หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1103

หลินมั่วกลับมาที่รถ สวี่ปั้นซย่าและหลินซีรอคอยอย่างกระวนกระวาย

เห็นเขากลับมาอย่างปลอดภัย หญิงสาวสองคนนั้นถึงถอนหายใจ

สวี่ปั้นซย่าพูดเสียงต่ำ “ลูกพี่หู่ ครั้งนี้ขอบคุณคุณมาก ! ”

“จริงๆ เลย ต้องรบกวนคุณทุกครั้ง ขอโทษด้วย ! ”

สวี่ปั้นซย่าไม่ค่อยเข้าใจสภานการณ์ของหลินมั่ว เธอนึกว่า หลินมั่วให้เหลาหู่มาช่วยจัดการเรื่องนี้

เหลาหู่รีบบ่ายมือ “ประธานสวี่ ไม่ต้องเกรงใจขนาดนี้”

“นับเป็นเกียรติที่ได้ทำงานให้ลูกพี่หลิน ! ”

หลินมั่วยิ้มอ่อน “เอาล่ะ เรื่องก็ได้สะสางแล้ว เรากลับบ้านกันเถอะ”

“เหลาหู่ กลับไปทำธุระของนายเถอะ”

เหลาหู่รีบพยักหน้า และพาลูกน้องกลับไป

สวี่ปั้นซย่าพูดเสียงต่ำ “หลินมั่ว คราวหลังเรามีเรื่องให้น้อยๆ หน่อย อย่าให้เหลาหู่ต้องมาช่วยทุกครั้ง”

“ถึงแม้ว่าครั้งที่แล้วคุณพาเขาทำเงินได้จำนวนไม่น้อย แต่เขาก็ช่วยครอบครัวเรามากมาย”

“บุญคุณ ยิ่งใช้ยิ่งเจือจาง”

หลินมั่วยิ้มบางๆ และกุมมือของสวี่ปั้นซย่า “เข้าใจแล้ว คุณภรรยาสุดที่รัก ! ”

สวี่ปั้นซย่าหน้าแดง “คุณขนลุกบ้างไหม ! ”

“ซีเอ๋อร์ยังนั่งอยู่ด้านหลังนะ ! ”

หลินซี “ไอ้หยา ฉันไม่ได้ยินอะไรเลย ไม่เห็นอะไรเลย ! ”

หลินมั่วและสวี่ปั้นซย่าสบตากัน

จากนั้น พวกเขาไปกินข้าวเที่ยงที่อีผิ่นเซวียน และก็กลับสวนวั่งเจียง

เมื่อกลับถึงบ้าน สวี่เจี้ยนกงและฟังฮุ่ยอยู่กันครบ

ในขณะเดียวกัน เพื่อนเก่าของสวี่เจี้ยนกงก็อยู่ที่นี่

หลินมั่วเจอเขา คนนี้ชื่อเฝิงกั๋วหมิ่น นับเป็นเพื่อนที่รู้ใจคนหนึ่งของสวี่เจี้ยนกง ช่วยเหลือตระกูลสวี่ไว้มากเมื่อหลายปีก่อน

นอกจากนี้ สิ่งที่สำคัญคือ เฝิงกั๋วหมิ่นคนนี้เป็นคนง่ายๆ

หลินมั่วเคยเจอเขาหลายครั้ง เขาก็ไม่ได้ดูถูกหลินมั่ว หาได้ยากมาก

เมื่อทักทายกันเสร็จ สวี่เจี้ยนกงก็ยิ้มพูด “หลินมั่ว เมื่อเช้าลุงเฝิงพาเราไปหาหน้าร้าน”

“ดังนั้น เราจึงเชิญเขามากินข้าวเที่ยงที่บ้าน”