หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1423

“พี่หม่า พี่เป็นอะไรไปกันแน่”

“ทำไมต้องให้ผมคุกเข่าด้วย”

ประธานหยางร้อนใจขึ้นมา

หม่าเทียนเฉิงไม่ได้ตอบอะไรกลับมา แต่กลับเตะไปที่ข้อพับขาของเขาจนเข้าทรุดลงกับพื้น

“คุกเข่าลงดีๆ ซะ ถ้าไม่อย่างนั้นฉันจะหักขาของแกทิ้งให้แกคุกเข่าอยู่แบบนั้นไปจนตาย!”

หม่าเทียนเฉิงตะคอก

ประธานหยางตกใจมาก เขาไม่กล้าต่อต้านหม่าเทียนเฉิงอีก ทำได้เพียงคุกเข่าลงอย่างเชื่อฟัง

หลังจากนั้นหม่าเทียนเฉิงก็หันหลังกลับด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัว พร้อมกับก้มลงคำนับหลินมั่ว “คุณหลินครับ ต้องขอโทษจริงๆ ครับ”

“ผมไม่รู้ว่าคุณกับไท่จื่ออยู่ที่นี่”

“ถ้าผมรู้แบบนั้น ถึงจะตีผมให้ตายยังไงผมก็จะไม่มาหาเรื่องพวกคุณทั้งสองคนแบบนี้ครับ!”

“ผมไม่สนิทกับไอ้สารเลวคนนี้ครับ เรื่องของเขาก็ไม่เกี่ยวอะไรกับผมด้วย”

“คุณอยากจัดการอย่างไรสามารถบอกผมมาได้เลยครับ”

“หรือให้ผมสับเนื้อเขาไปป้อนให้หมาดีครับ ทั้งสองคนคิดว่าอย่างไร”

เมื่อเห็นแบบนั้น ทุกคนก็ตกตะลึงทันที

แม้แต่สวี่เจี้ยนกง ฟังฮุ่ยและสวี่ปั้นซย่าก็เบิกตากว้างด้วยความตะลึง

คิดไม่ถึงว่าเจ้าพ่อใต้ดินที่มีชื่อเสียงในมณฑลก่วงขนาดนั้นก็ยังต้องเคารพให้กับหลินมั่ว

เดิมทีพวกเขาคิดว่ามีแค่ตระกูลหลักทั้งสิบเท่านั้นที่เคารพต่อหลินมั่ว และหลินมั่วคงไม่มีอำนาจอะไรเมื่ออยู่ต่อหน้าพวกที่ไม่เกรงกลัวกฎหมายเหล่านี้

แต่เมื่อมองดูสถานการณ์ในตอนนี้ พวกเขาคิดผิดไปจริงๆ

ฐานะผู้อาวุโสแห่งมณฑลก่วงของหลินมั่วนี้ไม่ใช่แค่ชื่อธรรมดาจริงๆ!

ผู้อาวุโสแห่งมณฑลก่วงเป็นตัวตนที่ไม่ควรเข้าไปยุ่งด้วยจริงๆ!

ขณะเดียวกันนั้น ประธานหยางและผู้จัดการคนก่อนหน้านี้ก็ตกใจจนฉี่ราดไปแล้ว

ก่อนหน้านี้พวกเขานึกว่าสวี่เจี้ยนกงกับฟังฮุ่ยเป็นแค่คนต่างถิ่นเท่านั้น สามารถข่มเหงรังแกได้ง่ายๆ ดังนั้นจึงทำให้เรื่องเป็นแบบนี้

ใครจะไปนึกว่าแม้แต่หม่าเทียนเฉิงยังต้องก้มหัวให้พวกเขา

ครั้งนี้พวกเขาทำผิดพลาดไปแล้วจริงๆ!

โดยเฉพาะผู้จัดการคนนั้น เขาตกใจกลัวจนตัวสั่น

นั่นเป็นเพราะว่าเขาได้ยินหม่าเทียนเฉิงเรียกชื่อไท่จื่อ

ตอนนี้พอได้ยินแบบนี้ เขาก็รู้แล้วว่าประธานหยางคงต้องตายเท่านั้น

รังแกภรรยาของเขา ไหนจะพ่อแม่ภรรยาของเขาอีก มีแต่ต้องตายเท่านั้น!

เขารีบพูดขึ้น “คุณหลินครับ ให้ผมจัดการเรื่องนี้เถอะครับ”

“คุณสบายใจได้เลยครับ ผมจะต้องให้การชดใช้ที่เหมาะสมแก่คุณแน่นอนครับ!”

หลินมั่วเหลือบไปมองเขา “ได้ ให้นายจัดการเรื่องนี้แล้วกัน”

“อย่าทำให้ฉันผิดหวังล่ะ!”

หม่าเทียนเฉิงพยักหน้าอย่างแรง “คุณหลินครับ วางใจได้เลยครับ”

เขาโบกมือ จากนั้นลูกน้องหลายคนก็เข้ามาลากตัวประธานหยางไป

และลูกน้องของประธานหยางเหล่านั้นก็ถูกลากตัวออกไปด้วยเช่นกัน เหลือไว้เพียงหนึ่งคน

ครั้งนี้คนพวกนี้จบเห่อย่างแน่นอน

ภายในห้องยังคงเหลือผู้จัดการที่นั่งคุกเข่าตัวสั่นอยู่ที่พื้น

ไท่จื่อมองลงไป “ตอนนี้ยังสงสัยสถานะฉันอยู่ไหม”