หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1126

ชายหนุ่มตกใจจนพูดไม่ออก สติหลุดไปอยู่นาน

คนบาดเจ็บที่นอนอยู่ที่พื้นก็เบิกตากว้าง พูดเสียงสั่นเครือ “ท่าน...ท่านรู้ได้ยังไง?”

เขาก็เหมือนจะนึกอะไรขึ้นมาได้ในทันที ทันใดนั้นก็อุทานออกมา “ไม่สิ ท่านคือคนของท่านอาจารย์กู่ คุณคือคนที่ช่วยอาจารย์กู่จัดการ”

สีหน้าเขาเปลี่ยนไป พูดภาษาเหมียวเจียงกับชายหนุ่มคนนั้น ส่งสัญญาณให้ชายหนุ่มไม่ต้องสนใจตัวเอง ให้รีบหนีไป

ชายหนุ่มสีหน้าคาดเดาไม่ได้ จับจ้องมองไปที่หลินมั่ว ลังเลว่าจะต้องใช้กู่ประจำตัวจัดการกับหลินมั่วไหม

คำพูดของหลินมั่วคนนี้ จับคีย์เวิร์ดหลักได้หนึ่งคำ--- ท่านอาจารย์กู่!

ก่อนหน้านี้เยี่ยเหม่ยและผู้พิทักษ์ธรรมจั่ว ก็เคยพูดถึงท่านอาจารย์กู่ และก็พวกเขายังจัดการธุระให้ท่านอาจารย์กู่

ตอนนี้ ฟังจากน้ำเสียงของทั้งสองคน พวกเขาน่าจะเป็นศัตรูของท่านอาจารย์กู่

แล้วท่านอาจารย์กู่นี่ เป็นใครกันอีกล่ะ?

ชายหนุ่มลังเลอยู่นาน สุดท้ายก็ปล่อยมือทั้งสอง พูดเสียงขรึม “ท่านเป็นใครกันแน่?”

“ท่านรู้เรื่องเหมียวเจียงของผมได้ยังไงกัน?”

“นี่...นี่เป็นความลับของชาวเหมียวเจียง ใครกันที่เป็นคนบอกท่าน?”

หลินมั่วไม่ได้ตอบ ถามย้อนกลับไป “ผมบอกคุณมากพอแล้ว ตอนนี้ถึงเวลาที่คุณจะต้องตอบคำถามผมแล้ว!”

“พวกคุณทั้งสองคน เป็นใครกันแน่?”

ชายหนุ่มครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วถอนหายใจ “ผมชื่อซังอู เป็นหัวหน้าเผ่าเทียนซัง ส่วนคนผู้นี้คือน้องของผมซังโห่ว”

หลินมั่วนึกอยู่ในใจ คนๆนี้ ที่แท้ก็เป็นหัวหน้าเผ่าทั้งเจ็ดสิบสองแห่งเหมียวเจียง?

ซังโห่วนอนอยู่ที่พื้น รีบพูด “พี่ เขาคือคนของท่านอาจารย์กู่ พี่อย่าบอกเรื่องนี้กับเขานะ!”

ซังอูถอนหายใจ “ถ้าหากเขาเป็นคนของท่านอาจารย์กู่จริง งั้นเรื่องเหมียวเจียงของพวกเรา เขาก็เข้าใจเป็นอย่างดี พวกเราปิดบังเขาจะไปมีความหมายอะไร?”

ซังโห่วอดไม่ได้ที่จะตื่นตกใจ เมื่อคิดอย่างถี่ถ้วน เรื่องราวก็เป็นเช่นนั้นจริงๆ

ซังอูมองหลินมั่ว พูดอย่างใจเย็น “ใช่แล้ว พวกเราเองก็มาตามหาจินฉานกู่”

“แต่ว่า ตอนนี้พวกเรายังไม่มีเบาะแสอะไรเลย”

“ท่านอยากได้ที่อยู่ของจินฉานกู่จากพวกเรา นั่นคงเป็นไปไม่ได้!”

“หากนำจินฉานกู่กลับไปที่เหมียวเจียง ตัวกู่พิษของพวกคุณ ก็จะถูกกลืนกินไปด้วย”

หลินมั่วพูดเสียงเบา

ซังอูถอนหายใจ พูดเสียงต่ำ “ท่านอาจารย์กู่ควบคุมเหมียวเจียงมาห้าสิบสามปี เจ็ดสิบสองชนเผ่าทนทุข์ทรมานจนถึงขีดสุดแล้ว”

“พวกเรายอมที่จะแก้ไขให้มันเป็นโมฆะ ก็ต้องโค่นล้มการปกครองของท่านอาจารย์กู่!”

“เจ็ดสิบสองชนเผ่า จะไม่ยอมตกเป็นทาส!”

จะเห็นได้ว่า ชาวเจ็ดสิบสองชนเผ่านั้นเต็มไปด้วยความแค้นเคืองต่อท่านอาจารย์กู่จริงๆ

หลินมั่วพูดอย่างสงสัย “แล้วทำไมจะต้องหาจินฉานกู่ให้เจอ?”

“หรือว่า พวกคุณเจ็ดสิบสองชนเผ่าร่วมมือกัน ก็ยังฆ่าท่านอาจารย์กู่แค่คนเดียวไม่ได้?”

ซังอูพูดเสียงเข้ม “ปัจจุบันในโลกใบนี้ คนที่สามารถฆ่าท่านอาจารย์กู่ได้ มีไม่เกินห้าคน”

“ต่อให้เจ็ดสิบสองชาวเผ่าร่วมมือกัน ก็ฆ่าเขาไม่ได้!”