ตอน ตอนที่ 137 ไอ้คนบ้านนอก นายกินอาหารฝรั่งเป็นไหม จาก หัตถ์เทวะหมอเทวดา – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง
ตอนที่ 137 ไอ้คนบ้านนอก นายกินอาหารฝรั่งเป็นไหม คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายสัจนิยม หัตถ์เทวะหมอเทวดา ที่เขียนโดย พลอย เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย
สวี่ปั้นซย่าสีหน้าอึดอัด “ผิงผิง เธอใจเย็นๆ ก่อน”
“เราไม่ได้เจอกันตั้งนาน อย่าโมโหเพราะเรื่องเล็กๆ แบบนี้เลย”
“หลินมั่ว คุณก็ไม่ต้องเถียงกับผิงผิงแล้ว มา พวกเรามากินข้าวกันก่อน กินข้าวกัน!”
พูดจนปากเปียกปากแฉะ ผิงผิงถึงยอมนั่งลงพร้อมกับความโกรธ
ไม่นานอาหารก็มาเสิร์ฟ ทั้งหมดล้วนเป็นสเต็กที่เป็นอาหารฝรั่ง
อุปกรณ์ในการรับประทานอาหารก็เป็นมีดกับส้อมตามมาตรฐาน
แน่นอนว่าข้างๆ ก็มีตะเกียบวางอยู่ เตรียมไว้ให้สำหรับบางคนที่ไม่ชินกับการใช้มีดกับส้อม
แน่นอนว่าหลินมั่วไม่ชินกับการใช้มีดกับส้อม จึงหยิบตะเกียบขึ้นมาใช้และเริ่มกิน
พอปีเตอร์เห็นก็ตะโกนเสียงดังลั่นเกินความจำเป็นขึ้นมาทันที “คุณ อาหารฝรั่งไม่ได้กินแบบนี้นะ”
“กินอาหารฝรั่งต้องใช้มีดกับส้อม”
“คุณกินแบบนี้จะไปต่างอะไรกับคนป่าเถื่อนล่ะ”
เสียงนี้ทำให้หลายคนที่นั่งอยู่โต๊ะใกล้ๆ มองมา หลายคนต่างก็หัวเราะเยาะ
“โอ้ เป็นครั้งแรกเลยที่ผมเห็นคนใช้ตะเกียบกินสเต็ก”
“มีอะไรแปลกเหรอ พวกคนที่ไม่มีการศึกษาแถวสถานที่ก่อสร้างบ้านผม ถ้าลากเข้ามาตามอำเภอใจ ก็คงจะใช้ตะเกียบกินสเต็กกันแน่ๆ!”
“คนไม่มีการศึกษาแบบนี้เข้ามาในอีผิ่นเซวียนที่เป็นสถานที่ระดับไฮเอนด์ขนาดนี้ได้ยังไงนะ”
“ไม่เห็นเหรอ ผู้ชายหล่อๆ รวยๆ ที่อยู่ตรงข้ามเป็นคนเลี้ยงไง”
“ฉันเดาว่าตลอดชีวิตนี้เขาคงเข้ามาที่ระดับไฮเอนด์ขนาดนี้เป็นครั้งแรกแน่เลย!”
ผิงผิงเองก็ทำสีหน้าดูถูกเช่นกัน “ปั้นซย่า เธอบอกว่าเธอพาเขาออกมาทำอะไรนะ”
“มีคนที่ไหนเขาใช้ตะเกียบกินอาหารฝรั่งกัน ต้องใช้มีดกับส้อมสิถึงจะเป็นวิธีกินที่มีอารยธรรม!”
“การที่เขาทำแบบนี้มันทั้งไร้มารยาททั้งไร้อารยธรรม!”
“ไม่ใช่ว่าจะทำให้เราขายหน้าหรอกเหรอ”
หลินมั่วแบะปาก “ใช้ตะเกียบกินอาหารฝรั่งมันน่าขายหน้างั้นเหรอ”
“ตั้งแต่เด็กจนโตเธอก็ใช้ตะเกียบกินของกินมาตลอด ทำไมไม่รู้สึกขายหน้าบ้างล่ะ”
“ช่างเถอะ ฉันไม่เถียงกับนายแล้ว มันจะดูเหมือนว่าฉันสันดานเสีย!”
หลินมั่วโต้ตอบด้วยวิธีพูดเดียวกัน “สันดานไม่ใช่สิ่งที่พูดออกมา แต่เป็นสิ่งที่ทำออกมา”
“ฉันจะกินอะไร กินยังไง มันก็เรื่องของฉัน!”
“เธอไม่รู้เหรอว่าสันดานแบบนี้เรียกว่าชอบยุ่งเรื่องของคนอื่น!”
“นาย...” ผิงผิงโกรธจนพูดไม่ออก
สวี่ปั้นซย่ารีบไกล่เกลี่ยทันที “พอเถอะนะ พอเถอะ”
“ผิงผิง หลินมั่วไม่ชอบใช้มีดกับส้อมน่ะ ยอมๆ ให้หน่อยเถอะนะ”
“หลินมั่ว คุณก็ไม่ต้องไปเถียงกับผิงผิงแล้ว”
หลินมั่วยิ้มแล้วพยักหน้า และหยิบตะเกียบขึ้นมากินอาหารต่อ
ปีเตอร์ที่อยู่ตรงข้ามเหลือบมองหลินมั่ว และบ่นพึมพำเสียงเบาๆ “ไอ้คนป่าเถื่อน!”
หลิ่นมั่วเองก็ไม่ยอมน้อยหน้า พูดกลับไปหนึ่งคำ “ไอ้โง่เอ๊ย!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะหมอเทวดา
ชักจะเบื่อกับ ERROR...
ERROR...
ดูไม่ได้อีกแล้ว...
ดูไม่ได้ ตอน 2379 ทั้งที่มีเหรียญ Error...
ทำไมดูไม่ได้...
ทำไมผมกดอ่านตอน 2211 ไม่ได้ครับ ขึ้นว่า Error เหรียญผมก็ยังเหลืออยู่ครับ Admin...
ราคาภาพตอนแรกบอก 2 ล้าน 5 แสน ต่อเหลือ 2 ล้าน ตอนท้ายบอก 2 แสน เพิ่มเป็น 6 แสน 555...
นิยายจีนร่วมสมัย อ่านก็ให้ได้สิ่งดีๆมากมาย...
นิยายที่มีแต่คนปัญญาอ่อน...
อัพหน่อยแอด ไม่อัพหลายวันแล้ววว...