หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 104

ฟังฮุ่ยตะลึงไป “หลินมั่วไม่ได้เป็นคนตามกลับมาเหรอ”

สวีตงเสวี่ยพยักหน้า “แน่สิ แม่ลองคิดดูนะ หลินมั่วมีความสามารถขนาดไหน พ่อกับแม่ไม่รู้เหรอคะ”

“สามปีมานี้ เขาได้แต่เกาะบ้านเรากิน แม้แต่เงินสามแสนที่จะเอาไปช่วยน้องสาวของเขายังหามาไม่ได้ พ่อกับแม่คาดหวังว่าเขาจะตามเงินสามร้อยล้านกลับมาได้เหรอ”

ฟังฮุ่ยขมวดคิ้ว เธอเองก็รู้สึกสงสัยขึ้นมา

หวงเหลียงพูดเสียงเบา “แม่ครับ จนถึงตอนนี้แล้ว แม่ยังคาดหวังกับคนไม่เอาไหนคนนี้อยู่อีกเหรอ”

“นอกจากที่เขาจะพูดนินทาเยาะเย้ยพวกเราแล้ว เขาจะทำอะไรได้อีก”

“ตอนนั้นขอให้เขาช่วยบ้านเราแบกรับเรื่องนี้ไว้ เขายังหาข้ออ้างต่างๆ มาปฏิเสธเลย คนอะไรกัน!”

สวีเจี้ยนกงเองก็ขมวดคิ้วขึ้นมา คำพูดนี้ทำให้ความรู้สึกดีในใจที่มีต่อหลินมั่วนั้นสั่นคลอนขึ้นมาใหม่

หวงเหลียงเห็นแบบนี้ จึงพูดเสียงเบาอีกว่า “จริงสิ พ่อครับ แม่ครับ ยังจำคำพูดที่หลินมั่วพูดไว้ได้ไหม”

ฟังฮุ่ย “คำพูดอะไร”

หวงเหลียง “เขาบอกว่าจะตามเงินสามร้อยล้านนี้กลับมา นอกจากนี้ ถึงเวลาสิ้นปีก็จะเอาเงินอีกร้อยล้าน เพื่อแบ่งให้หุ้นส่วนพวกนั้น”

“ก็หมายความว่า พอถึงเวลาสิ้นปีพวกเราจะต้องเอาเงินออกมาอีกร้อยล้านเพื่อแบ่งให้กับคนพวกนั้น!”

สีหน้าของสวีเจี้ยนกงและฟังฮุ่ยเปลี่ยนไปทันที

ทั้งสองคนนี้เป็นคนที่ขี้เหนียวอย่างมาก ก่อนหน้านี้ตอนที่เงินสามร้อยล้านยังตามกลับมาไม่ได้ พวกเขาก็ไม่ได้สนใจเรื่องนี้เลย

พอมาคิดดูตอนนี้แล้ว ทั้งสองคนก็รู้สึกเสียดายขึ้นมา

เงินตั้งร้อยล้านเลยนะ แบ่งออกไปแบบนี้เลยเหรอ

สวีตงเสวี่ยรีบพูดเสริมเกินจริงขึ้นมา “ถ้านายไม่พูดนี่ฉันลืมไปเลยนะเนี่ย!”

“เงินตั้งร้อยล้านเลยนะ เขาจะแบ่งออกไปตามใจแบบนี้เลยเหรอ”

“เขาคิดว่าตนเองเป็นใคร นี่มันเงินของตระกูลสวีของพวกเรา เขามาตัดสินใจแทนได้ตั้งเเต่เมื่อไหร่กัน”

“อีกอย่าง หุ้นส่วนพวกนั้นเป็นใครกัน!”

“พี่หนูเจรจาธุรกิจมาให้บริษัทมากมายขนาดนั้น หาเงินมาได้ตั้งเท่าไหร่ พวกเขาไม่นึกขอบคุณ แต่กลับกัน พอพวกเราเกิดเรื่องขึ้นมาหน่อย ก็จะเอาพวกเราให้ตาย นี่มันเป็นพวกคนชั่วที่คิดทรยศชัดๆ!”

คำพูดนี้ทำให้สีหน้าของฟังฮุ่ยเปลี่ยนไปทันที “เสวี่ยเอ๋อร์ ลูกพูดถูกแล้ว!”