หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 143

ช่วงนี้ที่ธุรกิจของบริษัทเครื่องยาสมุนไพรเป็นไปได้ด้วยดี ทำให้สวี่ปั้นซย่ารู้สึกพึงพอใจเป็นอย่างมาก

“โอ้ ที่แท้ก็คือคุณนี่เอง”

"ช่วงนี้การดำเนินกิจการของบริษัทเป็นไปได้ด้วยดี ต้องลำบากพวกคุณแล้ว!"

เมื่อเหลาหู่ได้รับคำชมเชยนี้ ก็รู้สึกปลาบปลื้มเป็นอย่างมากในทันที "คุณนายหลินเกรงใจเกินไปแล้ว เรื่องนี้มันเป็นสิ่งที่พวกเราสมควรทำอยู่แล้วครับ"

"คุณหลิน คุณนายหลิน ผมไม่รบกวนเวลาทานอาหารของพวกคุณแล้ว"

"น้องๆ โต๊ะนี้คิดบิลไว้ที่บัญชีฉันนะ!"

ผิงผิงขมวดคิ้ว คืนนี้เธอมาก็เพื่อที่จะอวดคู่หมั้นของตัวเอง

เหลาหู่มาเช็คบิลแทนแบบนี้ อย่างนั้นแล้วเธอจะอวดได้อย่างไงกัน

เธอตบลงไปบนโต๊ะด้วยใบหน้าที่เย็นชา "กำลังดูถูกใครกันห๊ะ"

"นี่มันอะไร พวกเราจะกินข้าวสักมื้อหนึ่ง จำเป็นจะต้องให้นายมาจ่ายให้อย่างนั้นเหรอ"

เหลาหู่ชะงักไปครู่หนึ่ง จากคำกล่าวที่ว่ามือที่ยื่นมาย่อมไม่ตบคนที่ยิ้มให้ ((ถ้าทำผิดแล้วยอมรับผิด อีกฝ่ายย่อมไม่ทำอะไรรุนแรง))

เขาก็สุภาพขนาดนี้แล้ว ทำไมผู้หญิงคนนี้จู่ๆ ก็เกิดคลุ้มคลั่งขึ้นมาได้กันละ

และเขาก็ไม่ได้รู้ถึงความสัมพันธ์ของผิงผิงกับหลินมั่วและสวี่ปั้นซย่าอย่างชัดเจนอีกด้วย ในตอนนี้จึงไม่กล้าที่จะโกรธเคืองอะไร แม้ใบหน้าเต็มไปด้วยความอึดอัดก็ตาม

สวี่ปั้นซย่าที่รู้สึกอึดอัดก็กล่าวว่า "ผิงผิง เหลาหู่ก็แค่หวังดีเท่านั้น ทำไมเธอจะต้องโกรธด้วยละ"

ใบหน้าของผิงผิงเต็มไปด้วยความดูถูกเหยียดหยาม "หวังดีอะไรกัน"

"ก็แค่อยากที่จะประจบสอพลอแค่นั้นแหละ!"

"นายแค่อยากจะประจบหลินมั่วละสิ ไสหัวออกไปซะ อยู่ต่อหน้าฉันยังอยากจะมาโอ้อวดอะไรอีก นายมีคุณสมบัติพอที่จะโอ้อวดได้อย่างงั้นเหรอ"

"ยังอยากจะให้เช็คบิลที่นายอีกงั้นเหรอ"

"นี่มันอะไรกัน จะดูถูกพวกเราเหรอไง คิดว่าแค่ข้ามมื้อเดียวพวกเราจะกินไม่ได้อย่างนั้นเหรอ"

"นายรู้ไหมว่าสามีของฉันเป็นใครกัน นายรู้ไหมว่าสามีของฉันทำงานอะไร"

ภายในใจของเหลาหู่รู้สึกโกรธเคืองเป็นอย่างมาก ถ้าหากว่าไม่เห็นแก่หน้าของหลินมั่ว เขาก็คงจะคลุ้มคลั่งไปตั้งนานแล้ว

ในตอนนี้ หลินมั่วกลับยิ้มออกมา "คุณปีเตอร์ คุณไม่รู้จักเขาอย่างนั้นเหรอ"

ปีเตอร์เหลือบมองไปที่เหล่าหู่อย่างอวดดี "ผมพึ่งจะมาประเทศจีน แล้วคนที่ติดต่อด้วย ต่างก็เป็นผู้มีอิทธิพลในสังคมไฮโซของประเทศจีนเท่านั้นด้วย"

ความหมายก็คือ อยากที่จะบอกว่า เขาไม่รู้จักพวกสามัญชนอย่างเหล่าหู่นี้อยู่แล้ว

เหล่าหู่เกือบที่จะส่งเสียงก้นด่าออกมาแล้ว ไอบ้านี่มันกำลังเล่นอะไรอยู่ กล้าพูกกับกูอย่างนี้ได้ยังไง

หลินมั่วกล่าวด้วยรอยยิ้ม “คุณปีเตอร์ คุณจำผิดไปหรือเปล่า”

“คุณแน่ใจนะ ว่าคุณไม่รู้จักเขา?”

