หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1129

ขณะที่หลินมั่วขับรถ เขาก็แกล้งทำเป็นอยากรู้อยากเห็นถามเกี่ยวกับอดีตของพ่อเขา

เห็นได้ว่าทั้งซังอูและซังโห่วนั้นเคารพหลินเซี่ยวมาก

เมื่อพูดถึงเรื่องของหลินเซี่ยว แววตาของทั้งสองคนก็เต็มไปด้วยความชื่นชม

เมื่อพูดถึงตอนท้าย จู่ๆซังอูก็ถอนหายใจออกมา “เฮ้อ น่าเสียดายที่คนดีอายุไม่ยืนยาว”

“หลินเซี่ยวเจ้ายุทธจักร กลับตายอย่างไม่ทราบแน่ชัดเช่นนั้น ช่างน่าเสียดายจริงๆ!”

ในใจของหลินมั่วเองก็จมดิ่ง

ตอนนั้นเอง ทันใดนั้นซังโห่วก็พูดขึ้น “ตายโดยไม่ทราบแน่ชัดอะไรกัน?”

“ยังไงซะผมก็รู้สึกว่า เรื่องนี้ จะต้องเกี่ยวข้องกับท่านอาจารย์กู่แน่อน!”

เมื่อประโยคนี้ออกมา สีหน้าหลินมั่วก็เปลี่ยนไปทันที เขารีบพูด “ท่านอาจารย์กู่?”

“คุณหมายถึง ท่านอาจารย์กู่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้?”

“เขาทำอะไรกันแน่?”

“เขาฆ่าหลินเซี่ยว?”

ซังอู ซังโห่วต่างมองหลินมั่วอย่างสงสัย ปฏิกิริยาของหลินมั่วนั้นรุนแรงเกินไป ทำให้พวกเขาทั้งสองคนสับสน

หลินมั่วรู้ว่าตัวเองเสียมารยาท ก็รีบพูด “อ้อ ผม...ผมก็แค่สงสัยน่ะ”

“พวกคุณบอกว่า ท่านอาจารย์กู่ไม่ใช่คู่ปรับของหลินเซี่ยว แล้วเขาฆ่าหลินเซี่ยวได้ยังไง?”

ซังโห่วทำเสียงฟึดฟัด “เหอะ ใช้พิษเหมียวเจียง ใต้หล้านี้ไม่เป็นสองรองใคร”

“เขาไม่จำเป็นที่จะต้องฆ่าหลินเซี่ยว แต่ว่า เขาสามารถรวมมือกับคนอื่นวางยาได้”

ซังอูขมวดคิ้ว “ซังโห่ว อย่าพูดซี๊ซั้ว”

ซังโห่วรีบพูด “พี่ ผมพูดจาซี๊ซั้วตรงไหน?”

“ปีนั้นที่หลินซีเข้ามาเก็บยาที่เหมียวเจียง ก็เคยเตือนท่านอาจารย์กู่ไปครั้งหนึ่ง ท่านอาจารย์กู่เก็บความแค้นไว้ในใจมาโดยตลอด!”

“ต่อมาตอนที่หลินเซี่ยวตายในสงคราม ท่านอาจารย์กู่ก็ไม่ได้อยู่ที่เหมียวเจียงพอดี”

“ท่านอาจารย์กู่ไม่เคยออกจากเหมียวเจียงเลยตลอดสิบปี แล้วทำไมจู่ๆช่วงเวลานั้นถึงได้ออกไปจากเหมียวเจียงล่ะ?”

“จะต้องมีปัญหาอะไรแน่นอน!”

นัยต์ตาของหลินมั่วนั้นประกายเยือกเย็น

โศกนาฏกรรมของครอบครัวในปีนั้น จนถึงตอนนี้เขาก็ยังไม่พบเบาะแสเลยแม้แต่นิดเดียว

วันนี้ ได้ยินซังโห่วพูดแบบนี้ จู่ ๆ เขาก็พบเบาะแสบางอย่าง

หรือว่า ท่านอาจารย์กู่จะมีส่วนเกี่ยวข้องกับการตายของตระกูลหลินจริง?