หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 132

เฉิงเซิ่งหยวนผิดหวัง แต่ก็พยักหน้า “เข้าใจแล้วครับ!”

ต่อมา หลินมั่วก็ตรงไปที่เซิ่งซื่อเรสซิเด้นท์

เหลาหู่พึ่งพาได้จริงๆ เขาขนย้ายทรัพย์สินในบ้านของเติ้งจวินมาหมดแล้ว

และยังพาผู้หญิงอายุประมาณห้าสิบปีมาด้วย

เธอคือเพื่อนบ้านของเติ้งจวิน เติ้งจวินเรียกเธอว่าป้าเฉิน

เธอเป็นคนดีมาก ตอนที่เติ้งจวินไม่อยู่บ้าน ล้วนเป็นเธอที่คอยช่วยดูแลนีหนิ่

ปกติแล้วป้าเฉินทำงานฝีมืออยู่ในบ้าน หนึ่งเดือนมีรายได้ประมาณหนึ่งพันหยวนเพื่อนำมาใช้จ่ายในครอบครัว

เหลาหู่เดิมคิดจะยกแม่บ้านของตนเองให้เติ้งจวิน แต่เติ้งจวินคิดว่า จ้างป้าเฉินน่าจะดีเสียกว่า

อย่างแรกคือป้าเฉินชอบนีหนิ่จริงๆ อย่างที่สองเธอเป็นคนรู้จักคุ้นเคยกัน ให้เธอมาดูแลนีหนิ่ เติ้งจวินจะวางใจได้มากกว่า

เหลาหู่เองก็จัดการอย่างไม่ลังเล เขาหยิบเงินสามหมื่นหยวนให้ป้าเฉินทันที และบอกว่าเป็นเงินเดือนสำหรับครึ่งปี

หรือคิดเป็นห้าพันหยวนต่อเดือน

ตอนนั้นป้าเฉินตกใจมาก สามีของเธอไปช่วยคนส่งสินค้าอยู่ข้างนอก หนึ่งเดือนยังได้ไม่ถึงห้าพันหยวนเลย!

ตอนนั้นเธอไม่กล้ารับไว้ แต่เหลาหู่ก็ยัดใส่มือเธออย่างไม่ทันตั้งตัว

เติ้งจวินก็ช่วยพูดโน้มน้าวอยู่ข้างๆ เธอถึงยอมรับมา

มีเงินเดือนก้อนนี้ หลังจากนี้เธอก็ไม่ต้องทำงานฝีมืออีกต่อไปแล้ว

งานของเธอก็คือการอยู่ในวิลล่าหลังนี้ด้วยความสบายใจและดูแลหนีหนี่

เพื่อให้สะดวกยิ่งขึ้น เหลาหู่จึงยกห้องชุดที่มีหนึ่งห้องนั่งเล่นและสามห้องนอนที่อยู่ใกล้ๆ กับตนให้ครอบครัวป้าเฉินได้ย้ายเข้ามาอยู่โดยไม่เก็บค่าเช่า

แบบนี้ป้าเฉินก็จะสามารถกลับบ้านได้เป็นครั้งคราว และเจอคนในครอบครัวสะดวกขึ้นด้วย

เมื่อหลินมั่วเห็นว่าเหลาหู่ทำเรื่องเหล่านี้ก็ค่อนข้างพอใจ

สิ่งที่เหลาหู่ทำนั้นฉลาดเฉียบแหลมจริงๆ