หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1389

สวี่เจี้ยนกงและฟังฮุ่ยพูดคุยกับลู่กั๋วซวนอยู่พักหนึ่ง ก่อนที่เสียงความวุ่นวายจากด้านข้างจะดังขึ้น

พวกเขาทั้งสามหันไปมอง เห็นลู่ชิงหยุนเดินเข้ามาพร้อมกับเริ่นเยวี่ยนเยวี่ยนและสมาชิกตระกูลเริ่นกลุ่มหนึ่ง

เมื่อลู่กั๋วซวนเห็นดังนั้น เหงื่อเย็นก็เริ่มผุดออกมา

เขารีบยืนขึ้นต้อนรับทันที อาเยวี่ยน นี่มันเรื่องอะไรกัน เราค่อยกลับไปคุยกันที่บ้านได้ไหม”

“เจี้ยนกงคือเพื่อนของผม คุณช่วยไว้หน้าผมหน่อยได้ไหม”

เริ่นเยวี่ยนเยวี่ยนตบหน้าลู่กั๋วซวนทันทีและพูดด้วยความโกรธ “ไว้หน้าเหรอ”

“คุณยังต้องการมันอีกเหรอ”

“ไม่เจียมตัวว่าตัวเองเป็นใคร มีสิทธิ์อะไรมาขอให้ฉันไว้หน้า”

ใบหน้าของลู่กั๋วซวนแดงก่ำจากการถูกตบซึ่งดึงดูดเสียงหัวเราะจากผู้คนมากมายที่อยู่รอบตัว

แต่ลู่กั๋วซวนยังคงกระซิบเสียงเบา “อาเยวี่ยน ผมรู้...ผมรู้ว่าคุณไม่พอใจ”

“แต่เจี้ยนกงไม่ได้มาที่นี่นานแล้ว”

“มีเรื่องอะไรค่อยกลับไปว่ากันที่บ้าน คุณจะต่อว่าผมยังไงก็ได้”

“แต่คุณอย่าสร้างปัญหาที่นี่ได้ไหม”

เริ่นเยวี่ยนเยวี่ยนพูดด้วยความโกรธ “สร้างปัญหา?”

“ใครสร้างปัญหา”

“พูดให้ฉันฟังชัดๆ อีกที”

“ทำไม คุณคิดว่าฉันปากร้ายเอาแต่สร้างปัญหาให้คุณสินะ”

ลู่กั๋วซวนรีบพูดตัดบท “ผมไม่ได้หมายความว่าแบบนั้นนะ”

“อาเยวี่ยน ถือ...ถือซะว่าช่วยผมนะได้ไหม...”

ลู่กั๋วซวนพูดด้วยน้ำเสียงสะอึกสะอื้น

เริ่นเยวี่ยนเยวี่ยนยืงคงยืนกรานเช่นเดิม “ลู่กั๋วซวน คุณยังรู้จักเสียหน้า”

“แล้วตอนที่คุณตบหน้าลูกฉัน เคยคิดบ้างไหมว่าเขาเองก็โตแล้วรู้จักเสียหน้าเป็นเหมือนกัน”

“คุณตบหน้าลูกชายของฉันต่อหน้าสาธารณชนเพราะเพื่อนห่วยๆ ของคุณ”

“คุณเคยคิดบ้างไหมว่าเขาอยากรักษาหน้าไว้หรือเปล่า”

ใบหน้าขอลู่กั๋วซวนเปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำ “อาเยวี่ยน ยังไง...ผมก็เป็นพ่อของเขานะ”

“ถึงจะมีอะไรผิดพลาดไปบ้าง แต่คุณไม่น่าทำถึงขนาดนี้หรอกมั้งครับ”

สวี่เจี้ยนกงพูดด้วยน้ำเสียงทุ้ม

เริ่นเยวี่ยนเยวี่ยนจึงตอบอย่างเย็นชา “อวยพรวันเกิด?”

“พวกแกเป็นใคร ถึงมีสิทธิ์มาอวยพรวันเกิดพ่อฉัน”

“มีจดหมายเชิญหรือเปล่า”

สวี่เจี้ยนกงหยุดทันที

ก่อนที่ฟังฮุ่ยจะพูดด้วยเสียงทุ้ม “ท่านผู้เฒ่าเริ่น ถึงเราจะไม่มีจดหมายเชิญ แต่พวกเรามาอวยพรวันเกิดให้ท่านผู้เฒ่าด้วยความจริงใจนะคะ”

“คุณไล่พวกเราออกไปแบบนี้ นี่คือวิธีการต้อนรับของตระกูลเริ่นเหรอ”

เริ่นเยวี่ยนเยวี่ยนชะงักไปครู่หนึ่งไม่รู้จะตอบอย่างไร

ในตอนนั้นเองเสียงชายชราก็ดังขึ้นจากด้านหลัง “การต้อนรับขับสู้ของตระกูลเริ่น ไม่ใช่แบบนี้หรอก”

“แต่ปัญหาคือตระกูลเริ่นจะต้อนรับเพียงแขกคนสำคัญเท่านั้น”

“หากเป็นแขกที่ไม่ได้รับเชิญจะถือว่าไม่อยู่ในขอบเขตการดูแลของเรา!”