หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1187

ท่านอาจารย์กู่ยิ้มหยัน "ในเมื่อเรื่องของเหมียวเจียง คนนอกห้ามยุ่ง แล้วพวกแกมุดหัวในสวนวั่งเจียงหมายความว่ายังไง"

"พวกแกเคารพกฎของเหมียวเจียงจริง ๆ ก็ออกมาอย่างเปิดเผยสิ!"

ซังอูโมโห "ท่านอาจารย์กู่ เราไม่เสียเวลาพูดเรื่องไร้สาระ!"

“เรามาแล้ว ปล่อยเธอไปได้แล้ว!”

ท่านอาจารย์กู่หัวเราะร่า "ซังอู แกมีสิทธิ์อะไรถึงกล้าพูดอย่างนี้กับฉัน"

“ไสหัวไป ให้อาหม่านมาพบฉัน!”

“ไม่อย่างนั้นฉันจะฆ่าไอ้สวะสองตัวนี้!”

ท่านอาจารย์กู่พูดพลางวางมือขวาลงบนร่างของผู้อำนวยการเฉินและภรรยาช้าๆ

หลินมั่วที่ซ่อนตัวอยู่ในความมืดหน้าเปลี่ยนสี เขาคิดจะเคลื่อนไหว แต่หั่วหวาคว้าตัวเขาไว้ก่อน

เป้าหมายของหั่วหวานั้นชัดเจนมาก เขาต้องใช้โอกาสนี้เพื่อค้นหาว่าใครกันแน่กำลังร่วมมือกับท่านอาจารย์กู่

ด้วยวิธีนี้เท่านั้นที่เขาจะมีโอกาสช่วยไท่จื่อกลับมาได้

ถ้าหลินมั่วเคลื่อนไหวก่อนเวลา อีกฝ่ายก็จะรู้แผนของตนเท่านั้น ถ้าเขาต้องการช่วยไท่จื่ออีกครั้ง มันยากแล้ว!

ในที่สุดอาหม่านก็เดินออกมาจากหมู่คนของเผ่าทั้งเจ็ดสิบสอง

สีหน้าของเธอหวาดกลัวและตื่นตระหนก แม้ว่าเธอจะท้องจินฉานกู่ แต่เธอก็ยังเป็นเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ

ถึงกระนั้น เธอก็ยังเชิดหน้าขึ้น "ท่าน...ท่านอาจารย์กู่ ฉันมาแล้ว ท่าน... ปล่อยพวกเขาไปได้ไหม"

ท่านอาจารย์กู่สังเกตทั่วตัวอาหม่านแล้วถอนหายใจ "จินฉานกู่ช่างน่าทึ่งจริงๆ"

“ไม่นึกเลยว่าเด็กผู้หญิงที่เคยฝีเต็มตัวจะเปลี่ยนไปได้ถึงขนาดนี้!”

“ถ้าพ่อของเธอยังมีชีวิตอยู่ เขาจะต้องเสียใจแน่นอน ทำไมตอนนั้นถึงขับไล่เธอออกจาก เหมียวเจียง!”

เหตุผลที่อาหม่านถูกขับออกจากเหมียวเจียง เพราะตอนเกิดมาร่างกายเต็มไปด้วยฝี

พ่อคิดว่าเธอคือตัวซวย จึงคิดจะฆ่าเธอ

แต่แม่ของอาหม่านยืนกรานปกป้องเธอ และพาเธอหนีไปจากเหมียวเจียง ไม่อย่างนั้นอาหม่านคงตายไปนานแล้ว!

อาหม่านกัดฟันพูดเสียงดังว่า "ฉันมาแล้ว คุณก็ควรรักษาสัญญา ปล่อยพวกเขาไป!"