หลังรับประทานอาหารเช้าในวันรุ่งขึ้น สวี่เจี้ยนกงและฟังฮุ่ยแนะนำอย่างตื่นเต้นว่าต้องไปดูอาคารที่ประธานหยางมอบให้
ในขณะเดียวกันฟังฮุ่ยก็เรียกให้หลี่หลินไปด้วย
เมื่อวานหลังจากรับประทานอาหารเย็นและพูดคุยกันสักพัก ฟังฮุ่ยพบว่าแม่ของหลี่หลินและเธอเป็นเพื่อนร่วมชั้นกันตอนเรียนมัธยมต้น สมัยเรียนทั้งสองมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน
ดังนั้นฟังฮุ่ยจึงชอบหลี่หลินมากยิ่งขึ้น ราวกับว่านับหลี่หลินเป็นลูกหลานของตัวเองไปแล้ว
ครึ่งชั่วโมงต่อมา ทุกคนก็มาถึงเมืองหนานหลิน
ในฐานะที่เป็นย่านที่อยู่อาศัยระดับไฮเอนด์ของเมืองเอก เมืองหนานหลินถือว่ายังคงค่อนข้างหรูหรา
แม้ว่าจะเทียบไม่ได้กับสวนวั่งเจียงและเซิ่งซื่อเรสซิเด้นท์ในเมืองก่วงหยาง แต่ก็ถือได้ว่าเป็นย่านที่อยู่อาศัยระดับไฮเอนด์แล้ว
สวี่เจี้ยนกงและฟังฮุ่ยพยักหน้าซ้ำๆ ค่อนข้างพอใจกับทำเลนี้
สำหรับหลี่หลิน เธอก็ยิ่งอิจฉาเข้าไปใหญ่
ห้องแบบนี้สำหรับเธอมันคือคฤหาสน์
ทุกคนขับรถไปที่หน้าประตูเขตชุมชน พอเข้าไปก็ถูกรปภ. กักกันไว้
ที่นี่เป็นเขตชุมชนที่มีรั้วรอบขอบชิด ห้ามรถที่ไม่ใช่ของเจ้าของเข้าไป
แต่ทว่า เมื่อหลินมั่วหยิบหนังสือกรรมสิทธิ์ที่พักอาศัยที่ประธานหยางมอบให้เขาออกมา รปภ. จึงเชิญพวกเขาเข้าสู่เขตชุมชนทันที
หลังจากจอดรถไว้ที่ลานจอดชั้นใต้ดินแล้ว ทุกคนก็เดินเข้าไปในเขตชุมชน เตรียมที่จะดูสภาพแวดล้อมของเขตชุมชนก่อน
เขตชุมชนมีพื้นที่ขนาดใหญ่มาก และพื้นที่สีเขียวก็มีขนาดใหญ่เช่นกัน ทำให้สวี่เจี้ยนกงและฟังฮุ่ยพึงพอใจมากยิ่งขึ้น
การได้อยู่ในเขตชุมชนเช่นนี้เป็นความรู้สึกที่ทำให้คนสดชื่นอย่างแท้จริง
อย่างไรก็ตาม เนื่องจากเขตชุมชนนั้นใหญ่เกินไป พวกเขาทั้งห้าเดินไปรอบๆ สักพักใหญ่แล้วก็ยังไม่พบตึกที่ว่านั่น
ในขณะที่ทุกคนกำลังตามหา จู่ๆ ก็มีหญิงสาวที่สวมชุดแบรนด์ดังทั้งตัวเดินเข้ามาหา
หญิงสาวค่อนข้างสวย แต่งหน้าจัดหนักและแสดงสีหน้าหยิ่งผยอง
เมื่อเห็นหญิงสาวคนนี้หลี่หลินก็อดไม่ได้ที่จะตกใจ
เพราะเธอรู้จักผู้หญิงคนนี้ เธอคือฟู่ม่านเป็นรูมเมทของเธอสมัยเรียนมหาวิทยาลัย
สมัยเรียน ฟู่ม่านเป็นบุคคลที่มีชื่อเสียงในมหาวิทยาลัย
เธอสวยและรู้วิธีแต่งตัว ดังนั้นเธอจึงเป็นที่นิยมในหมู่ผู้ชายในมหาวิทยาลัย
สมัยหลี่หลินเพิ่งเข้าเรียน เธอแอบปิ๊งชายที่สุดยอดมากในชั้นเรียน
หลังจากฟู่ม่านรู้เรื่องนี้ วันต่อมาเธอจึงวิ่งไปสารภาพกับชายคนนั้น
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะหมอเทวดา
เซี่ยวซิงปัง ตายไปแล้วยังจะมาคุยได้อีก ตัวละครผิดนะ...
คือคนจีนมีนเป็นแบบนี้จริงๆใช่มั้ย ดูถูกคนอื่นเป็นนิจ หลงตัวเอง แล้วก็เห็นแก่ประโยชน์ส่วนตนเป็นที่ตั้ง ยิ่งอ่านยิ่งน่ารำคาญทั้งเรื่องทั้งเรื่องไม่มีห่าไรเลยพระเอกเกินให้คนดูถูกไปทั่ว พ่อแม่นางเอกก๋หน้าเงิน นางเอกก็นอกจากรักพระเอกแล้วไม่มีอะำรเลยนอกจากสร้างปัญหา เด่วคนนั้นจ้อง คนนี้ต้อง ให้พระเอกมาคอยกำจัด วนไปวนมา อ่านแค่สี่สิบตอนก็เอียนละ ไม่รู้จริงๆนิยายจีนมันเป็นแบบนี้ทุกเรื่องจนคิดว่านี่คือนิสัยจริงๆของคนจีนไปแล้วนะนี่...
อัพวันละ 20 ตอนเหมือนเดิมก้ดีนะแอด 🥺...
รอตอนใหม่นะครับ...
ยังรออยู่นะครับ...
ไม่อัพหลายวันแล้วครับแอดดดดด...
นิยายเรื่องนี้....อ่านไปไม่กี่ตอน...พ๊อตเรื่องสร้างพระเอกเป็นหมาตัวหนึ่ง...เท่านั้น...ไม่มีศักสรี อะไรเลย...โคตรโง่....ยอมให้คนอื่นกดขี่....หรือคนเขียนเองเป็นแบบนี้ครับ...งง...
นิยายไร้สาระของแท้...
นิยายน้ำเน่า...
นิยายขยะ คนแตงก็ขยะ...