หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1389

สวี่เจี้ยนกงและฟังฮุ่ยพูดคุยกับลู่กั๋วซวนอยู่พักหนึ่ง ก่อนที่เสียงความวุ่นวายจากด้านข้างจะดังขึ้น

พวกเขาทั้งสามหันไปมอง เห็นลู่ชิงหยุนเดินเข้ามาพร้อมกับเริ่นเยวี่ยนเยวี่ยนและสมาชิกตระกูลเริ่นกลุ่มหนึ่ง

เมื่อลู่กั๋วซวนเห็นดังนั้น เหงื่อเย็นก็เริ่มผุดออกมา

เขารีบยืนขึ้นต้อนรับทันที อาเยวี่ยน นี่มันเรื่องอะไรกัน เราค่อยกลับไปคุยกันที่บ้านได้ไหม”

“เจี้ยนกงคือเพื่อนของผม คุณช่วยไว้หน้าผมหน่อยได้ไหม”

เริ่นเยวี่ยนเยวี่ยนตบหน้าลู่กั๋วซวนทันทีและพูดด้วยความโกรธ “ไว้หน้าเหรอ”

“คุณยังต้องการมันอีกเหรอ”

“ไม่เจียมตัวว่าตัวเองเป็นใคร มีสิทธิ์อะไรมาขอให้ฉันไว้หน้า”

ใบหน้าของลู่กั๋วซวนแดงก่ำจากการถูกตบซึ่งดึงดูดเสียงหัวเราะจากผู้คนมากมายที่อยู่รอบตัว

แต่ลู่กั๋วซวนยังคงกระซิบเสียงเบา “อาเยวี่ยน ผมรู้...ผมรู้ว่าคุณไม่พอใจ”

“แต่เจี้ยนกงไม่ได้มาที่นี่นานแล้ว”

“มีเรื่องอะไรค่อยกลับไปว่ากันที่บ้าน คุณจะต่อว่าผมยังไงก็ได้”

“แต่คุณอย่าสร้างปัญหาที่นี่ได้ไหม”

เริ่นเยวี่ยนเยวี่ยนพูดด้วยความโกรธ “สร้างปัญหา?”

“ใครสร้างปัญหา”

“พูดให้ฉันฟังชัดๆ อีกที”

“ทำไม คุณคิดว่าฉันปากร้ายเอาแต่สร้างปัญหาให้คุณสินะ”

ลู่กั๋วซวนรีบพูดตัดบท “ผมไม่ได้หมายความว่าแบบนั้นนะ”

“อาเยวี่ยน ถือ...ถือซะว่าช่วยผมนะได้ไหม...”

ลู่กั๋วซวนพูดด้วยน้ำเสียงสะอึกสะอื้น

เริ่นเยวี่ยนเยวี่ยนยืงคงยืนกรานเช่นเดิม “ลู่กั๋วซวน คุณยังรู้จักเสียหน้า”

“แล้วตอนที่คุณตบหน้าลูกฉัน เคยคิดบ้างไหมว่าเขาเองก็โตแล้วรู้จักเสียหน้าเป็นเหมือนกัน”

“คุณตบหน้าลูกชายของฉันต่อหน้าสาธารณชนเพราะเพื่อนห่วยๆ ของคุณ”

“คุณเคยคิดบ้างไหมว่าเขาอยากรักษาหน้าไว้หรือเปล่า”

ใบหน้าขอลู่กั๋วซวนเปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำ “อาเยวี่ยน ยังไง...ผมก็เป็นพ่อของเขานะ”