หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 144

เมื่อได้ฟังมาถึงตรงนี้ ปีเตอร์ที่แทบจะปัสสาวะราดอยู๋แล้ว พูดอย่างร้อนรนว่า "ผะ...ผมพูดผิดไป ผมไม่ได้เป็นประธานของเซิ่งหยวนกรุ๊ป"

"แต่ว่า ผะ...ผมคือคนที่เซิ่งหยวนกรุ๊ปเชิญกลับมาด้วยเงินเดือนระดับสูงจริงๆ..."

เหล่าผู้คนที่อยู่กันโดยรอบต่างก็หัวเราะกันเกรียวกราว ที่แท้นี่ก็เป็นแค่นักต้มตุ๋นคนหนึ่งเท่านั้นเอง

ใบหน้าของผิงผิงเป็นสีแดงก่ํา เธอก็รู้สึกอับอายเช่นกัน

เหลาหู่ก็ยังคงพูดต่ออย่างไม่ลดละ "ไอบ้านี่พูดจาเหลวไหล บริษัทของพวกฉันจะไปเชิญคนแบบแกมาด้วยเงินเดือนระดับสูงได้อย่างไร"

ปีเตอร์พูอย่างรีบร้อนว่า “ผะ…ผมพูดเรื่องจริงนะ!”

เหลาหู่กล่าว "ถ้าอย่างนั้นแกบอกมาสิ บริษัทของพวกฉันเชิญแกมาทำอะไรกันแน่!"

ปีเตอร์ "ผะ...ผมมีหน้าที่หลักในการบริหาร...โรงเรียนอนุบาลที่อยู่ภายใต้เซิ่งหยวนกรุ๊ป..."

"พูดจาเหลวไหล!" เหลาหู่โกรธจัด "หน้าที่บริหารโรงเรียนอนุบาลก็คือฉันที่เป็นลูกพี่ลูกน้อง มันไปเป็นของคนอย่างแกตั้งแต่เมื่อไรกัน"

"แกสารภาพความจริงกับฉัน ที่จริงแล้วแกทำอะไรกันแน่"

สีหน้าของปีเตอร์ดูอึดอัดเข้าไปอีก "ผะ...ผมมีหน้าที่ในการจัดการ ชั้นเรียนหนึ่ง...ขะ...ของโรงเรียนอนุบาล..."

ผู้คนต่างก็ตะลึงงันไปครู่หนึ่ง เหลาหู่หัวเราะออกมาทันที "ดูแลหนึ่งชั้นเรียน?"

"บ้าจริง ที่แท้แกก็เป็นอาจารย์ประจำชั้นเท่านั้นเองนี่!"

"อาจารย์ประจำชั้นโรงเรียนอนุบาล?"

"พวกฉันเชิญครูต่างชาติกลับมาที่โรงเรียนอนุบาลในเครือ ถูกไหม"

ทุกคนที่อยู่โดยรอบต่างก็พากันหัวเราะลั่นออกมา นายปีเตอร์คนนี้คนนี้ช่างเสแสร้งเก่งเสียจริงๆ

ตัวเองเป็นเพียงแค่ครูต่างชาติของโรงเรียนอนุบาลในเครือเซิ่งหยวนกรุ๊ปเท่านั้น แต่ผลลัพธ์กลับกลายเป็นว่าอยู่ดีๆก็ถูกบรรจุให้เป็นประธานของเซิ่งหยวนกรุ๊ปซะอย่างนั้น

เอาแต่คุยโม้โอ้อวดอยู่ตลอดเวลา เมื่อครู่ยังโอ้อวดตัวเองว่าเป็นสุภาพบุรุษที่มีอารยธรรมอะไรสักอย่าง แล้วยังไปด่าว่าคนอื่นเขาเป็นคนป่าเถื่อนหยาบคายอีกด้วย

ผลลัพธ์พึ่งจะมาปรากฎ ว่าที่จริงแล้วปีเตอร์คนนี้ก็เป็นแค่นักต้มตุ๋นคนหนึ่งเท่านั้นเอง

