หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1179

ห้องนอนเหลาหู่

เมื่อหลินมั่วเดินเข้ามาเขาก็พลว่าเหลาหู่กำลังนั่งอย่างสงบเสงี่ยมเรียบร้อย ส่วนแมงมุมพิษกลับยืนอยู่ที่หน้าต่างทอดสายตาออกไปมองด้านนอก

แผ่นหลังของเธอดูเหมือนราชินีผู้สูงศักดิ์ ทำให้คนรู้สึกอยากจะคุกเข่าลงต่อหน้าเธออย่างอดไม่ได้

เมื่อได้ยินเสียงการมาถึงของใครอีกคน แมงมุมพิษไม่ได้หันกลับมามอง เธอแค่พูดขึ้นเสียงเรียบนิ่ง “ถือว่ามาทันเวลาพอดี”

“ถือว่าสามารถรักษาชีวิตลูกแมวตัวนี้ไว้ได้!”

เหลาหู่ไม่รู้ว่าตัวเองควรดีใจหรือด่าเธอดี

เขาเป็นถึงท่านหู่แห่งตอนใต้ แต่ในสายตาของเธอคนนี้เขากลับกลายเป็นลูกแมว?

หลินมั่วพูด “คุณคือแม่ของไท่จื่อ?”

“คุณตามหาผมทำไม”

แมงมุมพิษหันหน้ามามองหลินมั่ว “ฉันมาฆ่านาย!”

หลินมั่วอึ้งไป “ทำไม”

“เพราะผมสู้กับไท่จื่อ?”

“นี่ดูไม่ใช่นิสัยของคุณเลย!”

แมงมุมพิษยิ้ม “ก่อนหน้าที่นายจะก่อเรื่อง นายเคยหาข้อมูลนิสัยของฉันด้วยเหรอ?”

“เหอะ ไม่แปลกใจทำไมหนานป้าเทียนถึงสนใจนายขนาดนี้ ที่แท้นายก็รอบคอบไม่เหมือนใครนี่เอง”

“แต่นายยังรู้เรื่องของฉันไม่มากพอหรอก!”

“ปกติแล้วฉันไม่ชอบทำอะไรแบบนี้ก็จริง”

“แต่ถ้าเรื่องนี้มันเกี่ยวกับความเป็นความตายของลูกชายฉัน งั้นฉันก็ไม่มีกฎเกณฑ์และเส้นตายอะไรทั้งนั้น!”

ระหว่างที่พูด แมงมุมพิษก็เดินมาอยู่ตรงหน้าหลินมั่ว

ครั้งแรกที่หลินมั่วเห็นหน้าและลักษณะของเธอ เธอยังดูเหมือนสาวน้อยคนหนึ่ง และไม่เหมือนกับแม่คนเลยสักนิด

แต่ต้องบอกไว้ก่อนว่าไท่จื่ออายุสิบแปดสิบเก้าแล้ว แมงมุมพิษจะวัยรุ่นขนาดนี้ได้ยังไง

“คุณคือแม่ของไท่จื่อจริงๆ เหรอ”

“คุณ...ไม่เหมือนเลย”

หลินมั่วอดไม่ได้ที่จะถามออกไป

แมงมุมพิษอึ้งไปสักพัก ก่อนจะยกยิ้มหวาน ร่างบอบบางของเธอเดินไปมา

ผ่านไปพักใหญ่เธอก็หยุดเดิน

เธอหันหน้ามาทางหลินมั่ว ก่อนจะใบ้สายตาแสนยั่วยวนมองเขา “นายเป็นหนุ่มน้อยหน้าตาน่ารักจริงๆ “