หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1424

ผู้จัดการส่ายหัวอย่างรุนแรงและทำท่าเหมือนจะร้องไห้

เขารู้สึกเสียใจกับสิ่งที่ตัวเองทำลงไปมาก

ประธานหยางเป็นลูกค้าประจำ และเขาก็รู้ว่าประธานหยางเป็นเศรษฐีในมณฑลก่วง

ดังนั้นตอนที่ประธานหยางบอกว่าอยากได้รถคันนั้น เขาจึงไม่คิดอะไรและอยากจะขายรถคันนั้นให้ประธานหยางเท่านั้น

ตอนนั้นรู้สึกเพียงแค่ว่าสวี่เจี้ยนกง ฟังฮุ่ยและสวี่ปั้นซย่าคงเป็นแค่คนต่างถิ่นเท่านั้น

พวกเขาอาจจะมีทรัพย์สมบัติอยู่บ้าง แต่คงเทียบกับประธานหยางไม่ได้

เพื่อประธานหยางแล้ว เอาเปรียบสามคนนี้ไม่ใช่ปัญหาอะไรเลย

แต่ไม่คิดไม่ฝันว่าสามคนนี้จะมีเบื้องหลังเช่นนี้

ถึงขั้นที่ไท่จื่อแห่งเมืองไห่ก็อยู่ที่นี่ด้วยเช่นกัน เขาไม่สามารถจินตนาการได้เลยว่าอีกฝ่ายจะมีอำนาจขนาดไหน

แม้แต่หม่าเทียนเฉิงยังต้องเคารพเขา ทั้งมณฑลก่วง หรือแม้แต่ผู้นำตระกูลแห่งตระกูลหลักทั้งสิบยังไม่สามารถทำให้หม่าเทียนเฉิงเคารพได้แบบนี้เลย

ผู้จัดการคนนี้แทบจะสติแตกอยู่รอมร่อ เขาไม่เข้าใจจริงๆ ว่าตัวเองไปทำให้ใครไม่พอใจกันแน่

แต่สิ่งที่เขารู้คือ ครั้งนี้เขาคงจะต้องตายแล้วแน่ๆ

ไม่ต้องพูดถึงหลินมั่วกับคนอื่นๆ แล้ว แค่ไท่จื่อก็คงไม่ปล่อยเขาไปแน่

แต่ความอยากมีชีวิตต่อทำให้เขาคุกเข่าลงกับพื้น และก้มคำนับไท่จื่ออย่างต่อเนื่องเพื่อขอให้เขายกโทษให้ “ท่านไท่จื่อ ท่านไท่จื่อครับ ผมมีตาหามีแววไม่”

“ผม...ผมกล้าไปสงสัยสถานะของท่าน ผม...ผมสมควรตายจริงๆ...”

“ท่านไท่จื่อ ขอร้องล่ะครับ ให้โอกาสผมสักครั้งเถอะครับ ปล่อยผมไปสักครั้งเถอะนะครับ”

“ท่านปล่อยผมไปเถอะครับ ขอร้องล่ะ...”

ผู้จัดการร้องไห้จนน้ำหูน้ำตาไหลและขอร้องอ้อนวอน ไม่มีท่าทีเย่อหยิ่งเหมือนเมื่อสักครู่นี้แล้ว

ไท่จื่อหัวเราะออกมาอย่างเย็นชา “ทำไม กลัวตายหรือ”

ผู้จัดการพยักหน้าอย่างแรง เขากลัวตายจริงๆ

ไท่จื่อยิ้มเย้ย “สบายใจเถอะ ตอนนี้ฉันยังไม่คิดจะฆ่านาย!”

ผู้จัดการถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอกและพูดเสียงสั่น “ขอบคุณท่านไท่จื่อที่ไว้ชีวิตผมครับ ขแบคุณท่านไท่จื่อ!”

ไท่จื่อ “แต่นายกล้ามาดูถูกฉัน เรื่องนี้คงไม่จบง่ายๆ หรอกนะ”

สีหน้าของผู้จัดการเปลี่ยนไปทันที เขาพูดเสียงสั่น “ท่านไท่จื่อ ท่าน...ท่านอยากให้ผมทำอะไรครับ ท่านบอกผมมาได้เลย”