หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 131

ตอนพบว่าอู๋เชี่ยนยังอยู่ เฉินเซิ่งหยวนก็แสดงสีหน้ารังเกียจ “คุณหลิน จะจัดการยังไงกับนังผู้หญิงสำส่อนนี่ครับ”

อู๋เชี่ยนกลัวจนตัวสั่น รีบพูดขึ้นว่า “พี่...พี่หลิน ฉันรู้ว่าฉันผิดไปแล้ว...”

“ฉัน...หลังจากนี้ฉันจะใช้ชีวิตที่ดีกับเติ้งจวิน จะไม่ทิ้งพวกเขาสองคนพ่อลูกไปอีก...”

“ให้โอกาสฉันอีกสักครั้งเถอะนะ...”

หลินมั่วโมโห “ไสหัวไปซะ!”

“เธอมีคุณสมบัติอะไรจะมาอยู่กับเพื่อนฉัน เธอคู่ควรเหรอ”

“โยนเธอออกไป!”

เฉินเซิ่งหยวนโบกมือเรียกหลายคนเดินเข้ามา และลากอู๋เชี่ยนออกไปโดยไม่ฟังคำอธิบายใดๆ

“พูดมาสิครับ มีเรื่องอะไรถึงมาหาผม” หลินมั่วถาม

เฉินเซิ่งหยวนยิ้มอย่างเก้อเขิน “คืออย่างงี้ครับ คุณหลิน คุณเคยได้ยินเรื่องการประชุมแลกเปลี่ยนทางการแพทย์หกมณฑลทางใต้ไหมครับ”

หลินมั่วมีความทรงจำเรื่องนี้อยู่บ้าง ผู้อาวุโสเฮ่อเคยพูดถึงมาก่อน เล่ากันว่าหมอเทวดาเซวียก็ออกมารับตำแหน่งเพื่อการประชุมแลกเปลี่ยนทางการแพทย์หกมณฑลนี้

ตามที่ผู้อาวุโสเฮ่อกล่าว การประชุมแลกเปลี่ยนทางการแพทย์หกมณฑลนี้ เป็นเหตุการณ์ที่ยิ่งใหญ่และมีความสำคัญเป็นอย่างยิ่งของวงการการแพทย์หกมณฑลทางใต้

เฉินเซิ่งหยวนอธิบายว่า “การประชุมแลกเปลี่ยนทางการแพทย์เป็นงานที่ร่วมกันจัดขึ้นโดยหกมณฑลทางใต้ ปีละหนึ่งครั้ง”

“ถ้าให้พูดก็คือการแลกเปลี่ยนทางการแพทย์ ที่จริงแล้วคือการตกลงปัญหาเรื่องการแบ่งสรรปันส่วนทรัพยากรทางการแพทย์ของหกมณฑลทางใต้”

“พูดง่ายๆ ก็ยกตัวอย่างเช่น ยาที่ผลิตโดยอุตสาหกรรมยาสวี่ซื่อทับซ้อนกับยาที่ผลิตโดยบริษัทยาบางแห่งในเมืองและมณฑลอื่นๆ ”

“ถ้างั้นยาที่เหมือนกันแต่คนละยี่ห้อจะขายที่หกมณฑลทางใต้ได้ยังไงกันล่ะ”

หลินมั่วแปลกใจ “แล้วมันมีปัญหาอะไรล่ะครับ”

“ไม่ใช่ว่าของพวกนี้ร้านขายยากับลูกค้าเป็นคนเลือกเองเหรอครับ”

เฉินเซิ่งหยวนพยักหน้า “เดิมทีก็เป็นแบบนั้นแหละครับ แต่ว่าหลังจากนั้นก็เกิดปัญหาบางอย่าง”

“เพื่อการแข่งขันทางการตลาด บริษัทยาพวกนั้นก็เลยเริ่มทำสงครามราคา”

“ผลสุดท้ายเลยทำให้บริษัทยาเล็กๆ บางแห่งถูกสงครามราคาลากลงไปให้ล้มละลาย บริษัทใหญ่ๆ เองก็ได้กำไรไม่มากนัก”

