หลินมั่วถือแก้วไวน์ และไม่สนใจเขา
ในกลุ่มของพวกเขา หัวหน้าตระกูลต่งคนนั้นนับว่ามีความสัมพันธ์ที่ดีที่สุดกับหม่าเทียนเฉิง ระหว่างทั้งสองฝ่ายนั้น มีการแลกเปลี่ยนผลประโยชน์ซึ่งกันและกันไม่น้อย
เขารีบเดินออกไป จากนั้นก็คว้าคอของหม่าเทียนเฉิง แล้วลากเข้าไปในห้องทันที
“คุณหลินบอกให้แกไสหัวมานี่ ไม่ได้ยินหรือไง”
“คุกเข่าลงเดี๋ยวนี้!”
หัวหน้าตระกูลต่งตวาดเสียงดัง
หัวหน้าตระกูลต่งเป็นคนฉลาด เขามักจะทำตามคำสั่งของหลินมั่วอยู่เสมอ
ถ้าหากว่าหม่าเทียนเฉิงยังคงยืนอยู่ด้านนอกโดยไม่รู้ร้อนรู้หนาวต่อไป อีกสักพัก เกรงว่าเรื่องนี้คงจะไม่ได้จบลงง่ายๆ แน่นอน
หม่าเทียนเฉิงคุกเข่าลงบนพื้น ด้วยร่างกายที่สั่นสะท้านไปทั้งตัว
เขาขยับเข้าไปใกล้กับหัวหน้าตระกูลต่ง และถามว่า “พี่ต่ง เขา...ตกลงว่าเขาคนนี้เป็นผู้ยิ่งใหญ่มาจากไหนกันเนี่ย”
“พี่บอกผมหน่อย เพราะถ้าสุดท้ายผมต้องตาย ก็ขอตายแบบไม่คาใจหน่อยเถอะ”
หัวหน้าตระกูลต่งจ้องมองเขา “ผู้ยิ่งใหญ่มาจากไหนน่ะหรือ”
“จะบอกนายให้นะ ท่านผู้นี้ก็คือคุณหลินมั่ว มาจากเมืองก่วงหยาง”
“เขาคือผู้สืบทอดของหนานป้าเทียน ทั้งมลฑลก่วงในตอนนี้ รวมทั้งพวกเราตระกูลหลักทั้งสิบ ล้วนต้องให้ความเคารพคุณหลินทั้งสิ้น!”
ลูกตาของหม่าเทียนเฉิงแทบจะถลนออกมา เขามองไปที่หลินมั่วด้วยความตกใจ สีหน้าเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ
ใครจะคิดว่า ชายหนุ่มท่าทางบ้านๆ คนนี้ แท้จริงแล้วมีตัวตนถึงเพียงนี้
ไม่น่าแปลกใจเลยที่ผู้นำทั้งสิบตระกูลหลักต้องมาถึงที่นี่ด้วยตนเอง แถมยังปฏิบัติต่อเขาด้วยความเคารพขนาดนี้!
นี่นับเป็นเกียรติภูมิแห่งมณฑลก่วงจริงๆ!
เขาสามารถปราบปรามสิบตระกูลหลักทั้งหมดได้ ความแข็งแกร่งต้องมีขนาดไหนกันนะ
ขณะนี้หม่าเทียนเฉิงรู้สึกเสียใจมาก
ต่อให้มีหม่าเทียนเฉิงอีกเป็นร้อยคน ก็ไม่สามารถยืนหยัดต่อสู้กับผู้ยิ่งใหญ่เช่นนี้ แม้กับเพียงนิ้วมือเดียวของเขาได้!
ตัวของเขานี่ไปยั่วยุผู้ยิ่งใหญ่ค้ำฟ้าเช่นนั้นได้อย่างไรนะ
หลินมั่วมองเขาพร้อมด้วยรอยยิ้มน้อยๆ “เถ้าแก่หม่า เมื่อครู่นี้คุณหลิงเอ๋อร์ เสนอเงินหนึ่งร้อยห้าสิบล้านเพื่อยุติปัญหานี้ แต่คุณไม่เห็นด้วย”
“มาตอนนี้ คุณคิดว่าต้องใช้เงินเท่าไหร่ จึงจะสามารถรักษาชีวิตของพวกเราเอาไว้ได้ล่ะ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะหมอเทวดา
เซี่ยวซิงปัง ตายไปแล้วยังจะมาคุยได้อีก ตัวละครผิดนะ...
คือคนจีนมีนเป็นแบบนี้จริงๆใช่มั้ย ดูถูกคนอื่นเป็นนิจ หลงตัวเอง แล้วก็เห็นแก่ประโยชน์ส่วนตนเป็นที่ตั้ง ยิ่งอ่านยิ่งน่ารำคาญทั้งเรื่องทั้งเรื่องไม่มีห่าไรเลยพระเอกเกินให้คนดูถูกไปทั่ว พ่อแม่นางเอกก๋หน้าเงิน นางเอกก็นอกจากรักพระเอกแล้วไม่มีอะำรเลยนอกจากสร้างปัญหา เด่วคนนั้นจ้อง คนนี้ต้อง ให้พระเอกมาคอยกำจัด วนไปวนมา อ่านแค่สี่สิบตอนก็เอียนละ ไม่รู้จริงๆนิยายจีนมันเป็นแบบนี้ทุกเรื่องจนคิดว่านี่คือนิสัยจริงๆของคนจีนไปแล้วนะนี่...
อัพวันละ 20 ตอนเหมือนเดิมก้ดีนะแอด 🥺...
รอตอนใหม่นะครับ...
ยังรออยู่นะครับ...
ไม่อัพหลายวันแล้วครับแอดดดดด...
นิยายเรื่องนี้....อ่านไปไม่กี่ตอน...พ๊อตเรื่องสร้างพระเอกเป็นหมาตัวหนึ่ง...เท่านั้น...ไม่มีศักสรี อะไรเลย...โคตรโง่....ยอมให้คนอื่นกดขี่....หรือคนเขียนเองเป็นแบบนี้ครับ...งง...
นิยายไร้สาระของแท้...
นิยายน้ำเน่า...
นิยายขยะ คนแตงก็ขยะ...