หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 135

เมื่อหวงเหลียงได้ยินว่าเหลาหู่อยู่บนตึก ก็กลัวจนขาอ่อน และวิ่งกลับไปอย่างเศร้าหมอง

ก่อนหน้านี้เขาเองก็เคยเป็นอันธพาล แน่นอนว่าเคยได้ยินชื่อของเหลาหู่มาก่อน เขาจะกล้าไปสู้กับเหลาหู่ได้ยังไงกันล่ะ

เรื่องนี้หวงเหลียงเองก็ต้องยอมแพ้ไปโดยสิ้นเชิง

พอมีเหลาหู่เข้ามาเกี่ยวข้องด้วย เขาก็ไม่กล้าก่อความวุ่นวายอีกต่อไป

บริษัทเครื่องยาสมุนไพรภายใต้การนำของเติ้งจวินเข้าซื้อตัวยาจำนวนมากอย่างรวดเร็ว และจัดหาวัตถุดิบให้กับอุตสาหกรรมสวี่ซื่อ

แน่นอนว่าในเรื่องนี้เหล่าหู่เองก็สร้างความดีความชอบไว้มากมายเช่นกัน

บางช่องทางที่ผ่านได้ยาก ล้วนเป็นเหลาหู่ที่ออกหน้าจัดการให้เองหมด

ร้านขายเครื่องยาสมุนไพรจอมโกงบางแห่ง ก็หายไปหลังจากเจอเหลาหู่

บริษัทเครื่องยาสมุนไพรพัฒนาไปได้อย่างราบรื่น ตัวยาที่เข้าซื้อไม่เพียงแต่จัดหาให้กับอุตสาหกรรมสวี่ซื่อ แต่ยังเริ่มจัดหาให้กับกิจการยาอื่นๆ ด้วย ทำให้ประสบความสำเร็จในการทำกำไรอย่างมาก

เมื่อผู้ถือหุ้นของบริษัทได้ข่าวก็พากันชื่นชมหลินมั่วที่เลือกคนมีความสามารถแบบนี้มาดูแลบริษัทเครื่องยาสมุนไพร

เงื่อนไขของผู้ถือหุ้นเหล่านี้ที่จริงแล้วง่ายมาก ขอแค่ทำกำไรได้ อย่างอื่นก็ไม่สำคัญแล้ว

หลินมั่วสร้างคุณงามความดีให้กับบริษัทครั้งแล้วครั้งเล่า ครั้งแรกได้สามร้อยล้านหยวนกลับคืนมา

ครั้งที่สองกอบกู้สถานการณ์ที่เลวร้ายกลับคืนสู่สภาพปกติ ช่วยให้บริษัทจากรอดพ้นจากวิกฤตได้

ครั้งที่สามก็พาเติ้งจวินมาดูแลบริษัทเครื่องยาสมุนไพร ทำให้บริษัทได้กำไรเพิ่มมากขึ้น

ทำให้เหล่าผู้ถือหุ้นค่อนข้างพอใจในตัวหลินมั่ว ผู้ถือหุ้นบางคนถึงกับไปเสนอสวี่ปั้นซย่าว่าให้ สวี่ปั้นซย่าเชิญหลินมั่วมาดำรงตำแหน่งในบริษัท

อันที่จริงสวี่ปั้นซย่าก็อยากให้หลินมั่วมาทำที่อุตสาหกรรมสวี่ซื่อเช่นกัน แต่สุดท้ายเธอก็ไม่กล้าทำแบบนั้น

เธอเข้าใจที่พ่อแม่มีอคติกับหลินมั่ว ปกติตอนอยู่ในบ้าน ไม่ว่าจะมีเรื่องหรือไม่มีเรื่องอะไรก็จะด่าหลินมั่วตลอด

ถ้าเชิญหลินมั่วเข้ามาที่บริษัท พ่อแม่จะไม่ก่อความวุ่นวายแย่เลยเหรอ

อีกทั้งตอนนี้สวี่เจี้ยนกงกับฟังฮุ่ยยังป้องกันตัวจากหลินมั่วมากขึ้นด้วย

เมื่อก่อนตอนกลางคืนหลินมั่วยังนอนห้องเดียวกันกับสวี่ปั้นซย่าได้

แต่ว่าตอนนี้ฟังฮุ่ยวิ่งมานอนกับสวี่ปั้นซย่าทุกคืน และไล่หลินมั่วออกไปนอนบนพื้นในห้องหนังสือ

หลินมั่วค่อนข้างเศร้าใจกับเรื่องนี้ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้

วันนี้หลินมั่วไปทำงานตามปกติ

ตอนเย็นใกล้เลิกงาน อยู่ๆ หลินมั่วก็ได้รับโทรศัพท์จากสวี่ปั้นซย่า

“ตอนเย็นไปกินข้าวด้วยกันนะ ผิงผิงกลับมาแล้ว!”

