หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 103

สีหน้าของหวงหย่งเฟิงขาวซีด “นี่…นี่มันอะไรกัน”

“ทำไมถึงมีโลงศพที่เล็กขนาดนี้”

“หรือว่าข้างในจะเป็นทารกเหรอ”

หลินมั่ว “ไม่ต้องกลัวครับ ข้างในเป็นแค่ศพแมว”

“ศพแมว?”

หลินมั่วพูดเสียงเบา “โลงศพเหนือหัว แมวบนหลังคา สิ้นทั้งตระกูล”

“นี่จะฆ่าล้างตระกูลหวงของคุณหมดเลยนะเนี่ย!”

“ประธานหวง ภรรยาของคุณคงยังไม่พูดความจริง”

“ความแค้นระหว่างเธอกับอาจารย์คนนี้ คงจะไม่ใช่เรื่องเล็กๆ”

พอหวงหย่งเฟิงเปิดโลงศพดู ของที่อยู่ข้างในนั้นก็เป็นศพแมวจริงๆ

สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปทันที รีบโทรหาภรรยาของเขา

ผ่านไปไม่นาน หวงหย่งเฟิงก็เดินเข้ามาอย่างขวัญหนีดีฝ่อ “คนที่เธอส่งไปนั้นทำขาของลูกชายของอาจารย์คนนั้นหัก ไม่สามารถที่จะรักษาให้หายได้…”

หลินมั่วถอนหายใจ “ไม่น่าเขาถึงอยากจะเอาพวกคุณให้ตาย!”

“ประธานหวง อย่าหาว่าผมว่าเลยนะครับ”

“ภรรยาของคุณคนนี้ หลังจากนี้จะต้องระวังให้ดีนะครับ”

“ไม่อย่างนั้น มีแต่จะเพิ่มปัญหาให้มากยิ่งขึ้น”

หวงหย่งเฟิงพยักหน้าอย่างช้าๆ “คุณหลิน ที่คุณพูดมันถูกแล้วครับ”

“ต่อไป ฉันจะเฝ้าระวังให้มากกว่านี้ จะไม่ให้เธอสร้างปัญหาอะไรได้อีก!”

หลินมั่วมองหวงหย่งเฟิงอย่างลึกซึ้ง อันที่จริง ถ้าอยู่ในระดับฐานะอย่างหวงหย่งเฟิงแล้ว ผู้ชายส่วนมากก็จะทิ้งภรรยา แล้วไปมีชู้ข้างนอกแล้ว

ส่วนคุณหญิงหวงคนนี้ เวลาอยู่ข้างนอกก็ยโสโอหัง สร้างปัญหาให้หวงหย่งเฟิงมาไม่น้อย

แต่หวงหย่งเฟิงกลับไม่มีท่าทีที่จะหย่ากับเธอเลย

เฉพาะข้อนี้ ก็ทำให้คนอื่นชื่นชมได้แล้ว!

จะมีสักกี่คนที่จะสามารถรักษาความตั้งใจเดิมเอาไว้ได้ในขณะที่มีความเจริญรุ่งเรืองมากขึ้นทุกๆ วัน

หวงหย่งเฟิงพูดด้วยความจริงใจ “คุณหลิน คุณช่วยครอบครัวของผมไว้”

“สามร้อยล้านมันไม่พอเลย”

“เอาแบบนี้ ฉันให้คุณหนึ่งพันล้านเลย ถือว่าฉันขอโทษคุณแทนภรรยาของฉันด้วย!”

หลินมั่วส่ายหัว “ผมบอกสามร้อยล้านก็คือสามร้อยล้านครับ”

“แต่เงินนี้คุณไม่ต้องให้ผมโดยตรงครับ”

หวงหย่งเฟิงสงสัย “งั้นจะให้คุณยังไง”

หลินมั่วเล่าเรื่องของสวีปั้นซย่าแล้วพูดว่า “คุณลองคิดหาวิธี โอนเงินนี้คืนไปที่บัญชีบริษัท แล้วบอกว่าสามร้อยล้านนี้เป็นเงินที่ตามกลับมาจากการถูกหลอกครั้งก่อน”

พอหวงหย่งเฟิงฟังจบก็อดไม่ได้ที่จะชื่นชม “คุณหลิน คุณดีกับคุณสวีมากจริงๆ!”

“คุณสบายใจได้เลย เรื่องนี้ฉันจะทำให้ดีแน่นอน”

ตอนประมาณสิบโมงกว่า อยู่ๆ หลินมั่วก็ได้รับสายจากเฉินเซิ่งหยวน

คนของเขาจับเถ้าแก่โจวได้ แล้วก็ส่งไปที่สถานีตำรวจแล้ว

แต่เงินสามร้อยล้านนั่นถูกแบ่งกระจายไปทุกที่ในโลกแล้ว หากอยากจะตามกลับมาคงเป็นไปไม่ได้แล้ว

หลินมั่วบอกข่าวนี้ให้สวีปั้นซย่าได้รู้ และได้บอกให้เตรียมใจไว้ล่วงหน้าแล้ว

จากนั้นก็แจ้งหวงหย่งเฟิง ให้เขาเตรียมส่งเงินนี้ไปที่สวีซื่อกรุ๊ป

ช่วงเวลาประมาณเที่ยง เงินก็เข้าบัญชีเรียบร้อย

สวีปั้นซย่ารออยู่ที่บริษัทด้วยความกังวลมาโดยตลอด พอเห็นเงินสามร้อยล้านคืนมาที่บัญชีบริษัทแล้ว เธอก็รู้สึกโล่งใจขึ้นมา

พอสวีตงเสวี่ยทราบข่าว ก็รีบวิ่งไปหาสวีเจี้ยนกงและฟังฮุ่ยทันที

“สามร้อยล้าน ตามกลับมาได้จริงๆ เหรอ” สวีเจี้ยนกงดีใจอย่างมาก “ดีแล้ว! ดีแล้ว!”

ฟังฮุ่ยเองก็พยักหน้า “หลินมั่วคนนี้เก่งจริงๆ นะเนี่ย!”

“บอกว่าจะตามเงินกลับมาภายในสามวัน นี่แค่วันเดียวเองก็ตามกลับมาได้แล้วเหรอ”

สวีเจี้ยนกงเองก็ชื่นชมไม่ขาดสาย เงินสามร้อยล้านนี้เสียไปแล้วเอากลับคืนมาได้ ทำให้ความคิดที่เขามีต่อหลินมั่วนั้นเปลี่ยนไปไม่น้อยเลย

ลูกผู้ชายพูดคำไหนก็คำนั้น นี่เป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด

สีหน้าของหวงเหลียงอึมครึม ยิ่งพ่อแม่ดีกับหลินมั่วมากเท่าไหร่ ก็หมายความว่าฐานะของเขาในครอบครัวก็จะต่ำลงเรื่อยๆ

เขาส่งสายตาให้สวีตงเสวี่ย สวีตงเสวี่ยก็เข้าใจทันทีแล้วพูดขึ้นมาว่า

“แม่ ท่านคิดอะไรอยู่เนี่ย”

“เรื่องนี้มันเกี่ยวกับหลินมั่วยังไงคะ”

“ตำรวจเป็นคนจับเถ้าแก่โจวคนนั้น”

“เงินก็เป็นตำรวจที่ตามกลับมา”

“ตั้งเเต่เริ่มจนจบ หลินมั่วนอกจากจะพูดโอ้อวด แล้วได้ทำอะไรอีกเหรอ”