ปีเตอร์พูดอย่างจองหองว่า "ที่ฉันพูดยังไม่พอให้เข้าใจอีกเหรอ"

“ฉันไม่รู้จักสามัญชนอย่างนี้หรอก!”

หลินมั่วหัวเราะออกมา “สามัญชนอย่างนั้นเหรอ ฮ่าฮ่าฮ่า”

“คุณปีเตอร์ คุณจะไปเป็นประธานบริษัทของพี่ชายเขา ไม่คิดเลยว่าจะไม่รู้จักแม้แต่เขาด้วยซ้ำ”

ทุกคนต่างตะลึงงันไปครู่หนึ่ง เหลาหู่ถามขึ้นมาอย่างประหลาดใจว่า "คุณหลิน อะไรนะ...ประธานบริษัทพี่ชายของผมคืออะไรครับ"

ปีเตอร์รู้สึกสับสนเล็กน้อย แล้วสีหน้าของเขาก็เริ่มเปลียนสีทันที

หลินมั่วยิ้มแล้วกล่าวว่า "ท่านนี้ก็คือคุณปีเตอร์ ว่ากันว่าพี่ชายของคุณ เฉินเซิ่งหยวนได้เชิญให้กลับมาเป็นประธานระดับอาวุโสโดยเฉพาะ!"

"เขาเป็นคนรับผิมชอบกิจการของเซิ่งหยวนกรุ๊ปทั้งหมด รวมไปถึงธุรกิจของอุตสาหกรรมยาสวี่ซื่อด้วย"

"เมื่อครู่ก็เพิ่งบอกว่า อยากที่จะยุติธุรกิจกับอุตสาหกรรมยาสวี่ซื่ออีกด้วย!"

เหลาหู่ตะลึงงันไปชั่วขณะ แต่ก็เข้าใจความหมายของหลินมั่วได้ในทันที แล้วกล่าวออกมาอย่างกราดเกรี้ยวว่า "ไอบ้านี่พูดจาเหลวไหล!"

"กิจการของบริษัทพี่ชายฉัน พี่ชายฉันต่างก็เป็นคนดูแลด้วยตัวเองทั้งหมด จะไปเชิญคนจากต่างประเทศมาเป็นประธานได้อย่างไรกัน"

“ฉันไม่เคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อนเลย!”

"เฮ้ย แกพูดออกมาชัดๆซิว่าที่จริงแล้วแกจะมาเป็นประธานของเซิ่งหยวนกรุ๊ปไหนกันแน่"

ปีเตอร์สีหน้าซีดเผือก พูดอย่างตะกุกตะกักว่า "ผะ...ผมไม่รู้ว่าคุณกำลังพูดอะไรอยู่..."

"ผมก็เป็นประธานของเซิ่งหยวนกรุ๊ป ผะ...ผมพึ่งจะได้เข้ารับตำแหน่ง คุณจะไม่รู้ก็เป็นเรื่องปกตินี่น่า..."

เหลาหู่โมโหจนถึงขีดสุด "ไอบ้านี่ยังจะโกหกกูอยู่อีกงั้นเหรอ"

"ได้! เดียวสักพักพี่ชายฉันก็จะมาเหมือนกัน รอให้เขามาถึงก่อนค่อยมาพูดกัน"

"แกล้งทำเป็นประธานของเซิ่งหยวนกรุ๊ป มาเที่ยวหลอกลวงโอ้อวดคนอื่นอยู่ข้างนอกนี่ แกรู้ไหมว่าผลที่จะตามมาคืออะไร"

"นี่คือการฉ้อโกง!"

"ไอบ้าเอ้ย กูจะทำให้มึงติดตะรางแน่!"

ปีเตอร์ก็ตะลึงงันไปแล้ว

สวี่ปั้นซย่าก็สับสนไปเลยเช่นกัน คาดไม่ถึงว่าเหลาหู่จะเป็นลูกพี่ลูกน้องกับเฉินเซิ่งหยวน

บุคคลแบบนี้ ทำไมถึงได้ไปเป็นผู้จัดการฝ่ายจัดซื้อให้กับบริษัทเครื่องยาสมุนไพรได้กันนะ