หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1124

ก่อนหน้านี้หลินมั่วได้ช่วยชีวิตคนถูกพิษกู่ไว้ เขาโดนพิษตอนที่ตกปลาอยู่ที่สระมังกรดำ

หลินมั่วเองก็กำลังตามเบาะแสนี้อยู่ ตรวจสอบจนเจอสระมังกรดำ

หลินมั่วขมวดคิ้ว “คุณรู้เรื่องคนตกปลาคนนั้นด้วยเหรอ?”

ชายหนุ่มหัวเราะอย่างขมขื่น “ผมก็ต้องรู้อยู่แล้ว”

“ผมเลี้ยงกู่พิษอยู่ที่นี่ ตัวเองเป็นคนละเมิดกฎ”

“หากมีคนโดนพิษเพราะเรื่องนี้ ผมก็ยิ่งทําบาปที่ไม่อาจให้อภัยได้”

“เพราะงั้น ผมก็เลยมานั่งนับจำนวนตัวกู่พิษทุกวัน เพื่อดูว่าตัวกู่พิษขาดหายไปหรือไม่”

“ถ้าหากตัวกู่พิษหายใจ ผมก็จะต้องรีบไปหาคนที่เคยเข้ามาในอาณาเขตนี้ทันที ตามหาคนที่ถูกพิษ เพื่อรักษาเขา!”

“ตอนที่ผมเจอคนตกปลาคนนั้น ร่างกายของเขาก็หายดีเป็นปกติแล้ว”

“ตอนแรกผมก็ยังไม่เข้าใจ ว่าใครกันที่เป็นคนรักษาเขาจนหายดี!”

“ตอนนี้ ในที่สุดผมก็ได้รู้แล้ว!”

หลินมั่วอดที่จะประหลาดใจไม่ได้ เดิมทีเขานึกว่าผู้ชายคนนี้ไม่ต่างอะไรกับซานจั๋วและคนอื่นๆก่อนหน้านี้ ที่ฆ่าคนเป็นผักเป็นปลา

ไม่คิดเลยว่า เขายังคิดที่จะรักษาคนที่โดนพิษกู่ มันเกินความคาดหมายของหลินมั่วไปจริงๆ

ครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง หลินมั่วก็พูดขึ้น “ไม่ว่าจะยังไงก็ตาม การเลี้ยงกู่พิษในเมืองนั้น ก็ยังคงเป็นเรื่องที่ล้ำเส้นอยู่!”

ชายหนุ่มถอนหายใจ “ผมรู้”

“ตามกฎแล้ว ผมควรที่จะตัดมือทั้งสองข้างของตัวเองทิ้ง กลับไปที่เหมียวเจียง ไม่ออกมาจากเหมียวเจียงแม้แต่ก้าวเดียว”

“แต่ว่า ผมมีเหตุจำเป็นจริงๆ ไม่สามารถที่จะจากไปได้”

“ไม่รู้ว่าท่านได้โปรดเข้าใจได้หรือไม่ รอให้เรื่องทุกอย่างจัดการเสร็จเรียบร้อย ผมยินดีที่จะชดใช้ด้วยความตาย!”

หลินมั่วไม่แสดงอาการออกมา “เรื่องสำคัญอะไร ถึงทำให้แม้แต่ชีวิตคุณก็ไม่ต้องการมันแล้ว?”

ชายหนุ่มส่ายหน้า “นี่เป็นเรื่องของชนเผ่าเหมียวเจียง ขออภัยที่ไม่สามารถบอกได้”

“อีกอย่าง เรื่องนี้ ก็ไม่มีทางเกี่ยวข้องอะไรกับท่านด้วย”

หลินมั่วจับแจกันลายครามที่กอดเอาไว้ ช่วงนี้เวลาออกไปข้างนอก เขาก็จะไปหาอาหม่านก่อน ยืมตัวกู่พิษมาพกติดตัว

ครั้งหนึ่งได้เจอกับชาวเหมียวเจียง ใช้ตัวพิษกู่จัดการกับพิษกู่ สะดวกที่สุดแล้ว

ในเวลานี้ จู่ๆชายหนุ่มคนนั้นก็วิ่งเข้ามา บังอยู่หน้าหลินมั่ว ขวางพวกสัตว์พิษทั้งหมดไว้

เขาพูดพึมพำบางอย่างออกมาจากในป่า เห็นได้ชัดว่าเป็นภาษาเหมียวเจียง หลินมั่วฟังแล้วไม่เข้าใจ

ภายในป่า ก็มีประโยคตอบกลับ คนด้านในเหมือนกับโกรธมาก น้ำเสียงไม่พอใจ

ชายหนุ่มคนนี้สีหน้าเย็นชา พูดตำหนิ เหมือนกับกำลังต่อว่าคนที่อยู่ในป่า

คนที่อยู่ในป่าก็โกรธเหมือนกัน ส่งเสียงคำราม สัตว์พิษเหล่านั้น ก็หลุดออกมาจากมือชายหนุ่ม จู่โจมเข้าหาหลินมั่ว

ชายหนุ่มสีหน้าเปลี่ยน กระโจนเข้ามาอย่างรวดเร็ว และขวางสัตว์พิษเหล่านั้นไว้

เขาตะโกนใส่หลินมั่ว “หนีเร็ว!”

“เขาต้องการฆ่าคุณ!”