หลินมั่วขมวดคิ้วขึ้นทันที

ผิงผิงก็คือเพื่อนร่วมชั้นของสวี่ปั้นซย่า จัดอยู่ในประเภทภาพลักษณ์สวยใสแต่ข้างในร้ายลึก

พูดง่ายๆ ก็คือเพื่อนของสวี่ปั้นซย่า ที่จริงแล้วมองเห็นถึงความสวยของสวี่ปั้นซย่า อยากแนะนำ สวี่ปั้นซย่าให้กับพวกเสี่ยบ้านรวย เพื่อที่จะได้ติดตามเอาผลประโยชน์

ตอนที่เรียนอยู่เอาใจใส่สวี่ปั้นซย่าเป็นอย่างมาก แต่ในขณะเดียวกันก็คอยจับคู่ และแนะนำเสี่ยบ้านรวยจำนวนมากให้สวี่ปั้นซย่าอย่างไม่หยุดหย่อน

แต่สวี่ปั้นซย่าไม่เคยไว้หน้าคนพวกนั้น ทำให้เธอเอาเปรียบอะไรไม่ได้เลย

ต่อมาสวี่ปั้นซย่าก็แต่งงานกับหลินมั่ว เธอผิดหวังยิ่งกว่าพ่อแม่ของสวี่ปั้นซย่าเสียอีก

เมื่อก่อนเหน็บแนมหลินมั่วไว้ไม่น้อย ปีที่แล้วไปต่างประเทศ ไม่คิดเลยว่าจะกลับมาเร็วขนาดนี้

หลิวมั่วพูดอย่างไม่พอใจ “ปั้นซย่า จะไปเจอคนแบบนั้นอีกทำไม”

สวี่ปั้นซย่าพูดด้วยน้ำเสียงจำใจ “หลินมั่ว ฉันรู้ว่าคุณไม่พอใจเธอ แต่ถึงยังไงเธอก็เป็นเพื่อนร่วมชั้นนะ”

“ยิ่งไปกว่านั้น เธอโทรมาหาแล้ว ถ้าพวกเราไม่ไปจะดูไม่มีมารยาทมากเลยนะ”

“เอาเถอะ คุณพาฉันไปนะ โอเคไหม!”

หลินมั่วยิ้ม เขารู้นิสัยของสวี่ปั้นเซี่ยดี เธอให้ความสำคัญกับความผูกพันมากเกินไป

หลังเลิกงาน หลินมั่วไปรับสวี่ปั้นซย่า และมุ่งหน้าไปที่อีผิ่นเซวียน

สวี่ปั้นซย่าสีหน้ารู้สึกผิด “หลินมั่ว ฉันรู้ว่าผิงผิงพูดจาไม่เข้าหู”

“แต่ว่าเธอไม่ได้กลับมานานมากแล้ว คุณก็อย่าลดตัวไปทะเลาะกับเธอเลยนะ โอเคไหม”

หลินมั่วพยักหน้าเบาๆ “วางใจเถอะ ผมไม่ทำให้คุณลำบากใจหรอก!”

สวี่ปั้นซย่าอดยิ้มไม่ได้ และดึงแขนของหลินมั่วเข้าไปในร้านอาหาร

เพิ่งเดินถึงหน้าประตู ก็มองเห็นผู้หญิงแต่งหน้าจัดคนหนึ่ง

เธอก็คือผิงผิงเพื่อนร่วมชั้นของสวี่ปั้นซย่า เธอนับว่าหน้าตาดี เมื่อก่อนก็จัดอยู่ในความสวยระดับสวนดอกไม้

แต่ว่า เมื่อเทียบกับสวี่ปั้นซย่าแล้ว แตกต่างกันราวฟ้ากับเหว

“ปั้นซย่า!” ผิงผิงทักทาย

“ผิงผิง ไม่เจอกันนานเลย!” สวี่ปั้นซย่าวิ่งเข้าไปพร้อมรอยยิ้ม “โอ้โห เธอยังรอพวกเราอยู่ที่หน้าประตูเหรอเนี่ย”

ผิงผิงหัวเราะ “ช่วยไม่ได้นี่ อีผิ่นเซวียนเป็นระดับไฮเอนด์”

“ถ้าไม่ใช่สมาชิกก็เข้าไปไม่ได้”

“ถ้าฉันไม่รออยู่ที่หน้าประตู พนักงานพวกนี้คงขวางเธอสองคนไว้ไม่ให้เข้า มันจะแย่แค่ไหนล่ะ”