หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1029

สวี่ปั้นซย่าก็เห็นเช่นกัน ในกล้องนั้น แม้ว่าฟังฮุ่ยจะดูอ่อนเพลียไปบ้าง แต่ร่างกายของเธอยังอยู่ครบสมบูรณ์

เธออดไม่ได้ที่จะถอนหายใจยาวด้วยความโล่งอก และในขณะเดียวกัน สีหน้าของเธอก็ตื่นเต้นมาก

ครั้งนี้ หลินมั่วไม่ทำให้เธอผิดหวัง!

สวี่เจี้ยนกงกำโทรศัพท์แน่นพร้อมกับถามไถ่อาการของฟังฮุ่ย

ฟังฮุ่ยร้องไห้สะอื้นเสียเป็นส่วนมาก แต่ก็ตอบคำถามเขาอยู่สองสามคำ

หลินมั่วรับสายมาพูด "พ่อครับ แม่สบายดี ผมจะไปส่งเธอกลับบ้านเดี๋ยวนี้"

"พวกคุณไม่ต้องกังวล รออยู่ที่บ้านก็พอแล้ว!"

สวี่เจี้ยนกงพยักหน้าครั้งแล้วครั้งเล่า "ได้ ได้ เด็กดี!"

“หลินมั่ว ขอบใจมาก ขอบใจจริงๆ!”

"ถ้าไม่ใช่เพราะนาย ฉัน...ฉันก็ไม่รู้จะทำยังไงจริงๆ..."

หลังจากวางสาย สวี่เจี้ยนกงเช็ดน้ำตาบนใบหน้าของตัวเอง เขาร้องไห้ออกมาด้วยความปีติยินดี

สวี่ตงเสวี่ยและหวงเหลียงยืนอ้าปากค้างอยู่ข้างๆ ทั้งสองคนตกตะลึงโดยสมบูรณ์

สวี่ปั้นซย่านึกถึงสิ่งที่พวกเขาพูดเมื่อครู่นี้ได้ เธอรู้สึกหงุดหงิดใจมาก “สวี่ตงเสวี่ย หวงเหลียง พวกเธอเพิ่งพูดว่า หลินมั่วไม่มีทางช่วยแม่กลับมาได้ไม่ใช่หรือ"

“แล้วตอนนี้ พวกเธอสองคนจะว่ายังไง”

สีหน้าของสวี่ตงเสวี่ยและหวงเหลียงกระอักกระอ่วน ยิ่งเมื่อครู่นี้เอะอะโวยวายมากเท่าไหร่ ตอนนี้ก็รู้สึกขายหน้ามากขึ้นเท่านั้น

“ทำไมไม่พูดล่ะ”

“เมื่อครู่นี้โวยวายเก่งนักไม่ใช่หรือ”

“สวี่ตงเสวี่ย เธอไม่ได้เพิ่งบอกว่าจะเขียนชื่อของตัวเองกลับหัวหรอกหรือ”

สวี่ปั้นซย่าพูดด้วยความโกรธ เธออดทนกับคนสองคนนี้มานานแล้ว

ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เธอต้องถือโอกาสนี้ พูดแทนหลินมั่ว!

สวี่ตงเสวี่ยหงุดหงิด เธอเชิดหน้าแล้วพูดว่า "เขา...เขาช่วยแม่กลับมาได้แล้วยังไงล่ะ"

“พี่ไม่เห็นหรือ แม่มีบาดแผลเต็มตัวไปหมด แม่โดนคนทุบตีขนาดไหน!”

“ถ้าหลินมั่วไม่ฆ่าสมาชิกตระกูลหลิวทั้งสองคน เรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้นได้ยังไง แล้วแม่จะทนทุกข์ทรมานแบบนี้หรือ”

“สวี่ปั้นซย่า พี่ยังจะมาภาคภูมิใจอยู่อีก เรื่องนี้เป็นเพราะหลินมั่วคนเดียวยังจะมีหน้าจะพูดแทนเขา...”