เมื่อหวงเหลียงได้ยินว่าเหลาหู่อยู่บนตึก ก็กลัวจนขาอ่อน และวิ่งกลับไปอย่างเศร้าหมอง
ก่อนหน้านี้เขาเองก็เคยเป็นอันธพาล แน่นอนว่าเคยได้ยินชื่อของเหลาหู่มาก่อน เขาจะกล้าไปสู้กับเหลาหู่ได้ยังไงกันล่ะ
เรื่องนี้หวงเหลียงเองก็ต้องยอมแพ้ไปโดยสิ้นเชิง
พอมีเหลาหู่เข้ามาเกี่ยวข้องด้วย เขาก็ไม่กล้าก่อความวุ่นวายอีกต่อไป
บริษัทเครื่องยาสมุนไพรภายใต้การนำของเติ้งจวินเข้าซื้อตัวยาจำนวนมากอย่างรวดเร็ว และจัดหาวัตถุดิบให้กับอุตสาหกรรมสวี่ซื่อ
แน่นอนว่าในเรื่องนี้เหล่าหู่เองก็สร้างความดีความชอบไว้มากมายเช่นกัน
บางช่องทางที่ผ่านได้ยาก ล้วนเป็นเหลาหู่ที่ออกหน้าจัดการให้เองหมด
ร้านขายเครื่องยาสมุนไพรจอมโกงบางแห่ง ก็หายไปหลังจากเจอเหลาหู่
บริษัทเครื่องยาสมุนไพรพัฒนาไปได้อย่างราบรื่น ตัวยาที่เข้าซื้อไม่เพียงแต่จัดหาให้กับอุตสาหกรรมสวี่ซื่อ แต่ยังเริ่มจัดหาให้กับกิจการยาอื่นๆ ด้วย ทำให้ประสบความสำเร็จในการทำกำไรอย่างมาก
เมื่อผู้ถือหุ้นของบริษัทได้ข่าวก็พากันชื่นชมหลินมั่วที่เลือกคนมีความสามารถแบบนี้มาดูแลบริษัทเครื่องยาสมุนไพร
เงื่อนไขของผู้ถือหุ้นเหล่านี้ที่จริงแล้วง่ายมาก ขอแค่ทำกำไรได้ อย่างอื่นก็ไม่สำคัญแล้ว
หลินมั่วสร้างคุณงามความดีให้กับบริษัทครั้งแล้วครั้งเล่า ครั้งแรกได้สามร้อยล้านหยวนกลับคืนมา
ครั้งที่สองกอบกู้สถานการณ์ที่เลวร้ายกลับคืนสู่สภาพปกติ ช่วยให้บริษัทจากรอดพ้นจากวิกฤตได้
ครั้งที่สามก็พาเติ้งจวินมาดูแลบริษัทเครื่องยาสมุนไพร ทำให้บริษัทได้กำไรเพิ่มมากขึ้น
ทำให้เหล่าผู้ถือหุ้นค่อนข้างพอใจในตัวหลินมั่ว ผู้ถือหุ้นบางคนถึงกับไปเสนอสวี่ปั้นซย่าว่าให้ สวี่ปั้นซย่าเชิญหลินมั่วมาดำรงตำแหน่งในบริษัท
อันที่จริงสวี่ปั้นซย่าก็อยากให้หลินมั่วมาทำที่อุตสาหกรรมสวี่ซื่อเช่นกัน แต่สุดท้ายเธอก็ไม่กล้าทำแบบนั้น
เธอเข้าใจที่พ่อแม่มีอคติกับหลินมั่ว ปกติตอนอยู่ในบ้าน ไม่ว่าจะมีเรื่องหรือไม่มีเรื่องอะไรก็จะด่าหลินมั่วตลอด
ถ้าเชิญหลินมั่วเข้ามาที่บริษัท พ่อแม่จะไม่ก่อความวุ่นวายแย่เลยเหรอ
อีกทั้งตอนนี้สวี่เจี้ยนกงกับฟังฮุ่ยยังป้องกันตัวจากหลินมั่วมากขึ้นด้วย
เมื่อก่อนตอนกลางคืนหลินมั่วยังนอนห้องเดียวกันกับสวี่ปั้นซย่าได้
แต่ว่าตอนนี้ฟังฮุ่ยวิ่งมานอนกับสวี่ปั้นซย่าทุกคืน และไล่หลินมั่วออกไปนอนบนพื้นในห้องหนังสือ
หลินมั่วค่อนข้างเศร้าใจกับเรื่องนี้ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้
วันนี้หลินมั่วไปทำงานตามปกติ
ตอนเย็นใกล้เลิกงาน อยู่ๆ หลินมั่วก็ได้รับโทรศัพท์จากสวี่ปั้นซย่า
“ตอนเย็นไปกินข้าวด้วยกันนะ ผิงผิงกลับมาแล้ว!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะหมอเทวดา
คือคนจีนมีนเป็นแบบนี้จริงๆใช่มั้ย ดูถูกคนอื่นเป็นนิจ หลงตัวเอง แล้วก็เห็นแก่ประโยชน์ส่วนตนเป็นที่ตั้ง ยิ่งอ่านยิ่งน่ารำคาญทั้งเรื่องทั้งเรื่องไม่มีห่าไรเลยพระเอกเกินให้คนดูถูกไปทั่ว พ่อแม่นางเอกก๋หน้าเงิน นางเอกก็นอกจากรักพระเอกแล้วไม่มีอะำรเลยนอกจากสร้างปัญหา เด่วคนนั้นจ้อง คนนี้ต้อง ให้พระเอกมาคอยกำจัด วนไปวนมา อ่านแค่สี่สิบตอนก็เอียนละ ไม่รู้จริงๆนิยายจีนมันเป็นแบบนี้ทุกเรื่องจนคิดว่านี่คือนิสัยจริงๆของคนจีนไปแล้วนะนี่...
อัพวันละ 20 ตอนเหมือนเดิมก้ดีนะแอด 🥺...
รอตอนใหม่นะครับ...
ยังรออยู่นะครับ...
ไม่อัพหลายวันแล้วครับแอดดดดด...
นิยายเรื่องนี้....อ่านไปไม่กี่ตอน...พ๊อตเรื่องสร้างพระเอกเป็นหมาตัวหนึ่ง...เท่านั้น...ไม่มีศักสรี อะไรเลย...โคตรโง่....ยอมให้คนอื่นกดขี่....หรือคนเขียนเองเป็นแบบนี้ครับ...งง...
นิยายไร้สาระของแท้...
นิยายน้ำเน่า...
นิยายขยะ คนแตงก็ขยะ...
ควยๆๆๆๆควย นิยายเหี้ย สัตว์...