หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 138

ปีเตอร์งุนงง “หมายความว่าอะไร”

ระดับความรู้ภาษาจีนของเขายังไม่มากพอที่จะเข้าใจความหมายของตัวอักษรสามตัวนี้

หลินมั่วตอบ “ไม่มีอะไรหรอก ผมชมคุณน่ะ!”

สวี่ปั้นซย่าหัวเราะคิกคัก แล้วมือยื่นไปหยิกหลังหลินมั่วเบาๆ

หลินมั่วหงายมือขึ้นและคว้ามือของสวี่ปั้นซย่ามาจับไว้ ทำให้สวี่ปั้นซย่าแก้มแดงขึ้นมาทันที

ผิงผิงสีหน้าขุ่นเคือง หลังจากกินอาหารไปครู่หนึ่ง อยู่ๆ ก็พูดขึ้นมาว่า “หลินมั่ว งานที่โรงพยาบาลเป็นยังไงบ้าง”

“วุฒิการศึกษาของนายต่ำมาก ในตอนนั้นเพื่อที่จะทำให้นายได้เข้าไปทำงานที่โรงพยาบาล ฉันยังต้องไปขอให้ลูกพี่ลูกน้องฉันช่วยอยู่เลย”

“ฉันได้ยินลูกพี่ลูกน้องฉันบอกว่า นายไปทำความสะอาดห้องน้ำเหรอ”

“ก็ดีนะ นายเหมาะทำงานนี้ที่สุดแล้ว ยังไงซะก็ไม่จำเป็นต้องมีวุฒิการศึกษา!”

“นายต้องตั้งใจทำนะ แล้วก็ต้องทะนุถนอมงานที่ได้มาอย่างยากลำบากนี้ด้วย!”

หลินมั่วขมวดคิ้ว

ลูกพี่ลูกน้องของผิงผิงก็คือจ้าวจยาฝาน

ในตอนนั้นที่หลินมั่วเข้าไปทำงานที่โรงพยาบาล สวี่ปั้นซย่าต่างหากที่หาคนมาช่วย

ผิงผิงไม่เคยช่วยอะไรเลยสักนิด แถมยังยุยงให้จ้าวจยาฝานมุ่งเป้ามาที่หลินมั่วหลายต่อหลายครั้ง

พูดได้เลยว่าที่หลินมั่วถูกจัดให้ไปเป็นพนักงานทำความสะอาด ผิงผิงก็เป็นหนึ่งในคนที่ผลักดันอยู่เบื้องหลัง

ตอนนี้ผิงผิงตั้งใจพูดเรื่องที่หลินมั่วเป็นพนักงานทำความสะอาดขึ้นมาต่อหน้าทุดคน เห็นได้ชัดเลยว่ากำลังทำให้เขาอับอายขายหน้า

เมื่อรับรู้ถึงอารมณ์ที่ผิดปกติของหลินมั่ว สวี่ปั้นซย่าก็รีบดึงมือของเขามาจับไว้และพูดด้วยรอยยิ้มว่า “หลินมั่ววางแผนจะลาออกจากโรงพยาบาล แล้วหลังจากนั้นจะมาทำอุตสาหกรรมยาด้วยกันกับฉันน่ะ”

“จริงเหรอ” ผิงผิงยิ้มเยาะ “หลินมั่ว ก่อนหน้านี้ฉันคิดว่านายกล้าหาญเด็ดเดี่ยว สามารถออกไปหาเงินด้วยตัวเองได้”

“ไม่เจอกันหนึ่งปี ทำไมกลายเป็นแบบนี้ไปแล้วล่ะ”

“เกาะผู้หญิงกินจนติดเป็นนิสัยเหรอ”

“ตอนนี้พึ่งพาปั้นซย่าเต็มที่เลยเหรอ”

“นายยังเป็นผู้ชายอยู่ไหม”

หลินมั่วสีหน้าเย็นชา ในตอนที่เขากำลังจะพูด ปีเตอร์กลับยกแก้วเหล้าขึ้นมา

“คุณสวี่ทำอุตสาหกรรมยาเหรอครับ”

สวี่ปั้นซย่าพยักหน้า “ที่บ้านเปิดบริษัทยาค่ะ ชื่อว่าอุตสาหกรรมยาสวี่ซื่อ”

“อ้าว” ปีเตอร์ยิ้ม “แบบนี้ก็แปลว่าเราอาชีพเดียวกันเลยนะครับ”

สวี่ปั้นซย่ายิ้ม เธอไม่คิดจะคุยกับปีเตอร์เยอะไปกว่านี้

แต่ปีเตอร์กลับไม่ยอม และพูดต่อว่า “ผมคือประธานกรรมการบริหารคนใหม่ที่เซิ่งหยวนกรุ๊ปเชิญมา หน้าที่หลักๆ ก็คือการรับผิดชอบกิจการของเซิ่งหยวนกรุ๊ป”

“ในเมื่อคุณสวี่ก็ทำบริษัทยา งั้นก็สามารถมาร่วมมือกับเซิ่งหยวนกรุ๊ปของเราได้พอดีเลยสิครับ”

“คุณสวี่ ไม่งั้นก็ทิ้งเบอร์โทรศัพท์ไว้ หลังจากนั้นพวกเราค่อยคุยเรื่องการร่วมมือกันไหมล่ะครับ”

สวี่ปั้นซย่าขมวดคิ้ว คู่หมั้นคุณก็อยู่ตรงนี้ ยังจะมาขอเบอร์โทรศัพท์คนอื่นอีก นี่มันผู้ชายเฮงซวยประเภทไหนกันแน่

หลินมั่ว “ขอโทษด้วยนะ ช่วงนี้กิจการของอุตสาหกรรมสวี่ซื่อเองก็ยุ่งมากแล้ว รับกิจการอื่นไม่ได้แล้วล่ะ”

ผิงผิงโมโหขึ้นมาทันที “หลินมั่ว นายหมายความว่ายังไง”

“ปั้นซย่ากับคู่หมั้นฉันกำลังคุยเรื่องธุรกิจกันอยู่ ไม่ใช่เรื่องของนาย”

“ทำไมกันล่ะ นายถือว่าตัวเองเป็นเจ้านายของตระกูลสวี่แล้วจริงๆ ก็เลยเริ่มสนใจทรัพย์สมบัติของตระกูลสวี่ขึ้นมาเหรอ”

“ยิ่งไปกว่านั้น ถึงแม้ว่านายจะสนใจทรัพย์สมบัติของตระกูลสวี่จริงๆ งั้นก็ต้องขยายกิจการก่อนเป็นอันดับแรก”

“ฉันยังไม่เคยได้ยินชื่อธุรกิจนั้นเลย ไม่อยากได้กิจการงั้นเหรอ!”

ผู้คนที่นั่งอยู่โต๊ะข้างๆ ต่างกระซิบกระซาบกัน ล้วนแต่คิดว่าหลินมั่วคุยโวมากเกินไป

ตราบใดที่เป็นบริษัท ต่างก็ต้องพยายามแย่งชิงกิจการกันอย่างสุดความสามารถ ยังไม่เคยได้ยินว่าบริษัทไหนไม่ต้องการกิจการเลย!

พวกเขาคงไม่รู้ว่าที่หลินมั่วพูดเป็นความจริง

อุตสาหกรรมสวี่ซื่อเพิ่งได้รับใบสั่งซื้อมูลค่าสามพันล้านมา

ใบสั่งซื้อเหล่านี้คาดว่าจะต้องทำจนถึงปีหน้า จะมีเวลาไปรับใบรายการอื่นที่ไหนกัน