หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1391

หลังจากที่สวี่เจี้ยนกงพูดจบ เขาก็ดึงฟังฮุ่ยที่อยู่ด้านข้างเดินออกไป

“เดี๋ยวก่อน!” ฟังฮุ่ยพูดขึ้นอย่างกะทันหัน

“ในเมื่อท่านผู้เฒ่าเริ่นคิดว่าเราไม่มีคุณสมบัติมากพอที่จะอวยพรวันเกิดให้เขา ถ้าอย่างนั้นควรเอาของขวัญคืนพวกเรามาด้วยใช่ไหมคะ”

สวี่เจี้ยนกงพยักหน้าอย่างเห็นด้วยหลังจากที่ได้ฟัง “นั่นสิครับ รบกวนพวกคุณคือของขวัญพวกเรามาด้วย”

เพราะไม่ว่ายังไงหยกแกะสลักนั่นมีมูลค่าถึง 300,000 หยวน!

เมื่อเริ่นเยวี่ยนเยวี่ยนได้ยินดังนั้น เธอจึงกลับเข้าไปเอาหยกแกะสลักออกมา

“หยกแกะสลักห่วยๆ แบบนี้กล้าเอามาที่นี่ได้ยังไง”

“ไม่ลองเข้ามาดูข้างในก่อนเหรอว่ามีของขวัญวันเกิดชิ้นไหนบ้างที่มูลค่าต่ำกว่าหนึ่งล้าน”

“ของขวัญวันเกิดของแก รีบเอาไปสิ เก็บไว้ก็เสียหน้าตระกูลเริ่นของฉันเปล่าๆ”

ทุกคนรอบข้างหัวเราะอีกครั้ง

ฟังฮุ่ยเดินไปหยิบหยกแกะสลักด้วยใบหน้าแดงก่ำ

ทว่าณะที่เธอกำลังจะเอื้อมมือออกไปรับหยกแกะสลัก เริ่นเยวี่ยนเยวี่ยนก็ปล่อยมืออย่างกะทันหัน

ทำให้หยกแกะสลักชิ้นนั้นตกลงสู่พื้นและแตกออกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย

ตรงนั้นเงียบไปชั่วขณะหนึ่ง

เริ่นเยวี่ยนเยวี่ยนเย้ยหยัน “อุ้ย ทำไมถึงไม่ระมัดระวังเลยล่ะ”

“ทำไมไม่ถือไว้ให้ดี”

“คุณ...คุณจงใจทำแบบนี้!” ฟังฮุ่ยพูดอย่างร้อนใจ

เริ่นเยวี่ยนเยวี่ยนยิ้มมุมปาก “พูดอะไรน่ะ ฉันไม่เห็นจะรู้เรื่องเลย”

ฟังฮุ่ยโกรธจัด แต่สวี่เจี้ยนกงพยายามรั้งเธอเอาไว้

เขามองออกว่าตระกูลจงใจทำให้เรื่องให้ยุ่งยาก

ถ้าเกิดเรื่องวุ่นวายขึ้นคงจะไม่เป็นผลดีแน่นอน

“ช่างเถอะน่า เราไปกันเถอะ!”

สวี่เจี้ยนกงกัดฟันและเตรียมที่จะพาฟังฮุ่ยออกไป

ตอนนั้นเองเริ่นเยวี่ยนเยวี่ยนก็พูดขึ้นอีกครั้ง “พวกแกจะกลับไปทั้งๆ แบบนี้เนี่ยนะ”

“ของที่พวกแกเอามาหล่นพื้นจนแตกแบบนี้ มันกระทบกับสถานที่จัดงานของเรา ควรจะช่วยจัดการมันสักหน่อยไหม”

ฟังฮุ่ยถามด้วยความโกรธ “นี่คุณหมายความว่ายังไง”

“ฉันยังพูดไม่ชัดพออีกเหรอ” เริ่นเยวี่ยนเยวี่ยนพูดเสียงดัง

สวี่เจี้ยนกงหัวเราะเสียงดังพร้อมกับตบไหล่ลู่กั๋วซวน “เพื่อนรัก ไปกันเถอะ เที่ยงนี้ฉันจะเลี้ยงข้าวนายเป็นการฉลอง”

ทั้งสามหัวเราะและเดินจากไป ฝูงชนที่เหลือมองหน้ากันด้วยความตกตะลึง ไม่มีใครคาดคิดว่าผลสุดท้ายจะเป็นเช่นนี้

เริ่นเยวี่ยนเยวี่ยนตกอยู่ในความงุนงง ในช่วงหลายปีที่ผ่านมาเธอเคยกลั่นแกล้งลู่กั๋วซวนมาสารพัด

เธอไม่เคยคิดฝันว่าวันหนึ่งลู่กั๋วซวนจะต่อต้านจนทำให้เอไม่สามารถตอบโต้ได้ชั่วขณะ

ในเวลานั้นเองจู่ๆ ท่านผู้เฒ่าเริ่นก็ยิ้มออกมา “วันนี้ช่างเป็นวันที่ดีเยี่ยมจริงๆ”

“ในที่สุดไอ้คนไร้ประโยชน์ที่สุดในตระกูลเราก็หมดไปสักที”

“อาเยวี่ยน ลูกได้ยินชัดเจนแล้วนะ”

“ถึงเขาจะมาขอโทษลูกก็อย่าใจอ่อน!”

เริ่นเยวี่ยนเยวี่ยนหัวเราะเยาะทันทีเมื่อได้ยิน “พ่อ ไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ”

“ต่อให้เขาจะกลับมาคุกเข่าขอร้องอ้อนวอนหนู หนูก็ไม่มีทางปล่อยให้เขาเข้ามาเหยียบในตระกูลเริ่นของเราอีก!”

ทุกคนรอบตัวต่างพากันปรบมือ เพราะคิดว่าการกำจัดลู่กั๋วซวนถือเป็นสิ่งที่ดีกับตระกูลเริ่น เริ่นเยวี่ยนเยวี่ยนรู้สึกพึงพอใจมาก หลายปีมานี้เธอกับลู่กั๋วซวนหมดซึ่งความรักต่อกันไปแล้ว เธอจะสนใจเรื่องการมีอยู่ของเขาอีกทำไม

ถ้าไม่ใช่เพราะเห็นแก่หน้าเขา เธอคงไล่ลู่กั๋วซวนออกไปนานแล้ว

ตอนนี้ลู่กั๋วซวนเสนอตัวออกไปเอง มันทำให้ความปรารถนาของเธอกลายเป็นจริง!