หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 134

เหลาหู่เพิ่งเข้ามา ก็คว้าผมของไอ้ขนยาว แล้วต่อยเข้าที่ท้องน้อยไปหนึ่งหมัด

ไอ้ขนยาวเจ็บจนแทบทนไม่ได้ และด่าออกไปด้วยความโมโห “มึงกล้าดียังไงมาต่อยกู!”

“ให้ตายเถอะ ต่อยมันซะ!”

ข้างหลังมีหลายคนกำลังเตรียมจะพุ่งเข้ามา

เหลาหู่ก็ใช้เท้าข้างหนึ่งถีบเก้าอี้ แล้วตวาดด้วยความโมโห “"กูคือเจ้าพ่อหู่แห่งถนนทางเหนือ ไอ้พวกสารเลว คิดดีแล้วเหรอว่าจะสู้กับฉัน”

เสียงตวาดทำให้คนเหล่านี้หวั่นกลัว

“ท่าน...ท่านคือเจ้าพ่อหู่งั้นเหรอ” ชายคนหนึ่งถามขึ้นด้วยเสียงสั่นเทา

“ดูเหมือนว่าจะใช่นะ ฉัน...ฉันเคยเจอเจ้าพ่อหู่ครั้งหนึ่ง ดูเหมือนว่านี่จะเป็นเจ้าพ่อหู่จริงๆ...” ชายอีกคนหนึ่งกล่าว

ตอนนี้ทุกคนต่างหวาดกลัวกันหมด

ตอนเหลาหู่อยู่ต่อหน้าเฉิงเซิ่งหยวนไม่มีความหมายอะไร แต่ตอนอยู่ต่อหน้าคนธรรมดาพวกนี้ เขาเป็นหัวหน้าแก๊งได้อย่างแน่นอน

“เจ้าพ่อหู่ ทำไม...ทำไมท่านถึงมาอยู่ที่นี่” ไอ้ขนยาวถามด้วยเสียงสั่นเทา

เหลาหู่ “ฉันคือผู้ช่วยของลูกพี่จวิน หลังจากนี้จะมาทำงานที่นี่ แล้วทำไมฉันถึงจะมาอยู่ที่นี่ไม่ได้ล่ะ”

“หา?” ทุกคนสับสนมึนงง

ไม่คิดเลยว่าผู้มีอิทธิพลอย่างเหลาหู่จะมาเป็นผู้ช่วยของเติ้งจวิน

เติ้งจวินมีภูมิหลังอย่างไรกันแน่

“เจ้าพ่อหู่ พวก...พวกเราไม่รู้ว่าเถ้าแก่คนใหม่เป็นเพื่อนของท่าน”

“ทั้งหมดที่ล่วงเกินไปเมื่อครู่ ได้โปรดยกโทษให้พวกเราด้วย ช่วย...ช่วยทำเป็นว่ามันไม่เคยเกิดขึ้นด้วยนะครับ...”

“เอาแบบนี้แล้วกัน พวกคุณยุ่งอยู่ พวกเรา...พวกเราไปก่อนนะ...”

ไอ้ขนยาวพากันยิ้ม อยากจะรีบเดินออกไป

“หยุดอยู่ตรงนั้นเลยนะเว้ย!”

เหลาหู่ตะโกนด้วยความโมโห ทุกคนต่างหยุดอยู่ตรงนั้น ไม่กล้าเดินไปต่อ

“คุณหลิน ลูกพี่จวิน พวกคุณจะให้จัดการยังไงกับไอ้สารเลวพวกนี้”

“ขอแค่พวกคุณพูดมาสักคำ ผมจะรีบทำให้พวกมันจมถึงแม่น้ำก่วงหยางเลย!”

พวกไอ้ขนยาวกลัวจนแทบฉี่ราด เหลาหู่ไม่ใช่คนแล้ว

“ฉันถามพวกนายหน่อย ใครเป็นคนสั่งให้พวกนายมาก่อเรื่อง”

หลิวมั่วถาม