หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1257

เฉินไป๋อวี่อึ้งไป

เขาคิดไม่ถึงเลยว่าความสัมพันธ์ของไท่จื่อกับหลินมั่วจะดีขนาดนี้!

อีกทั้งนิสัยของไท่จื่อก็ค่อนข้างแปลก เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย

หลายปีมานี้ไม่เคยได้ยินว่าเขามีเพื่อนเลย มิตรสหายนี่ยิ่งไม่ต้องพูดถึง

ตอนนี้เขากลับให้หลินมั่วเป็นมิตรสหาย นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่

เฉินไป๋อวี่กับฮั่วเทียนเฮ่ามองหน้ากัน พวกเขาทั้งสองคนงุนงงมาก

ฮั่วเทียนเฮ่าก็เคยได้ยินชื่อเสียงของไท่จื่อมาเหมือนกัน เมื่ออยู่ต่อหน้าไท่จื่อจริงๆ เขาก็ไม่กล้าทำอะไรเลย

สีหน้าของหลินเจอเต็มไปด้วยความตกใจ เขาก็คิดไม่ถึงว่าหลินมั่วจะมีความสัมพันธ์ดีกับไท่จื่อขนาดนี้!

เฉินไป๋อวี่ทำหน้ากระอักกระอ่วน “ลูกพี่ไท่จื่ออย่าล้อผมเล่นสิครับ”

“ไอ้หนุ่มนี่เป็นแค่ไอ้หน้าอ่อนเกาะผู้หญิงกินของเมืองก่วงหยางเท่านั้น จะไปมีคุณสมบัติพอที่จะเป็นเพื่อนกับพี่ได้อย่างไรล่ะครับ”

“พี่ต้องล้อผมเล่นแน่ๆ!”

ไท่จื่อตบหน้าเฉินไป๋อวี่ไปหนึ่งทีด้วยความโมโห “บ้านมึงสิ!”

“มึงก็แค่ของเล่น มีค่าพอให้กูพูดล้อเล่นหรือไง”

“ไม่ดูตัวเองบ้างเลย!”

เฉินไป๋อวี่ถูกตบจนหน้าขาวเผือด เขากัดฟันและพูดขึ้น “ไท่จื่อ นี่...นี่มันจะเกินไปแล้วนะ!”

ไท่จื่อถีบไปที่เขาอีกครั้งหนึ่ง “เกินไปแล้วจะทำไม”

“ถึงกูจะฆ่ามึงที่นี่ ตระกูลเฉินของมึงก็ไม่กล้าทำอะไรอยู่ดี”

“แม่งเอ๊ย แกลืมไปแล้วใช่ไหมว่าตอนนั้นมณฑลซูคุกเข่าขอร้องอ้อนวอนต่อหน้ากูอย่างไร”

“ทำไม ไม่เจอกันไม่กี่ปี รู้สึกว่าตัวเองปีกกล้าขาแข็งขึ้นมาแล้วถึงได้กล้ามาลองดีกับกูงั้นหรือ”

ไท่จื่อพูดจบก็พุ่งตัวเข้าไปเพื่อที่จะต่อยเฉินไป๋อวี่ด้วยความโมโห

ขณะนั้นเอง ตระกูลหลักทั้งสิบของมณฑลซูก็ทยอยกันล้อมตัวเข้ามา

ชายชราคนหนึ่งพูดเสียงเข้ม “ไท่จื่อ พอเท่านี้เถอะ!”

“ครั้งนี้ไป๋อวี่มาเป็นตัวแทนของตระกูลหลักทั้งสิบแห่งมณฑลซู หรือไท่จื่อรู้สึกว่าจะดูถูกตระกูลหลักทั้งสิบแห่งมณฑลซูอย่างไรก็ได้อย่างนั้นหรือ”

ไท่จื่อเงยหน้าหัวเราะ “ไอ้แก่ นี่นายเอาตระกูลหลักทั้งสิบแห่งมณฑลซูมาขู่กันอย่างนั้นหรือ”

“เหอะ ดีนี่”

เฉินไป๋อวี่ร้อนรนขึ้นมาทันที

ถ้าไม่มีการสนับสนุนจากตระกูลหลักทั้งสิบแห่งมณฑลซู เขาก็เป็นแค่คนธรรมดาคนหนึ่งเท่านั้น

จากนิสัยของไท่จื่อแล้ว ถึงไท่จื่อจะฆ่าเขาที่นี่ก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร

“ลูกพี่ไท่จื่อ ลูกพี่ไท่จื่อ ผม...ผมพูดเล่นน่ะครับ!”

“พี่อย่าโมโหเลยนะครับ ผม...ผมพูดไปเรื่อยก็เท่านั้น”

“เป็นเพราะผมมีตาหามีแววไม่ ถึงได้ไปทำให้เพื่อนของพี่ไม่พอใจ พี่อย่าถือโทษโกรธเคือง อย่า...อย่าโมโหเลยนะครับ”

เฉินไป๋อวี่ขอร้องเสียงสั่น เขากลัวมากจริงๆ

เหล่าตระกูลเศรษฐีในมณฑลซูลำบากเพราะไท่จื่อมามากจริงๆ!

ไท่จื่อถ่มน้ำลาย “ให้นายเถอะ นายนี่ไม่ดูตัวเองจริงๆ ต้องให้ฉันต่อยสักทีถึงจะเข้าใจใช่ไหมหะ!”

“นายไม่อยากตายหรือ”

“ได้ ขอโทษเพื่อนฉันสิ”

“ขอแค่เขายกโทษให้นายฉันก็จะปล่อยนายไป!”