ผิงผิงคนที่พูดแทนให้กับปีเตอร์เมื่อครู่นี้ ตอนนี้ต่างก็ต้องรู้สึกอับอายเป็นอย่างมาก

โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้หญิงที่ทั้งตัวเต็มไปด้วยแบรนด์เนมคนนั้น ตอนนี้ก็อับอายจนแทบจะมุดเข้าไปในดินอยู่แล้ว

เธอก็มองปีเตอร์เป็นคนหล่อเหลาและสูงใหญ่ และดูเป็นสุภาพบุรุษ อีกทั้งยังมียศอีกมากมายด้วย แล้วเธอก็หลงใหลปีเตอร์อยู่ช่วงขณะหนึ่ง

ใครจะไปคาดคิดละว่า จะนักต้มตุ๋นคนหนึ่งเท่านั้น!

เหลาหู่เบ่ปากแล้วพูดว่า "ที่แท้ก็เป็นเพียงแค่ขยะเท่านั้นแหละ!"

"เฮอะ คู่หมั้นคนนี้ของเธอ ยังจะกล้ามากินอาหารที่อีผิ่นเซวียนอีกงั้นเหรอ"

"ไม่กลัวว่ากินข้าวเพียงแค่มื้อเดียวจะทำพวกเธอยากจนหรือไง"

ใบหน้าของผิงผิงแดงก่ำ ได้แต่ก้มหน้าไม่พูดไม่จา

กำลังคิดว่าคำพูดเยาะเย้ยของเหลาหู่เมื่อครู่ เหมือนตอนนี้มันกำลังตบไปที่ใบหน้าของเธอ

หลินมั่วยิ้มแล้วกล่าวว่า "เหลาหู่ คุณอย่าพูดอย่างนั้นเลย"

"คุณปีเตอร์ท่านนี้ ก็เป็นผู้มีอิทธิพลที่เซิ่งหยวนกรุ๊ปของพวกคุณเป็นคนเชิญกลับมานะ"

"ได้ยินมาว่า เซิ่งหยวนกรุ๊ป ได้เตรียมห้องขนาดใหญ่ในคฤหาสน์หรูเซิงซื่อเอาไว้ให้เขาโดยเฉพาะห้องหนึ่งด้วย"

"คุณก็อย่างไปขัดใจเขาเลย เดี๋ยวจะทำให้พี่ชายของคุณมาโกรธเอาทีหลังได้"

เหลาหู่ “จริงเหรอ”

"แกอยู่คฤหาสน์หรูเซิงซื่ออาคารไหนห้องไหนกัน?"

ผิงผิงกัดฟันพูด "คุณจะถามมากมายไปทำไมกัน"

"ทำไม พูดไปแล้วเหมือนกับคุณจะรู้อย่างนั้นแหละ"

เหลาหู่ยิ้มเยาะ "บังเอิญจัง ฉันอยากจะรู้จริงๆ "

"คฤหาสน์หรูเซิงซื่อและคฤหาสน์เสิงซื่อ พอดีว่าการพัฒนาบริษัทก่อสร้างก็เป็นบริษัทในเครือของเซิ่งหยวนกรุ๊ปของพวกเราเช่นกัน"

"สภาพภายในของทุกห้อง ฉันรู้ทั้งหมดนั่นแหละ"

"ฉันก็มีห้องให้เช่าอยู่ในคฤหาสน์หรูเซิงซื่ออยู่เจ็บแปดห้องที่เป็นของตัวเองเหมือนกัน!"

"บริษัทก็คงจะไม่เอาห้องของฉันให้คนอย่างนายอยู่หรอกมั้ง"

ผู้คนโดยรอบอยู่ในความโกลาหล แค่ห้องทั่วไปห้องหนึ่งของคฤหาสน์หรูเซิงซื่อ ต่างก็เริ่มด้วยราคาสามล้านต้นๆ แล้ว

มีเจ็ดแปดห้อง ถ้าหากนับว่าทั้งหมดเป็นแบบสามห้องนอนแล้วล่ะก็ จะมูลค่าถึงยี่สิบถึงสามสิบล้านเลยทีเดียว

เหลาหู่คนนี้สิ ถึงจะเป็นเศรษฐีที่แท้จริง!