ในช่วงบ่ายติงหยวนอู่ได้ไปเข้าพบหลินมั่วด้วยตนเอง เพื่อบอกต่อคำพูดของท่านผู้เฒ่าติง
เดิมทีหลินมั่วก็กำลังทดสอบหยั่งเชิงตระกูลติงอยู่แล้ว
การที่ตระกูลติงตกลงที่จะขายหุ้น หลินมั่วก็รู้ได้ทันทีว่าตระกูลติงมีความลับอยู่จริงๆ
เขาไม่เกรงใจตระกูลติง เสนอราคาที่ต่ำมากออกไป
หากประมาณตามแบบปกติด้วยสถานะของศูนย์การค้าเทียนหวาในเมืองก่วงหยาง หุ้นสามสิบเปอร์เซ็นต์นี้สามารถขายได้อย่างน้อยสามถึงสี่พันล้านบาท
ยิ่งไปกว่านั้นถึงจะมีเงินก็ไม่สามารถซื้อได้
แต่สุดท้ายหลินมั่วกลับเสนอราคาหนึ่งพันห้าร้อยล้านบาทให้กับตระกูลติง
ไม่เพียงเท่านั้น หลินมั่วยังให้คนในตระกูลติงออกจากศูนย์การค้าเทียนหวาทั้งหมด เขาจะให้คนของเขาไปรับช่วงต่อในศูนย์การค้าเทียนหวา
ติงหยวนอู่โกรธจนตัวสั่น แต่ท้ายที่สุดก็ต้องยอมรับคำขอของหลินมั่ว
ไม่มีทางเลือกไหนแล้ว ตอนนี้ตระกูลติงเป็นเหมือนลูกไก่ในกำมือของหลินมั่ว
หลังจากที่ติงหยวนอู่จากไปแล้ว หลินมั่วก็เรียกเหลาหู่เข้ามาเพื่อบอกเขาเกี่ยวกับศูนย์การค้าเทียนหวาทันที
เหลาหู่ทำท่าทางตื่นเต้น เพราะเขาไม่คิดว่าตระกูลติงจะรับปากจริงๆ
ศูนย์การค้าเทียนหวาคือรากฐานและบ่อเงินบ่อทองของตระกูลติง
เคยมีคนควักเงินสิบล้านจะซื้อหุ้นครึ่งหนึ่งของศูนย์การค้าเทียนหวา แต่ถูกตระกูลติงปฏิเสธทั้งหมด
ตอนนี้หลินมั่วซื้อหุ้นสามสิบเปอร์เซ็นต์ในราคาหนึ่งพันห้าร้อยล้านบาท นี่ถือทำเงินได้มหาศาลแล้ว
"พี่หลิน คราวนี้พวกเราถือว่าพัฒนาแล้ว"
"การที่มีศูนย์การค้าเทียนหวาก็ถือว่าท่านได้เป็นเศรษฐีที่แท้จริงแล้ว"
"บวกกับบริษัทก่อสร้างและทรัพย์สินของท่าน นี่เกือบจะตามทันสิบตระกูลใหญ่ได้แล้วนะ"
เหลาหู่รู้สึกตื่นเต้น
หลินมั่วยิ้ม "เงินแค่นี้เอง ทำไมนายต้องตื่นเต้นด้วยล่ะ"
เหลาหู่สั่นสะท้าน "พี่หลิน นี่...เงินทุนหลายหมื่นล้านเลยนะ พูดว่าเงินแค่นี้ได้ยังไง"
หลินมั่วหัวเราะเบาๆ และไม่ได้โต้ตอบอะไรกับเหลาหู่
แม้ว่าเขาจะมีความทรงจำเกี่ยวกับตระกูลไม่มาก แต่เขาก็รู้ว่าทรัพย์สินของตระกูลหลินในตอนแรกไม่ใช่สิ่งที่สิบตระกูลสามารถเปรียบเทียบได้อย่างแน่นอน
เขาต้องการฟื้นฟูความรุ่งเรืองของตระกูลหลิน นี่เป็นเพียงจุดเริ่มต้นเท่านั้น
"ใช่แล้ว เหลาหู่ หลังจากนั้นแล้วนายไปเอาเงินหนึ่งพันล้านบาทมานะ"
หลินมั่วออกคำสั่ง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะหมอเทวดา
เซี่ยวซิงปัง ตายไปแล้วยังจะมาคุยได้อีก ตัวละครผิดนะ...
คือคนจีนมีนเป็นแบบนี้จริงๆใช่มั้ย ดูถูกคนอื่นเป็นนิจ หลงตัวเอง แล้วก็เห็นแก่ประโยชน์ส่วนตนเป็นที่ตั้ง ยิ่งอ่านยิ่งน่ารำคาญทั้งเรื่องทั้งเรื่องไม่มีห่าไรเลยพระเอกเกินให้คนดูถูกไปทั่ว พ่อแม่นางเอกก๋หน้าเงิน นางเอกก็นอกจากรักพระเอกแล้วไม่มีอะำรเลยนอกจากสร้างปัญหา เด่วคนนั้นจ้อง คนนี้ต้อง ให้พระเอกมาคอยกำจัด วนไปวนมา อ่านแค่สี่สิบตอนก็เอียนละ ไม่รู้จริงๆนิยายจีนมันเป็นแบบนี้ทุกเรื่องจนคิดว่านี่คือนิสัยจริงๆของคนจีนไปแล้วนะนี่...
อัพวันละ 20 ตอนเหมือนเดิมก้ดีนะแอด 🥺...
รอตอนใหม่นะครับ...
ยังรออยู่นะครับ...
ไม่อัพหลายวันแล้วครับแอดดดดด...
นิยายเรื่องนี้....อ่านไปไม่กี่ตอน...พ๊อตเรื่องสร้างพระเอกเป็นหมาตัวหนึ่ง...เท่านั้น...ไม่มีศักสรี อะไรเลย...โคตรโง่....ยอมให้คนอื่นกดขี่....หรือคนเขียนเองเป็นแบบนี้ครับ...งง...
นิยายไร้สาระของแท้...
นิยายน้ำเน่า...
นิยายขยะ คนแตงก็ขยะ...