หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1384

โรงแรมว่านเหอ

ภายนอกโรงแรมเต็มไปด้วยรถหรูมากมาย

วันนี้เป็นวันคล้ายเกิดครบรอบ 80 ปีของท่านผู้เฒ่าที่มีชื่อเสียงของตระกูลเริ่นในมณฑลก่วง เขาเลือกโรงแรมว่านเหอแห่งนี้เพื่อจัดงานเลี้ยงวันคล้ายวันเกิด

แม้ว่าตระกูลเริ่นจะไม่ได้เป็นหนึ่งในตระกูลหลักทั้งสิบ แต่พวกเขาก็มีชื่อเสียงมากในมณฑลก่วง

ผู้นำตระกูลเริ่นคนปัจจุบันเป็นหนึ่งในสิบบุคคลที่ร่ำรวยที่สุดในมณฑลก่วงมาโดยตลอด

ยิ่งกว่านั้น พี่น้องของตระกูลเริ่นเองยังติดอันดับหนึ่งในสิบของเศรษฐีในมณฑลก่วง

ทรัพย์สินของตระกูลเริ่นไม่น้อยหน้าไปกว่าตระกูลหลักทั้งสิบเลย

ทว่าตระกูลเริ่นมีประวัติศาสตร์เพียงไม่กี่ทศวรรษ ไม่ลึกซึ้งเท่ากับตระกูลหลักทั้งสิบนั่นเอง

ดังนั้นแม้ว่าตระกูลเริ่นจะร่ำรวย แต่พวกเขาก็ไม่สามารถเข้าสู่ตระกูลหลักทั้งสิบได้

แม้ว่าตระกูลเริ่นจะไม่ได้เป็นหนึ่งในนั้น แต่สถานะของพวกเขาในมณฑลก่วงจะไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน

วันนี้ซึ่งวันเกิดปีที่ 80 ของท่านผู้เฒ่าแห่งตระกูลเริ่น อาจกล่าวได้ว่าเป็นเหตุการณ์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในมณฑลก่วง บุคคลสำคัญในมณฑลก่วงต่างพากันมาเข้าร่วมงาน

แม้แต่หัวหน้าตระกูลหลักทั้งสิบยังมาแสดงความเคารพด้วยตนเอง

เวลาสิบเอ็ดนาฬิกา สวี่เจี้ยนกงและฟังฮุ่ยรีบไปที่โรงแรมว่านเหอโดยถือหยกแกะสลักอย่างตื่นเต้น

เมื่อเข้าไปด้านใน ชายที่มีใบหน้าซีดเซียวและผมหงอกก็ทักทายพวกเขาทันที

ชายคนนี้มีชื่อลู่กั๋วซวน เขาเป็นเพื่อนเก่าของสวี่เจี้ยนกง อาจกล่าวได้ว่าเขาเติบโตมาพร้อมกันเลยก็ว่าได้

แต่ลู่กั๋วซวนหน้าตาดีกว่ามาก เขาเขาโรงเรียนในเมืองเอกตั้งแต่อายุยังน้อยและหลงรักหญิงสาวจากตระกูลเริ่น

หลังจากแต่งงาน เขาอาศัยอยู่ในเมืองเอกและไม่ได้กลับไปเมืองก่วงหยางมากนัก

หลายปีก่อนสวี่เจี้ยนกงค่อนข้างยากจนจึงไม่ค่อยได้ไปเมืองเอก

ดังนั้นพวกเขาทั้งคู่จึงไม่ได้เจอกันมาหลายปีแล้ว

เพื่อนเก่าได้พบกันอย่างตื่นเต้น

สวี่เจี้ยนกงตบไหล่ลู่กั๋วซวน “ไง เพื่อเก่า ไม่ได้เจอกันหลายปีเลย”

“ทำไมผมนายกลายเป็นสีเทาแบบนี้แล้วล่ะ”

ลู่กั๋วซวนดูเขินอายเล็กน้อย โบกมือแล้วพูดด้วยรอยยิ้ม “อายุเท่าไรแล้ว ผมต้องหงอกบ้างเป็นธรรมดา”