หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1376

ไท่จื่อเหลือบมองชายอ้วนด้วยความดูถูกเหยียดหยาม "อยากชนแก้วงั้นเหรอ ได้สิ!"

“แต่ว่า แกต้องคุกเข่าแล้วดื่มอยู่ตรงนั้น!”

สีหน้าของชายอ้วนดูลำบากใจมาก นี่เป็นถิ่นของเขานะเขาสิต้องเป็นใหญ่

ถ้าให้เขาคุกเข่าที่นี่ในตอนนี้ มันก็เหมือนกับการหักหน้าเขาชัดๆ!

แต่ว่า พอเขามองไท่จื่อ เขาก็กลัวขึ้นมาอีก

องค์รัชทายาทสั่งให้เขาคุกเข่า เขาจะกล้าไม่ทำตามคำสั่งได้อย่างไร

ถ้าเขาไม่คุกเข่าก็คงไม่จบแค่นี้แน่ เขาอาจจะได้ตายที่นี่!

เขาหายใจเข้าลึกๆ และทรุดตัวลงคุกเข่าต่อหน้าทุกคน

เขาหยิบแก้วเหล้าขึ้นมาและพูดด้วยเสียงสั่นเครือว่า "ทุกท่าน แก้วนี้แด่พวกท่าน!"

หลังจากพูดจบ ชายอ้วนก็ดื่มเหล้าขาวแก้วใหญ่ในอึกเดียว

หลี่อวิ๋นที่อยู่ด้านหลังก็อึ้ง

เธอคิดไม่ถึงมาก่อนว่าเจ้านายที่เธอคบหาด้วยจะหวาดกลัวถึงขนาดคุกเข่าลงกับพื้นเพียงเพราะประโยคประโยคเดียว

เธอไม่เข้าใจจริงๆ ว่าชายหนุ่มทั้งสองที่อยู่ในห้องใหญ่มาจากไหน

ขนาดชายอ้วนกับหวังเทียนเจ๋อที่เธอคิดว่าพวกเขาไร้เทียมทานก็ยังต้องคุกเข่าเพื่อคุยกับสองคนนั้น

เธอมองไปที่เสวี่ยหลิงเอ๋อร์ ตอนนี้เสวี่ยหลิงเอ๋อร์นั่งถัดจากหลินมั่วไป ซึ่งนั้นเป็นที่นั่งของตำแหน่งหลัก

อารมณ์ตีกันจนปั่นป่วนเธอ เธอรู้ดีว่าถ้าเสวี่ยหลิงเอ๋อร์เอาใจหลินมั่วกับไท่จื่อสักหน่อย หลิงเอ๋อร์ก็จะได้เลื่อนขั้นอย่างไว!

ตอนนี้พอมาคิด คืนนั้นหลินมั่วไม่ได้ลวนลามเสวี่ยหลิงเอ๋อร์

อันที่จริงการได้อยู่ร่วมห้องเดียวกันกับหลินมั่วก็มาจากผลบุญที่เสวี่ยหลิงเอ๋อร์สั่งสมมาทั้งชีวิต

ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นระหว่างสองคนนี้ก็ตาม แค่พวกเขาอยู่ในห้องเดียวกันทั้งคืน ก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้สถานะของเสวี่ยหลิงเอ๋อร์ สูงส่งขึ้นและก็ไม่มีใครกล้ารังแกเธออีกต่อไป!

เมื่อคิดถึงตรงนี้ หลี่อวิ๋นก็รู้สึกเสียใจสุดๆ

ถ้ารู้ว่ามันจะเป็นแบบนี้ ให้ตายเธอก็คงไม่กล้ามีเรื่องกับหลินมั่ว