเจ็บ เธอคิดว่าทำแบบนี้สมควรแล้วหรือ”

หลินหลินพูดด้วยความโมโห “หมายความว่ายังไง มาหาว่าฉันขโมยเงินของที่บ้าน”

“เพื่อนของฉันขอยืมไปใช้ต่างหาก รอให้พวกเขามีเงินแล้วจะเอามาคืนฉัน”

“อีกอย่าง ตอนที่ฉันไปปาร์ตี้กับเพื่อนๆ แม่เข้ามาบังคับให้ฉันกลับบ้าน ไม่ไว้หน้าฉันเลยสักนิด แกคิดว่าแม่ทำถูกหรือ”

“เพื่อนของฉันแค่อยากจะแกล้งให้แม่ตกใจนิดๆ หน่อยๆ เท่านั้นเอง ก็เลยเผลอชนถูกแม่ ไม่ตั้งตั้งในสักหน่อย พวกแกก็เอาเรื่องแค่นี้มาคิดเล็กคิดน้อยไปได้”

หลินมั่วพูดไม่ออก ผู้หญิงคนนี้เกินเยียวยาจริงๆ

เมื่อเห็นท่าทางของหลินมั่ว หลินหลินก็ยิ่งรู้สึกรำคาญและด่าทอเขา "แกมีสิทธิ์อะไรมาว่าฉัน"

“อย่าคิดว่าฉันไม่รู้เกี่ยวกับแกนะ แกก็แค่ลูกเขยแต่งเข้า คิดว่าตัวเองเป็นใครกัน”

“เชอะ ลูกผู้ชายอกสามศอก หาความแมนไม่มีเลย ยังจะแต่งเข้าบ้านผู้หญิงอีก แกรู้สึกขายขี้หน้าบ้างไหม”

หลิวหลินโมโหทันที “ไอ้เวร อยากตายใช่ไหม"

ในขณะนี้ประตูห้องเปิดออกและมีคนหลายสิบคนรีบปรี่กันเข้ามา

“พี่หลินมีอะไรหรือครับ”

เมื่อเห็นผู้ใต้บังคับบัญชาของตัวเอง หลิวหลินก็ลำพองใจทันที เขาเหลือบมองหลินมั่ว "ไอ้หนู ตอนนี้ แกยังจะบ้าอยู่มั้ย"

หลินหลินซบไหล่หลิวหลิน พลางมองไปที่หลินมั่วด้วยสายตาดูถูก

ตอนนี้เธอเห็นธาตุแท้ของเฉินเฮ่าแล้ว เธอรู้ดีว่าผู้ชายคนนี้ไม่สามารถเป็นที่พึ่งให้เธอได้ ดังนั้นเธอจึงตัดสินใจเข้าหาหลิวหลินในทันที

ในความคิดของเธอ หลินมั่วเป็นเพียงคนชั้นต่ำต้อยในสังคม ที่ไม่รู้ว่าสังคมนี้โหดร้ายเพียงใด

และสังคมที่เธอกำลังสัมผัสอยู่ตอนนี้ก็คือสังคมชั้นสูงอย่างแท้จริง สูงส่งเกินกว่าที่หลินมั่วจะจินตนาการได้

ดังนั้นตั้งแต่ต้นจนจบ เธอไม่เคยเห็นหลินมั่วอยู่ในสายตาเลย

ในความทรงจำของเธอตระกูลสวี่ยังคงยากจนเหมือนเมื่อสิบกว่าปีที่แล้ว และไม่เคยรู้สถานการณ์ปัจจุบันของตระกูลสวี่เลย

สำหรับตระกูลสวี่แล้ว เธอดูแคลนมาโดยตลอด!