หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 139

ปีเตอร์เหลือบมองหลินมั่วแล้วหัวเราะเยาะ พูดกับสวี่ปั้นซย่าต่อว่า “ประธานสวี่ ขอแค่คำเดียวจากคุณ”

“ผมเป็นคนตัดสินใจเองได้นะ ใบสั่งซื้อสามสิบห้าล้านก็แค่เรื่องจิ๊บจ๊อย!”

ผิงผิงพยักหน้าซ้ำแล้วซ้ำอีก “ใช่แล้วล่ะ ในเซิ่งหยวนกรุ๊ปปีเตอร์มีอำนาจมากเลยนะ”

“ปั้นซย่า เราคนกันเอง ปีเตอร์ช่วยเธอได้นะ”

“ถ้าเป็นคนทั่วไปปีเตอร์ไม่ช่วยหรอก”

“ปั้นซย่า ทำไมเธอยังไม่รีบขอบคุณปีเตอร์อีก!”

ปีเตอร์มองสวี่ปั้นซย่าด้วยรอยยิ้มและสายตายังคงร้อนแรง

หลินมั่วสีหน้าเย็นชา “ไม่เข้าใจที่พูดเหรอ”

“ช่วงนี้อุตสาหกรรมสวี่ซื่อยุ่งมาก ไม่สามารถขยายกิจการใหม่ได้ชั่วคราว”

ผิงผิงชักสีหน้าขึ้นมาทันที “หลินมั่ว นายหมายความว่ายังไง”

“เอาแต่ขัดขวางที่พวกเราจะให้กิจการกับสวี่ปั้นซย่าซ้ำแล้วซ้ำเล่า นายคิดจะทำอะไรกันแน่”

“จริงสิ นายเกาะผู้หญิงกินอยู่บ้านสบายๆ”

“แต่นายไม่รู้ใช่ไหมว่าที่ปั้นซย่าวิ่งหากิจการอยู่ข้างนอกมันยากแค่ไหน”

“นายช่วยอะไรปั้นซย่าไม่ได้ อย่างน้อยก็อย่าฉุดปั้นซย่าไว้สิ!”

“ปั้นซย่าเธอโชคร้ายอะไรขนาดนี้กัน ไม่คิดเลยว่าคนไร้ประโยชน์แบบนี้จะมาแต่งงานกับเธอ!”

หลินมั่วโมโหขึ้นมาทันที สวี่ปั้นซย่าจึงรีบพูดว่า “ผิงผิง เธออย่าพูดแบบนี้”

“จริงๆ แล้ว ที่หลินมั่วพูดก็ไม่ผิดหรอก”

“ช่วงนี้บริษัทพวกเราค่อนข้างยุ่ง ไม่เหมาะขยายกิจการใหม่จริงๆ”

“ผิงผิง ขอบคุณสำหรับความหวังดีนะ”

ปีเตอร์ขมวดคิ้ว และผิงผิงก็พูดขึ้นมาอย่างโกรธเคือง “ปั้นซย่าเอ๊ยปั้นซย่า เธอใจดีเกินไปแล้ว!”

“ไม่คิดเลยว่าจะทิ้งกิจการที่อยู่ในมือ เพื่อรักษาหน้าของไอ้คนไร้ประโยชน์นี่”

“เธอคงไม่รู้ว่าข้างนอกมีคนตั้งกี่คนที่ร้องไห้อ้อนวอนอยากได้กิจการพวกนี้”

“เธออวดเก่งแบบนี้ เพื่อรักษาหน้าไอ้คนไร้ประโยชน์นี่น่ะเหรอ ทำไมจะต้องทำถึงขนาดนี้ด้วย”