หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1228

ดังคำกล่าวที่ว่าผู้พูดไม่คิดอะไรแต่ผู้ฟังกลับคิด

หลินมั่วพูดขึ้นทันที “หัวหน้าหลิน ดอกบัวเพลิงเจ็ดใบนี้เป็นของจริงหรือของปลอม”

หลินเจาเหลือบมองหลินมั่วก่อนจะพูดด้วยรอยยิ้มว่า “คุณหลินรู้เรื่องดอกบัวเพลิงเจ็ดใบด้วยเหรอ”

หลินมั่วพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม

เฮ่อเชียนเสวี่ยขยับเข้าไปใกล้ “พี่หลิน ดอกบัวเพลิงเจ็ดใบคืออะไรเหรอ”

หลินมั่วตอบเสียงเบา “ดอกบัวเพลิงเจ็ดใบเป็นสมุนไพรที่หายากมาก”

“ออกดอกทุกๆ 300 ปี สรรพคุณทางยาอัศจรรย์ไม่ต่างจากบัวหิมะอายุพันปี”

“ยิ่งไปกว่านั้น สิ่งที่สำคัญที่สุดคือดอกบัวเพลิงเจ็ดใบมีความเงื่อนไขในสภาพแวดล้อมการเติบโตสูงมาก”

“ดอกบัวเพลิงชนิดนี้ชอบไฟ ดังนั้นมันจึงต้องอาศัยอยู่ตามดินไฟซึ่งมักเรียกกันว่าหินใกล้ภูเขาไฟ”

“อีกทั้งหินภูเขาไฟนี้ต้องรักษาอุณหภูมิให้สูงตลอดปี ไม่อย่างนั้นดอกบัวเพลิงนี้จะอยู่ไม่ได้”

“ดังนั้นความหายากของดอกบัวเพลิงเจ็ดใบจึงสูงกว่าดอกบัวหิมะพันปีและโสมพันปีมาก”

“สมุนไพรชนิดนี้ประเมินค่าไม่ได้จริงๆ”

ดวงตาของเฮ่อเชียนเสวี่ยเบิกกว้าง “มีสมุนไพรประหลาดแบบนี้อยู่ด้วยเหรอเนี่ย”

หลินเจามองไปที่หลินมั่ว เขาไม่คิดว่าหลินมั่วจะรู้เรื่องดอกบัวเพลิงมากขนาดนี้!

“ดูเหมือนว่าคุณหลินจะเป็นผู้เชี่ยวชาญในด้านนี้เช่นกัน”

“ไม่รู้ว่าคุณหลินจะอยู่ต่อเพื่อชมอะไรสนุกๆ กับผมไหม”

“พรุ่งนี้ชาวไร่ยาไม่เพียงแต่จะนำดอกบัวเพลิงเจ็ดใบมาเท่านั้น แต่ยังมีสมุนไพรหายากอีกมากมาย!”

หลินเจาหัวเราะ

หลินมั่วพยักหน้าทันที “ได้ครับ ผมจะรอที่นี่อีกวันหนึ่ง”

ทำให้เฮ่อเชียนเสวี่ยมีความสุขมาก

หากหลินมั่วอยู่ที่นี่ต่ออีกหนึ่งวัน นั่นเท่ากับได้อยู่กับเธอเพียงลำพังมากขึ้นอีกหนึ่งวัน

จากนั้นหลินเจาจึงเชิญทั้งสองคนไปทานอาหารกลางวัน

เห็นได้ชัดว่าหลินเจามองว่าหลินมั่วเป็นผู้ยิ่งใหญ่ในเมืองก่วงหยาง แต่ไม่ได้ถือว่าหลินมั่วเป็นเพื่อน เขาเพียงเพื่อทำหน้าที่เจ้าของบ้านให้ดีที่สุด

หลังอาหารค่ำ หลินเจาขอให้คนจัดบ้านพักเดี่ยวให้กับหลินมั่วและเฮ่อเชียนเสวี่ย

หากเป็นเมื่อก่อนหลินเจาจะไม่ปล่อยให้เฮ่อเชียนเสวี่ยเข้าใกล้หลินมั่วอย่างแน่นอน