หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1421

เมื่อเห็นหลินมั่ว สวี่เจี้ยนกงกับฟังฮุ่ยก็ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก ราวกับมีที่พึ่งแล้ว

สวี่ปั้นซย่ารีบวิ่งเข้าไปในอ้อมแขนของหลินมั่วทันที

เมื่อสักครู่ที่ถูกคนมากมายล้อมไว้ ทำให้เธอรู้สึกกลัวเล็กน้อย

มีเพียงแค่ตอนที่มีหลินมั่วอยู่ด้วยเท่านั้น เธอถึงจะรู้สึกสบายใจ

หลินมั่วลูบผมของเธอเบาๆ สีหน้าก็เริ่มเย็นชาขึ้นเรื่อยๆ

ตอนที่เขาเข้ามาเมื่อกี้นี้ เขาได้ยินที่ประธานหยางพูดแล้ว ในใจก็เต็มไปด้วยจิตสังหารที่มีต่อประธานหยาง

ประธานหยางและคนอื่นๆ ไม่รู้จักพวกเขาเลย เมื่อเห็นพวกเขา ประธานหยางและคนอื่นๆ ก็มองหน้ากัน

“ใครวะ”

ประธานหยางถามขึ้นด้วยความสงสัย

ผู้จัดการส่ายหน้า “ผมก็ไม่รู้จักเหมือนกันครับ”

“ผมอยู่ในเมืองออโตมอโตไบต์มาก็ไม่เคยเห็นพวกเขามาก่อน!”

พูดจบ เขาก็มองไปยังหลินมั่วอีกครั้งหนึ่ง “นี่ พวกแกเป็นใคร”

“ใครให้พวกแกเข้ามา”

ไท่จื่อเดินเข้าไป “เมื่อกี้นายไม่ได้บอกว่าอยากเจอฉันหรือ”

“ทำไม พอเจอฉันแล้วก็ไม่รู้จักฉันแล้วหรือ”

ผู้จัดการ “ใครอยากเจอแกกัน”

“แกมันใครวะ ฉันจะอยากเจอแกไปทำไม”

ไท่จื่อหัวเราะออกมา “เมื่อกี้นายพูดเองนี่ ว่าให้เรียกไท่จื่อแห่งเมืองไห่ออกมา”

“ฉันก็คือไท่จื่อแห่งเมืองไห่ไง!”

ประธานหยางและคนอื่นๆ “อะไรนะ”

ผู้จัดการชะงักไป เขากับประธานหยางสบตากันและหัวเราะออกมาอย่างชอบใจ

ผู้จัดการชี้ไปที่ไท่จื่อ “แม่งเอ๊ย แกนี่ขี้โม้จริงๆ เลยนะ”

“นายคือไท่จื่อแห่งเมืองไห่?”

“ถ้าแกคือไท่จื่อแห่งเมืองไห่ ฉันก็คงเป็นพ่อของไท่จื่อแล้ว!”

เมื่อได้ยินแบบนั้น หลินมั่วก็ถอนหายใจออกมา

เขารู้ว่าผู้จัดการคนนี้คงต้องตายแล้วแน่ๆ

ไท่จื่อเสพติดการฆ่า และเรื่องของแม่เขาก็เป็นเรื่องที่ไม่ควรไปแตะต้อง

ผู้จัดการกล้าพูดแบบนี้ เขาคงต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย!

หลังจากไท่จื่อได้ยินแบบนั้น เขาไม่โกรธแถมยังหัวเราะออกมา หัวเราะเสียจนทำเอาผู้จัดการขนลุก

สวี่ปั้นซย่ารู้สึกเครียดขึ้นมา เธอมองไปยังหลินมั่วและกระซิบถาม “หลินมั่ว หรือว่าพวกเราออกไปกันดี”

“ฉันเคยได้ยินมาว่าหม่าเทียนเฉิงคนนี้มีอำนาจในมณฑลก่วงมากเลยนะ”

หลินมั่วส่ายหน้า “ไม่ต้องไปไหนหรอก!”

“หม่าเทียนเฉิงใช่ไหม”

“ได้ นายโทรไปหาเขาและให้เขามาที่นี่ซะ!”

ประธานหยางกัดฟันและพูดขึ้น “ได้ นายเป็นคนรนหาที่ตายเองนะ จะโทษคนอื่นไม่ได้”

“อีกเดี๋ยวถ้าพี่หม่ามาแล้ว ฉันจะรอดูว่าพวกแกจะตายอย่างไร!”

ประธานหยางวิ่งไปที่อีกด้านหนึ่งพร้อมกับต่อสายไปหาหม่าเทียนเฉิง รอเพียงไม่นาน เขาก็วิ่งกลับมาและพูดเสียงดัง “พี่หม่ากำลังพาคนมาที่นี่แล้ว”

“พวกแกอย่าหนีแล้วกัน!”

หลินมั่วไม่ได้ตอบอะไรกลับไป

หลังจากผ่านไปไม่ถึงยี่สิบนาที ที่ด้านนอกก็มีเสียงอึกทึกดังขึ้น

ประธานหยางอดไม่ได้ที่จะรู้สึกดีใจขึ้นมา เขารีบวิ่งออกไป “พี่หม่า พี่หม่าครับ พี่มาสักที”

“ไอ้สารเลวที่อยู่ที่นี่แหละครับ พี่ต้องแก้แค้นให้ผมนะ!”

หลังจากพูดจบ หม่าเทียนเฉิงก็พาคนกลุ่มหนึ่งเดินเข้าไปอย่างดุดัน