หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1178

น้ำเสียงของหญิงสาวฟังดูเหนื่อยหน่าย แต่มีเสน่ห์ยั่วยวนอย่างบอกไม่ถูก

ราวกับคนรักกำลังพูดถ้อยคำหวานซึ้งกับคุณอยู่

แต่ยิ่งเป็นแบบนี้ เหลาหู่ก็รู้สึกหวาดกลัวขึ้นมา

เขาพยายามบังคับให้ตัวเองใจเย็นลง “เธอ...เธอเป็นใคร”

หญิงสาวยิ้มเบาๆ ก่อนจะเปิดไฟในห้อง

แสงไฟกระทบเข้ามายังใบหน้าของหญิงสาว

สิ่งที่ดึงดูดสายตามากที่สุดคือรอยมีดที่น่ากลัวบนใบหน้าของเธอ

แต่รอยแผลเป็นนี้กลับไม่ได้ทำให้ความสวยของเธอน้อยลงไปเลย แถมยังทำให้ยิ่งดูมีเสน่ห์น่าค้นหาเข้าไปอีก

เธอคนนี้มีหน้าตาสะสวยไม่แพ้สวี่ปั้นซย่าหรือว่าซ่งจื่อหลาน

แถมรังสีราชินีผู้สูงศักดิ์ที่แผ่กระจายออกมาจากตัวเธอ ยิ่งทำให้ซ่งจื่อหลานเทียบกับเธอไม่ได้

ริมฝีปากของเธอถูกทาด้วยลิปสติกสีแดงฉานที่คนธรรมดาไม่สามารถทาได้

และทรวดทรงของเธอที่ดูเข้ากันไปหมดทุกส่วนยิ่งทำให้เธอมีเสน่ห์มากขึ้น

เธอสวมชุดแดงทั้งตัว และสวมรองเท้าส้นสูงสีแดงเลือด

แม้แต่เล็บมือยังถูกทาด้วยสีแดงทั้งหมด

ข้อเท้าขาวข้างซ้ายของเธอมีเชือกสีแดงพร้อมกับกระดิ่งเม็ดเล็กๆ ห้อยอยู่

ลำคอของเธอมีรอยสักรูปแมงมุมสีแดงที่ขยายใหญ่ไปจนถึงหน้าอกของเธอ

เหลาหู่ตกใจ เขาพูดด้วยน้ำเสียงสั่น “แมงมุมพิษแห่งเมืองไห่?”

หญิงสาวไม่ตอบคำถาม

เหลาหู่เข้าใจได้ทันทีว่าทำไมผู้หญิงคนนี้ถึงสามารถเข้ามาถึงที่นี่ได้อย่างไม่มีใครสงสัย

แมงมุมพิษแห่งเมืองไห่ ป่าเถื่อนและโหดเหี้ยม!

เหลาหู่จำได้ว่าเธอเคยเข้ามาในมณฑลก่วง

เพียงแค่เธอลงมือจัดการก็สามารถฆ่าล้างโคตรหนึ่งในตระกูลใหญ่ทั้งสิบแห่งมณฑลก่วง

ดังนั้นสำหรับเธอแล้ว ฝีมือของเหลาหู่ไม่นับว่าเก่งกาจอะไร

“คุณ...คุณมาพบผมมีธุระอะไรครับ”

เหลาหู่กดเสียงต่ำ เขารู้สึกหวาดกลัวเป็นอย่างมากจนเม็ดเหงื่อผุดขึ้นเต็มหน้าผาก

ถึงแม้ตอนนี้เขาจะเก่งขึ้น แต่เขาก็รู้ดีกว่าหากตัวเองต้องเผชิญหน้ากับแมงมุมพิษ เขาก็คงจะถูกเธอบี้ตายเหมือนกับมดตัวหนึ่ง

ขอแค่แมงมุมพิษอยากจะทำก็สามารถฆ่าเขาให้ตายคามือได้ง่ายๆ