หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1263

ชายชราโมโหมากและชี้ไปที่ไท่จื่อ “แก...แกพูดแบบนี้ได้อย่างไร”

“ถ้านับจากอายุฉันก็เป็นผู้อาวุโสแล้ว แก...แกพูดจาไม่เคารพฉันแบบนี้ไอ้อย่างไร”

ไท่จื่อเบะปาก “พูดให้มันน้อยๆ หน่อยเถอะ”

“แม่ฉันเคยบอกไว้ว่าชาตินี้ไม่มีใครที่ทำตัวเป็นผู้อาวุโสกับพวกเราได้!”

“ถ้าแกยังกล้ามาพูดเรื่องลำดับความอาวุโสอะไรนั่นกับฉันอีก แกเชื่อไหมว่าฉันจะหักขาของแกให้ดู!”

ชายชราคิดจะพูดต่อแต่ก็ถูกคนข้างๆ ห้ามเอาไว้

มีคนจากเหล่าตระกูลหลักไม่กี่คนที่รู้เรื่องในอดีตของแมงมุมพิษ

แมงมุมพิษถูกพ่อแม่ทอดทิ้ง ถูกผู้อาวุโสทอดทิ้ง เธอจึงทำได้เพียงเลี้ยงน้องชายกับลูกชายมาเพียงลำพัง

ตอนนั้นเพื่อข้าวหนึ่งมื้อ เธอต้องถูกชายหนุ่มที่อายุมากกว่าเธอสิบกว่าปีมาดูถูกเหยียดหยาม

ดังนั้นในความคิดของแมงมุมพิษ โลกใบนี้ไม่มีลำดับอาวุโสอะไรนั่นอยู่เลย

ถ้าชายชราคนนั้นยังต่อปากต่อคำกับไท่จื่อต่อไปคงจะเป็นการแกว่งเท้าหาเสี้ยนแล้ว

สุดท้ายก็ไม่มีใครคัดค้าน

สุดท้ายหลินมั่วก็เป็นคนที่ได้ดอกบัวอัคคีเจ็ดกลีบนั้นไป

เขาวิ่งขึ้นไปชั้นบนทันที จากนั้นก็จัดการกับดอกบัวอัคคีเจ็ดกลีบและป้อนให้กับเฮ่อเชียนเสวี่ยอย่างระมัดระวัง

หลังจากที่ดอกบัวอัคคีเจ็ดกลีบนี้ลงไปในกระเพาะแล้ว ความเย็นจากร่างกายของเฮ่อเชียนเสวี่ยก็ค่อยๆ หายไป

หลินมั่วให้สาวรับใช้มาช่วยเปลี่ยนชุดให้เธอ หลังจากผ่านไปไม่นาน เฮ่อเชียนเสวี่ยก็เดินออกมาจากห้อง

เธอในตอนนี้ดูไม่ต่างอะไรจากคนปกติเลย

แต่ความเป็นจริงแล้ว ภายในร่างกายของเธอมีดอกบัวอัคคีเจ็ดกลีบกับกู่น้ำแข็งอยู่ มีทั้งความเย็นเฉียบและร้อนจัดในเวลาเดียวกัน

สองสิ่งนี้ไม่สามารถหลอมรวมเข้าด้วยกันได้ในทันที เพราะกระบวนการหลอมรวมนี้เจ็บปวดมาก ด้วยร่างกายของเฮ่อเชียนเสวี่ยแล้ว เธอไม่สามารถทนกับความเจ็บปวดนั้นได้

หลินมั่วจึงทำให้ทั้งสองสิ่งนี้เกิดความสมดุล

และการที่ทำให้สองสิ่งนี้สมดุลก็ทำให้เกิดผลที่ตามมาเช่นกัน นั่นก็คือทำให้ร่างกายของเธอเกิดการระเบิดของความเย็นและความร้อน บางครั้งร่างกายของเธอจะเย็นเฉียบ และบางครั้งก็จะร้อนจัด

ในสถานการณ์เช่นนี้ก็ทรมานมากเช่นกัน

ไท่จื่อกับหลินมั่วอยู่วิลล่าหลังเดียวกัน

หลังจากกินข้าวเย็นเสร็จ หลินมั่วก็ไปหาเจ้าอ้วนหวังเพื่อขอดูศพของคนที่กลับมาก่อนหน้านั้น

เจ้าอ้วนหวังงงมาก ดึกดื่นป่านนี้แล้วจะดูศพไปทำไม

แต่ก็ยังดีที่ศพนั้นยังไม่ถูกนำไปฝัง หลินมั่วจึงดูศพนั้นได้อย่างราบรื่น

ศพถูกเก็บรักษาไว้เป็นอย่างดี หลังจากหลินมั่วตรวจดูเสร็จแล้ว เขาก็ขมวดคิ้วขึ้นมา

ไท่จื่อที่อยู่ข้างๆ ก็ถามขึ้นเสียงเบา “เจ้าเสี่ยวหลิน มีอะไรงั้นหรือ”

หลินมั่วพูดเสียงเข้ม “บนศพมีบาดแผลอยู่สามที่ มีเพียงที่เดียวที่เป็นแผลถูกกัด แสดงว่าสัตว์ป่าผู้พิทักษ์นี้ใช้ฟันโจมตีเป็นหลัก”

“อีกทั้งบาดแผลก็ไม่รุนแรงถึงชีวิต แต่เขาตายเพราะถูกพิษ”

“หรือก็คือ สัตว์ป่าผู้พิทักษ์มีพิษ”

“ตอนนั้นถ้าเจอเข้าจริงๆ ต้องระวังและป้องกันไว้ให้มากๆ!”