หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 106

สวีปั้นซย่าโกรธแทบตาย นี่มันแค่รับผิดชอบนิดหน่อยที่ไหนกัน

แก้ปัญหาเรื่องนี้ไม่ได้ หลินมั่วก็ต้องตายแน่ๆ!

แต่แล้ว ผู้ถือหุ้นพวกนั้นกลับไม่ได้ไปหาหลินมั่ว

มีผู้ถือหุ้นคนหนึ่งก้าวออกมา ชี้ไปที่สวีเจี้ยนกงและพูดด้วยความโกรธว่า “นายแซ่สวี ฉันจะถามอีกครั้งหนึ่ง เงินร้อยล้าน แกจะให้หรือไม่ให้!”

“ไม่ให้!” สวีเจี้ยนกงพูดอย่างเด็ดขาด

สวีปั้นซย่าอยากจะพูดอะไร แต่กลับถูกฟังฮุ่ยปิดปากเอาไว้

“ได้” ผู้ถือหุ้นคนนั้นพยักหน้าอย่างแรง กัดฟันแล้วพูดว่า “เวรเอ๊ย แจ้งความ!”

“ไม่ให้ใช่ไหม”

“ฉันก็ไม่เอาแล้วโว้ย!”

“บัดซบจริงๆ!”

“แกขโมยตราปั๊มบริษัท โยกย้ายเงินของบริษัทไปตั้งสามร้อยล้าน นี่มันเป็นการทำผิดกฎหมายแล้ว!”

“ต่อให้ตามเงินสามร้อยล้านกลับมาแล้วมันยังไง”

“ทำผิดกฎหมายจริง แกก็ต้องให้กฎหมายลงโทษ!”

“ถ้าครั้งนี้ฉันทำให้แกติดคุกไม่ได้ ฉันจะใช้แซ่เดียวกับแกเลย!”

หุ้นส่วนคนอื่นๆ ก็โวยวายขึ้นมาเหมือนกัน “ใช่ แจ้งความเลย”

“เงินของฉันฉันก็ไม่เอาแล้วเหมือนกัน!”

“เอาไอ้คนแก่ชั่วนี่ให้ตาย!”

“สวีเจี้ยนกง ฟังฮุ่ย พวกแกเตรียมตัวติดคุกได้เลย!”

สวีเจี้ยนกงและฟังฮุ่ยอึ้งไปเลย พวกเขามองไปที่หวงเหลียง “พวกเขา…พวกเขาพูดจริงเหรอ”

สีหน้าของหวงเหลียงขาวซีด ยังไงเขาก็ผ่านเรื่องราวจากข้างนอกมาเยอะ รู้ว่าหุ้นส่วนเหล่านี้ไม่ได้ขู่เล่นๆ

ถ้าหากจะสืบถามเรื่องนี้จริงๆ มีการทำผิดกฎหมายจริง สวีเจี้ยนกงและฟังฮุ่ยก็หนีไม่รอดแน่

นอกจากนี้ แม้แต่เขาก็จะต้องจบเห่แน่

หวงเหลียงก้มหน้า “นี่…นี่เหมือนจะเป็นเรื่องจริง…”

“เหมือนจะ?” สวีเจี้ยนงโกรธอย่างมาก “สรุปจริงหรือไม่จริง”

ในขณะนั้นเอง นักกฎหมายของบริษัทเดินเข้ามา

“ผมจะบอกคุณเองว่าเป็นเรื่องจริงหรือไม่จริง!”

“ขอถามคำถามง่ายๆ กับคุณหน่อยนะครับ ขโมยคนหนึ่ง ขโมยของไปแล้วก็ส่งกลับมาเหมือนเดิม”

“ถ้าอย่างนั้น ขโมยคนนี้ได้ทำผิดกฎหมายหรือเปล่า”

สวีเจี้ยนกงคิดๆดู แล้วตอบว่า “ก็ต้องทำผิดกฎหมายสิ!”

“ถูกต้องครับ!” นักกฎหมายพยักหน้า “สถานการณ์ของพวกคุณก็เหมือนกันครับ”

“ผู้อาวุโสสวี จริงๆ เรื่องพวกนี้ ถ้าหุ้นส่วนทุกคนไม่ซักถามก็ไม่เป็นอะไรหรอก”

“แต่ถ้าพวกเขาจริงซักถามจริงๆ หึ คุณคงจะแบกความรับผิดชอบนี้ไม่ไหว!”

สวีเจี้ยนกงรู้สึกกระวนกระวายขึ้นมาทันที มองผู้ถือหุ้นเหล่านั้นที่อารมณ์กำลังพลุ่งพล่านแล้วพูดว่า “ทุกคน เงิน…เงินร้อยล้านนี้ ฉันไม่ได้เป็นคนสัญญานะ หลินมั่วเป็นคนสัญญา”

“ถ้าพวกแกจะเอาเรื่อง ก็ควรจะไปหาหลินมั่ว เกี่ยวอะไรกับฉัน…”

ผู้ถือหุ้นพูดเสียงดังว่า “ตอนนี้ไม่ใช่เรื่องของเงินร้อยล้านแล้ว แต่เป็นเรื่องที่พวกแกโยกย้ายเงินของบริษัทไปสามร้อยล้านต่างหาก!”

“เงินร้อยล้านนี้ฉันไม่เอาแล้ว ฉันจะเอาแกให้ตาย!”

สวีเจี้ยนกงโกรธอย่างมาก “แก…นี่แกจะมากเกินไปแล้วนะ!”

ผู้ถือหุ้นยิ้มเยือกเย็น “ถ้าแกไม่ทำผิดกฎหมาย ฉันจะรังแกแกได้ยังไง”

“แกทำเรื่องผิดขนาดนี้ ฉันจะทำให้แกใช้ชีวิตที่เหลือในคุกแน่!”

สวีเจี้ยนกงโกรธจนตัวสั่น แต่ก็ทำอะไรไม่ได้

ในเมื่อตอนนี้ตนเองถูกคนอื่นจับจุดอ่อนไว้ได้

สีหน้าของฟังฮุ่ยนั้นทำอะไรไม่ถูก พูดเสียงเบาว่า “ถ้าอย่างนั้น เรา…พวกเราเสียเปรียบหน่อยก็ได้ แบ่งเงินร้อยล้านนั้นให้พวกเขาเถอะ…”

สวีเจี้ยนกงถอนหายใจ “คงต้องเป็นแบบนั้นแหละ”

“ช่างเถอะ ทุกคน พวกเราจะแบ่งเงินร้อยล้านนี้ให้ แบบนี้โอเคไหม”

ผู้ถือหุ้นคนนั้นยิ้มเยือกเย็น “ตอนนี้ยอมแล้วเหรอ มันสายเกินไปแล้ว!”

“ฉันไม่เอาเงิน ฉันจะให้แกติดคุก!”

“ไอ้แก่ชั่ว ฉันจะเอาแกให้ตาย!”