“ในสถานการณ์เดียวกัน ไม่เพียงแต่ในด้านของบริษัทยา ยังรวมถึงแต่ละโรงพยาบาล สถานพยาบาล บริษัทเครื่องมือทางการแพทย์อะไรทำนองนี้ด้วย อะไรก็ตามที่เกี่ยวข้องกับยาและการรักษา ก็จะต้องเจอกับการแข่งขันแบบนี้”

หลินมั่วขมวดคิ้ว เขานึกถึงอุตสาหกรรมยาสวี่ซื่อ

มิน่าล่ะอุตสาหกรรมยาสวี่ซื่อเกือบล้มละลายเมื่อไม่กี่ปีก่อน ดูเหมือนว่าจะเป็นเพราะเหตุผลนี้สินะ

เฉินเซิ่งหยวนพูดต่อว่า “ด้วยเหตุนี้ ตระกูลแพทย์หลายๆ ตระกูลในหกมณฑลทางใต้จึงร่วมมือกันเสนอการประชุมแลกเปลี่ยนทางการแพทย์นี้ขึ้นมา”

“ทุกๆ ปีจะเรียกประชุมหนึ่งครั้ง การแลกเปลี่ยนทางการแพทย์ ที่จริงแล้วก็คือการแข่งขันทางการแพทย์นั่นแหละ”

“สุดท้ายแล้วที่ที่ได้รับชัยชนะก็จะได้รับกำไรมากที่สุด”

“ส่วนที่ที่แพ้ก็จะต้องทิ้งกำไรของตัวเองไปส่วนหนึ่ง”

หลินมั่วมองเฉินเซิ่งหยวน แล้วพูดเบาๆ ว่า “ประธานเฉินนี่คือแผนที่จะให้ผมลงมือช่วยมณฑลก่วงเหรอครับ”

เฉินเซิ่งหยวนยิ้มอย่างเก้อเขิน “ความคิดของผมนี่ ปิดบังคุณหลินไว้ไม่ได้จริงๆ”

“หลายปีมานี้มณฑลก่วงได้อันดับสุดท้ายมาอย่างต่อเนื่อง ทรัพยากรทางการแพทย์เองก็ขาดแคลนอย่างมาก”

“ไม่กี่ปีก่อนหน้านี้ผมอยากเปิดร้านขายยาเซิ่งหยวนที่ต่างมณฑล แต่ว่าเป็นเพราะมณฑลก่วงแพ้ติดต่อกันก็เลยเปิดไม่ได้”

“รวมทั้งอุตสาหกรรมยาสวี่ซื่อและกิจการหลักเองก็จำกัดอยู่เฉพาะบางเมืองในมณฑลก่วง ทำให้ ไม่สามารถเปิดตลาดได้”

“ถ้าหากครั้งนี้มณฑลก่วงได้รับชัยชนะ แค่ร้านขายยาเซิ่งหยวนอย่างเดียวก็สามารถเพิ่มทรัพย์สินได้ถึงสามเท่าภายในหนึ่งปีเลยล่ะครับ”

“คุณหลิน ถ้าหากคุณยอมลงมือทำให้มณฑลก่วงชนะ ผมจะแบ่งหุ้นร้านขายยาเซิ่งหยวนให้คุณสิบเปอร์เซ็นต์!”

หลินมั่วครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วพูดเบาๆ ว่า “การประชุมแลกเปลี่ยนทางการแพทย์ครั้งนี้ ผมอาจจะไปดูสักหน่อย”

“แต่ว่าผมคงจะไม่ลงมือ”

“ผมไม่อยากให้คนมากมายมารู้เรื่องราวของผม!”

แม้ว่าหลินมั่วจะได้รับการสืบทอดป้ายหยกของตระกูล แต่ว่าเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับเรื่องราวการทำลายล้างตระกูลในตอนนั้น

เขาไม่อยากเปิดเผยตัวตน ก่อนที่จะสะสมกำลังได้มากพอ

เขาต้องจัดการอย่างเงียบๆ สะสมกำลังทีละเล็กละน้อย สืบเรื่องราวการทำลายล้างตระกูลในตอนนั้น เพื่อแก้แค้นให้ตระกูล และทำให้ตระกูลหลินฟื้นคืนสู่ความรุ่งโรจน์อย่างที่เคยเป็น!