ชายหนุ่มตกใจจนพูดไม่ออก สติหลุดไปอยู่นาน
คนบาดเจ็บที่นอนอยู่ที่พื้นก็เบิกตากว้าง พูดเสียงสั่นเครือ “ท่าน...ท่านรู้ได้ยังไง?”
เขาก็เหมือนจะนึกอะไรขึ้นมาได้ในทันที ทันใดนั้นก็อุทานออกมา “ไม่สิ ท่านคือคนของท่านอาจารย์กู่ คุณคือคนที่ช่วยอาจารย์กู่จัดการ”
สีหน้าเขาเปลี่ยนไป พูดภาษาเหมียวเจียงกับชายหนุ่มคนนั้น ส่งสัญญาณให้ชายหนุ่มไม่ต้องสนใจตัวเอง ให้รีบหนีไป
ชายหนุ่มสีหน้าคาดเดาไม่ได้ จับจ้องมองไปที่หลินมั่ว ลังเลว่าจะต้องใช้กู่ประจำตัวจัดการกับหลินมั่วไหม
คำพูดของหลินมั่วคนนี้ จับคีย์เวิร์ดหลักได้หนึ่งคำ--- ท่านอาจารย์กู่!
ก่อนหน้านี้เยี่ยเหม่ยและผู้พิทักษ์ธรรมจั่ว ก็เคยพูดถึงท่านอาจารย์กู่ และก็พวกเขายังจัดการธุระให้ท่านอาจารย์กู่
ตอนนี้ ฟังจากน้ำเสียงของทั้งสองคน พวกเขาน่าจะเป็นศัตรูของท่านอาจารย์กู่
แล้วท่านอาจารย์กู่นี่ เป็นใครกันอีกล่ะ?
ชายหนุ่มลังเลอยู่นาน สุดท้ายก็ปล่อยมือทั้งสอง พูดเสียงขรึม “ท่านเป็นใครกันแน่?”
“ท่านรู้เรื่องเหมียวเจียงของผมได้ยังไงกัน?”
“นี่...นี่เป็นความลับของชาวเหมียวเจียง ใครกันที่เป็นคนบอกท่าน?”
หลินมั่วไม่ได้ตอบ ถามย้อนกลับไป “ผมบอกคุณมากพอแล้ว ตอนนี้ถึงเวลาที่คุณจะต้องตอบคำถามผมแล้ว!”
“พวกคุณทั้งสองคน เป็นใครกันแน่?”
ชายหนุ่มครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วถอนหายใจ “ผมชื่อซังอู เป็นหัวหน้าเผ่าเทียนซัง ส่วนคนผู้นี้คือน้องของผมซังโห่ว”
หลินมั่วนึกอยู่ในใจ คนๆนี้ ที่แท้ก็เป็นหัวหน้าเผ่าทั้งเจ็ดสิบสองแห่งเหมียวเจียง?
ซังโห่วนอนอยู่ที่พื้น รีบพูด “พี่ เขาคือคนของท่านอาจารย์กู่ พี่อย่าบอกเรื่องนี้กับเขานะ!”
ซังอูถอนหายใจ “ถ้าหากเขาเป็นคนของท่านอาจารย์กู่จริง งั้นเรื่องเหมียวเจียงของพวกเรา เขาก็เข้าใจเป็นอย่างดี พวกเราปิดบังเขาจะไปมีความหมายอะไร?”
ซังโห่วอดไม่ได้ที่จะตื่นตกใจ เมื่อคิดอย่างถี่ถ้วน เรื่องราวก็เป็นเช่นนั้นจริงๆ
ซังอูมองหลินมั่ว พูดอย่างใจเย็น “ใช่แล้ว พวกเราเองก็มาตามหาจินฉานกู่”
“แต่ว่า ตอนนี้พวกเรายังไม่มีเบาะแสอะไรเลย”
“ท่านอยากได้ที่อยู่ของจินฉานกู่จากพวกเรา นั่นคงเป็นไปไม่ได้!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะหมอเทวดา
เซี่ยวซิงปัง ตายไปแล้วยังจะมาคุยได้อีก ตัวละครผิดนะ...
คือคนจีนมีนเป็นแบบนี้จริงๆใช่มั้ย ดูถูกคนอื่นเป็นนิจ หลงตัวเอง แล้วก็เห็นแก่ประโยชน์ส่วนตนเป็นที่ตั้ง ยิ่งอ่านยิ่งน่ารำคาญทั้งเรื่องทั้งเรื่องไม่มีห่าไรเลยพระเอกเกินให้คนดูถูกไปทั่ว พ่อแม่นางเอกก๋หน้าเงิน นางเอกก็นอกจากรักพระเอกแล้วไม่มีอะำรเลยนอกจากสร้างปัญหา เด่วคนนั้นจ้อง คนนี้ต้อง ให้พระเอกมาคอยกำจัด วนไปวนมา อ่านแค่สี่สิบตอนก็เอียนละ ไม่รู้จริงๆนิยายจีนมันเป็นแบบนี้ทุกเรื่องจนคิดว่านี่คือนิสัยจริงๆของคนจีนไปแล้วนะนี่...
อัพวันละ 20 ตอนเหมือนเดิมก้ดีนะแอด 🥺...
รอตอนใหม่นะครับ...
ยังรออยู่นะครับ...
ไม่อัพหลายวันแล้วครับแอดดดดด...
นิยายเรื่องนี้....อ่านไปไม่กี่ตอน...พ๊อตเรื่องสร้างพระเอกเป็นหมาตัวหนึ่ง...เท่านั้น...ไม่มีศักสรี อะไรเลย...โคตรโง่....ยอมให้คนอื่นกดขี่....หรือคนเขียนเองเป็นแบบนี้ครับ...งง...
นิยายไร้สาระของแท้...
นิยายน้ำเน่า...
นิยายขยะ คนแตงก็ขยะ...