หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1092

ในช่วงบ่ายติงหยวนอู่ได้ไปเข้าพบหลินมั่วด้วยตนเอง เพื่อบอกต่อคำพูดของท่านผู้เฒ่าติง

เดิมทีหลินมั่วก็กำลังทดสอบหยั่งเชิงตระกูลติงอยู่แล้ว

การที่ตระกูลติงตกลงที่จะขายหุ้น หลินมั่วก็รู้ได้ทันทีว่าตระกูลติงมีความลับอยู่จริงๆ

เขาไม่เกรงใจตระกูลติง เสนอราคาที่ต่ำมากออกไป

หากประมาณตามแบบปกติด้วยสถานะของศูนย์การค้าเทียนหวาในเมืองก่วงหยาง หุ้นสามสิบเปอร์เซ็นต์นี้สามารถขายได้อย่างน้อยสามถึงสี่พันล้านบาท

ยิ่งไปกว่านั้นถึงจะมีเงินก็ไม่สามารถซื้อได้

แต่สุดท้ายหลินมั่วกลับเสนอราคาหนึ่งพันห้าร้อยล้านบาทให้กับตระกูลติง

ไม่เพียงเท่านั้น หลินมั่วยังให้คนในตระกูลติงออกจากศูนย์การค้าเทียนหวาทั้งหมด เขาจะให้คนของเขาไปรับช่วงต่อในศูนย์การค้าเทียนหวา

ติงหยวนอู่โกรธจนตัวสั่น แต่ท้ายที่สุดก็ต้องยอมรับคำขอของหลินมั่ว

ไม่มีทางเลือกไหนแล้ว ตอนนี้ตระกูลติงเป็นเหมือนลูกไก่ในกำมือของหลินมั่ว

หลังจากที่ติงหยวนอู่จากไปแล้ว หลินมั่วก็เรียกเหลาหู่เข้ามาเพื่อบอกเขาเกี่ยวกับศูนย์การค้าเทียนหวาทันที

เหลาหู่ทำท่าทางตื่นเต้น เพราะเขาไม่คิดว่าตระกูลติงจะรับปากจริงๆ

ศูนย์การค้าเทียนหวาคือรากฐานและบ่อเงินบ่อทองของตระกูลติง

เคยมีคนควักเงินสิบล้านจะซื้อหุ้นครึ่งหนึ่งของศูนย์การค้าเทียนหวา แต่ถูกตระกูลติงปฏิเสธทั้งหมด

ตอนนี้หลินมั่วซื้อหุ้นสามสิบเปอร์เซ็นต์ในราคาหนึ่งพันห้าร้อยล้านบาท นี่ถือทำเงินได้มหาศาลแล้ว

"พี่หลิน คราวนี้พวกเราถือว่าพัฒนาแล้ว"

"การที่มีศูนย์การค้าเทียนหวาก็ถือว่าท่านได้เป็นเศรษฐีที่แท้จริงแล้ว"

"บวกกับบริษัทก่อสร้างและทรัพย์สินของท่าน นี่เกือบจะตามทันสิบตระกูลใหญ่ได้แล้วนะ"

เหลาหู่รู้สึกตื่นเต้น

หลินมั่วยิ้ม "เงินแค่นี้เอง ทำไมนายต้องตื่นเต้นด้วยล่ะ"

เหลาหู่สั่นสะท้าน "พี่หลิน นี่...เงินทุนหลายหมื่นล้านเลยนะ พูดว่าเงินแค่นี้ได้ยังไง"

หลินมั่วหัวเราะเบาๆ และไม่ได้โต้ตอบอะไรกับเหลาหู่

แม้ว่าเขาจะมีความทรงจำเกี่ยวกับตระกูลไม่มาก แต่เขาก็รู้ว่าทรัพย์สินของตระกูลหลินในตอนแรกไม่ใช่สิ่งที่สิบตระกูลสามารถเปรียบเทียบได้อย่างแน่นอน

เขาต้องการฟื้นฟูความรุ่งเรืองของตระกูลหลิน นี่เป็นเพียงจุดเริ่มต้นเท่านั้น

"ใช่แล้ว เหลาหู่ หลังจากนั้นแล้วนายไปเอาเงินหนึ่งพันล้านบาทมานะ"

หลินมั่วออกคำสั่ง

เหลาหู่ตื้นตันใจจนเกือบจะร้องไห้ เขาพบว่าการติดตามหลินมั่วเป็นการตัดสินใจที่ถูกต้องที่สุดในชีวิตของเขา

"พี่หลิน ผมจะไม่พูดอะไรแล้ว"

"จากนี้ต่อให้เป็นภูเขากระบี่ทะเลเพลิงผมก็จะยอมทำทุกอย่างเพื่อท่าน"

เหลาหู่พูดออกมาจากใจ

หลินมั่วโบกมือ "พอได้แล้ว เลิกเสแสร้งได้แล้ว"

"ดูแลศูนย์การค้าเทียนหวาให้ดี"

"ใช่แล้ว อย่าลืมติดต่อฟังอู้เต๋อเพื่อบอกให้เขาติดตามตระกูลติงล่ะ"

"ฉันอดสงสัยไม่ได้ว่า เรื่องระหว่างตระกูลติงกับเหมียวเจียงคงไม่ง่ายขนาดนั้น"

"ไม่อย่างนั้นตระกูลติงคงไม่ยกหุ้นของศูนย์การค้าเทียนหวาให้ฉันง่ายๆ ขนาดนี้หรอก"

เหลาหู่พยักหน้าพร้อมกับพูดว่า "โอเคครับ"

หลังจากเหลาหู่จากไป ท้องฟ้าก็ค่อยๆ มืดลง

หลินมั่วกลับไปที่สวนวั่งเจียง หลังจากทานข้าวเสร็จเรียบแล้ว เขาได้มาที่วิลล่าที่อาหม่านพักอยู่เพื่อขอตัวกู่พิษ

คืนนี้เขาจะไปดูลาดเลาที่ไป่เซียงการ์เด้น จากนั้นเขาจะไปพบคนในเผ่าเหมียวเจียง