หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1394

เมื่อได้ยินดังนั้น สีหน้าของหวังซิ่งอวิ๋นก็เปลี่ยนไปในทันที

อุตส่าห์มากินข้าวถึงที่นี่แล้วยังจะเจอสองคนนั้นอีก

ในความเป็นจริงหวังซิ่งอวิ๋นยังคงไม่ยอมจำนนต่อหลิงมั่ว

แต่ความแข็งแกร่งของเขาไม่สามารถเทียบเท่าคนอื่นๆ ได้ จึงทำได้เพียงก้มหน้ายอมรับ ยิ่งไปกว่านั้นพวกเขาได้ตกลงแล้วว่าจะเคารพหลินมั่ว เพื่อเป็นเกียรติให้กับมณฑลก่วง

ตอนนี้หลินมั่วกับไท่จื่อกำลังทานอาหารอยู่ชั้นบน ในเมื่อพวกเขารู้เรื่องนี้จึงจำเป็นต้องขึ้นไปเยี่ยมเยียนทักทาย

ไม่เช่นนั้นหากหลินมั่วหรือไท่จื่อรู้เข้า อาจทำให้เขาเดือดร้อนได้

หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง หวังซิงอวิ๋นจึงยืนขึ้นและพูดเสียงเบาว่า “เราขึ้นไปข้างบนกันเถอะ”

หลังจากพูดจบ เขาก็เดินนำออกไป

ท่านผู้เฒ่าเริ่นตกอยู่ในความงุนงง ทำไมจู่ๆ หวังซิ่งอวิ๋นถึงออกไปจากงงานวันเกิดกลางคันแบบนั้นล่ะ

“หัวหน้าตระกูลหวัง เกิดอะไรขึ้นหรือเปล่า”

ท่านผู้เฒ่าเริ่นรีบถาม

“ผมต้องไปหาเพื่อนคนหนึ่งน่ะครับ” หวังซิ่งอวิ๋นพูดอย่างเป็นกันเอง

หลังจากพูดจบ เขาก็โบกมือให้สมาชิกของตระกูลหวังที่นั่งอยู่ข้างๆ ส่งสัญญาณให้ออกไปพร้อมกัน

ทุกคนในตระกูลหวัง ลุกขึ้นเดินตามหวังซิ่งอวิ๋นออกไป

จึงเป็นผลให้มีโต๊ะว่างถึงสองโต๊ะ

งานเลี้ยงวันเกิดเงียบลงในทันใด

อาจบอกได้ว่าตระกูลหวังเป็นตระกูลที่สำคัญที่สุดในงานเลี้ยงวันเกิดครั้งนี้ การที่สมาชิกทั้งหมดของตระกูลหวังออกไปหลังจากงานเลี้ยงวันเกิดเริ่มขึ้นมันแปลว่าอะไร

หรือตระกูลหวังไม่พอใจตระกูลเริ่น?

ทุกคนในตระกูลเริ่นรู้สึกอับอายอย่างมาก

ทว่านั่นเป็นเพียงจุดเริ่มต้นเท่านั้น

หลังจากที่หวังซิ่งอวิ๋นเดินออกไป เขารีบแจ้งข่าวให้อีก 8 ตระกูลทราบทันที และขอให้คนของพวกเขาเข้าไปแจ้งให้หัวหน้าตระกูลตนเองรับรู้ เมื่อครู่หวังซิ่งอวิ๋นไม่กล้าบอกเรื่องกับใคร