หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 108

หลินมั่วถอนหายใจแล้วมองไปที่สวีปั้นซย่า

เรื่องมันเกี่ยวพันกับสวีเจี้ยนกงและฟังฮุ่ย หลินมั่วไม่กล้าที่จะตัดสินใจเองโดยพลการ

สวีปั้นซย่ารีบพูดว่า “ขอบคุณที่ทุกคนเข้าใจนะคะ”

“ฉันต้องขอโทษกับทุกคนอีกครั้ง”

“เพื่อเป็นการขอโทษ ตั้งเเต่วันนี้เป็นต้นไป ฉันตัดสินใจว่าจะไม่ให้พ่อแม่และน้องสาวของฉันมายั่งเกี่ยวกับงานของบริษัทอีก!”

พอพูดคำนี้จบ คนแรกที่ระเบิดอารมณ์ออกมาคือสวีเจี้ยนกง “อะไรนะ”

“แกมีสิทธิ์อะไรไม่ให้ฉันยุ่งเรื่องงานของบริษัท”

“บริษัทเป็นของบ้านเรา ฉันเป็นพ่อแก ฉันก็ควรจะต้องดูแลงานของบริษัท!”

ผู้ถือหุ้นพูดด่าขึ้นมาทันที “ไอ้แก่ หุบปากไปเลย!”

“บริษัทเป็นของประธานสวี ไม่ใช่ของตระกูลสวี”

“หุ้นส่วนอยู่ที่ประธานสวี ไม่ได้อยู่กับตระกูลสวี”

“แกมีสิทธิ์อะไรมาดูแลงานของบริษัท”

สวีเจี้ยนกงพูดด้วยความร้อนรน “ทำไมฉันจะไม่มีสิทธิ์”

“ฉันเป็นพ่อของเธอ ฉันเลี้ยงดูเธอจนโต เธอจะต้องเชื่อฟังฉัน”

“บริษัทเป็นของเธอ ก็เท่ากับว่าเป็นของฉัน!”

“ฉันจะบอกพวกแกให้ ฉันจะไม่ไปจากบริษัทแน่นอน งานที่บริษัทฉันจะต้องดูแลด้วยตนเอง!”

ผู้ถือหุ้นทุบไปที่โต๊ะแล้วยืนขึ้น “ดูแลบ้านแกสิ!”

“ถ้าแกไม่ไป ฉันก็จะส่งแกไปเข้าคุก”

“หรือไม่แกก็ไปดูแลบริษัทในคุกแล้วกัน!”

สวีเจี้ยนกงถึงกับอึ้งไปแล้วเซนั่งลงกับเก้าอี้ พูดอะไรไม่ออกสักคำ

สวีปั้นซย่าพูดอย่างไร้ทางเลือก “พ่อ แม่ พวกคุณกลับไปเถอะ”

“พวกคุณมายุ่งเรื่องงานของบริษัท มันก็ผิดกฎอยู่แล้ว”

“ตามหลักแล้ว พวกคุณทำแบบนี้ก็ผิดกฎหมายเช่นกัน”

ฟังฮุ่ยปาดน้ำตา “ใช่สิ ตอนนี้แกปีกกล้าขาแข็งแล้วนี่ ไม่ต้องมาสนใจพวกฉันหรอก”

“พวกเราเลี้ยงแกจนโตมาอย่างยากลำบาก พอตอนนี้แค่พูดไม่กี่คำ ก็ผิดกฎหมายแล้ว”

สวีปั้นซย่าโกรธจนหน้าเขียว พ่อแม่แบบนี้ ทำให้คนปวดหัวจริงๆ

“ช่างเถอะ ประธานสวี แจ้งความดีกว่า!” ผู้ถือหุ้นเอาโทรศัพท์ออกมา “ส่งพวกเขาไปที่คุกก็จะได้ไม่ต้องลำบากขนาดนี้!”

สวีเจี้ยนกงและฟังฮุ่ยได้ยินแบบนี้ ก็รีบกระโดดขึ้นมาทันที

“พวกเราไป พวกเราไปยังไม่ได้หรือไง”

ผู้ถือหุ้นพูดว่า “ไม่ต้องไปแล้ว ฉันแจ้งความดีกว่า จะได้จบๆ ต่อไปจะได้ไม่มีปัญหาด้วย!”

สวีเจี้ยนกงและฟังฮุ่ยไม่รอช้า รีบวิ่งจากไปอย่างคอตก

สวีตงเสวี่ยทำสีหน้าโกรธ “พี่…พี่จะมากไปแล้วนะ!”

“พี่ทำแบบนี้กับพ่อกับแม่ได้ยังไง”

“พวกเราเป็นครอบครัวเดียวกันนะ!”

ผู้ถือหุ้นโกรธเคืองอย่างมาก ชี้ไปที่สวีตงเสวี่ยแล้วพูดว่า “เธอก็ไสหัวไปซะ!”

“เงินในครั้งนี้ ก็เป็นเธอกับไอ้แก่สองคนนั้นร่วมมือกันโยกย้ายออกไป”

“ถ้าเธอยังไม่ไปอีก ฉันจะแจ้งความ ความผิดของเธอก็ไม่น้อยไปกว่าสองคนนั้นหรอกนะ!”

สวีตงเสวี่ยตกใจ รีบหนีไปกับหวงเหลียงอย่างรวดเร็ว

ผู้ถือหุ้นเหล่านั้นได้คำตอบที่พอใจก็ต่างพากันจากไป

ก่อนที่จะไป ผู้ถือหุ้นเหล่านี้ก็ยังพูดอีกว่า “ประธานสวี พวกพ่อแม่และน้องสาวของคุณ ห้ามให้พวกเขายุ่งเรื่องงานของบริษัทเด็ดขาด”

“แต่ถ้าสามีคุณมาทำงานที่บริษัท พวกเราก็ยินดีอย่างมาก!”

สวีปั้นซย่าอดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา หลินมั่วได้รับความชื่นชมจากผู้ถือหุ้นเหล่านี้อย่างมากเชียว นี่ก็เป็นเรื่องที่เธอคิดไม่ถึงเหมือนกัน

“ได้ยินไหม เขาให้คุณมาทำงานที่บริษัท”

“เมื่อไหร่จะลาออกจากโรงพยาบาลแล้วมาเป็นเลขาให้ฉันหล่ะ!”

สวีปั้นซย่าพูดไปแต่ตนเองกลับยิ้มขึ้นมาก่อน

หลินมั่วเองก็ยิ้ม ขยับเข้าไปข้างๆ สวีปั้นซย่าแล้วพูดว่า “เป็นเลขามีข้อดีอะไรเหรอ ต้องทำงานทั้งเช้าทั้งเย็นไหม”

หน้าของสวีปั้นซย่าแดงก่ำแล้วพูดว่า “หน้าไม่อาย”