หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 130

เจ้าพ่อหู่ยิ้มเฝื่อน “พี่คิดรอบคอบกว่าฉันเยอะเลย”

“ใช่ๆๆ ถ้ามีเด็ก อยู่วิลล่าจะเหมาะสมกว่า”

“พี่จวิน ห้องสูทฉันจะเก็บไว้ ส่วนวิลล่าก็ให้พี่”

“เดี๋ยวถ้าฉันย้ายเข้าไปในคอนโดเซิ่งซื่อ เราก็ถือว่าเป็นเพื่อนบ้านกัน คึกคักดีจะตาย!”

เติ้งจวิน “ฉะ......ฉัน......”

หลินมั่วพูดแทรกทันที “ในเมื่ออีกฝ่ายจริงใจขนาดนี้ นายก็ให้อภัยเขาเถอะ!”

“เอาล่ะ เรื่องนี้ฉันตัดสินใจเอง”

“เหลาหู่ นายหาคน ช่วยเพื่อนฉันย้ายบ้านที”

“นายไปอยู่ที่นั่น ก็มีแต่คนกันเอง สามารถช่วยเหลือกันได้”

เจ้าพ่อหู่รู้สึกตื่นเต้น

หลินมั่วเห็นว่าเขาเป็นคนกันเอง ต่อให้เป็นแค่ลูกน้องของหลินมั่ว อนาคตข้างหน้าก็ต้องมีโอกาสให้เขาคว้าอีกเยอะแน่

เฉินเซิ่งหยวนที่เป็นลูกน้องของหนันป้าเทียน ยังมีอำนาจและตำแหน่งในเมืองก่วงหยางขนาดนี้

หลินมั่วและหนันป้าเทียนตำแหน่งพอๆ กัน ถ้าหากเขาสามารถมาเกาะหลินมั่วได้ล่ะก็ อนาคตเขาจะอยู่ตำแหน่งเดียวกับเฉินเซิ่งหยวนได้ไหมนะ?

“คุณหลิน ไม่ต้องห่วงครับ”

“ทุกอย่างไว้ใจผมได้เลย รับรองว่าต้องไม่มีปัญหาอย่างแน่นอน!”

“จริงด้วย ลูกสาวของพี่จวินยังเด็ก แม่บ้านบ้านผมทำงานละเอียดมาก”

“เดี๋ยวผมให้แม่บ้านที่บ้านผมไปช่วยงานที่บ้านพี่จวิน รับรองว่าจะดูแลหลานสาวเป็นอย่างดี”

เพียงไม่กี่คำ เหลาหู่ก็สามารถจัดการเรื่องภายในบ้านของเติ้งจวินได้อย่างเรียบร้อย

หลินมั่วรู้สึกพอใจเป็นอย่างมาก เจ้าเหลาหู่ นอกจากทะนงตนไปนิด ด้านอื่นๆ ของเขาไม่ได้แย่เลย

รู้งาน ทำงานว่องไว ปรับตัวตามสถานการณ์ได้

ที่สำคัญที่สุดคือ จะเรื่องดีหรือเรื่องร้ายเขาก็ทำได้หมด

ความแค้นของตระกูลหลินเมื่อตอนนั้น เขาจำได้อยู่ตลอด

เขารู้ดีว่า การแก้แค้น เขาต้องสะสมพลังให้มากพอ ไม่เพียงแต่จะเป็นด้านการเงิน แต่เป็นด้านทรัพยากรบุคคลด้วย

หาเงิน เขาค่อยๆ หาได้

ส่วนด้านความสามารถ เขาต้องรีบสะสมแล้ว