หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1448

เมื่อเห็นดังนั้น ผู้จัดการก็หน้าซีดลงทันที

นี่ซีอีโอของเขารู้จักกับผู้ชายคนนี้งั้นเหรอ

และที่สำคัญซีอีโอของเขายังเคารพผู้ชายคนนี้มากอีกด้วย?

นี่มันเกิดอะไรขึ้น

ต้องบอกก่อนว่า ซีอีโอของเขานับว่าเป็นนักธุรกิจที่มีชื่อเสียงอย่างมากในมณฑลก่วง เขามักจะไปร่วมงานเลี้ยงกับมหาเศรษฐีของมณฑลก่วงอยู่บ่อยๆ

เป็นเวลานานมากแล้วที่เขาไม่ได้เห็นภาพที่ซีอีโอของเขาเคารพผู้อื่นขนาดนี้!

แต่ตอนนี้เขากลับเคารพประธานหย่งงั้นเหรอ

ในตอนนี้ผู้จัดการรู้สึกตัวชาเหมือนตกลงไปในอุโมงค์น้ำแข็ง

เขารู้ว่าตัวเองได้สร้างเรื่องเอาไว้แล้ว

สีหน้าของประธานหย่งแข็งกร้าว เขาเหลือบมองผู้จัดการ “หลี่หงเซิ่ง เขาเป็นลูกน้องของนายเหรอ”

หลี่หงเซิ่งรีบตอบ “พี่หย่ง เขาเป็นผู้จัดการฝ่ายทรัพยากรของบริษัทครับ”

“พี่หย่ง ไอ้บ้านี่มันทำให้พี่ไม่พอใจงั้นเหรอ”

“ถ้ามีเรื่องอะไรจริงๆ พี่บอกผมมาได้เลย ผม...ผมจะช่วยสั่งสอนเขาเอง!”

ประธานหย่ง “ไม่ต้องหรอก”

“ที่เรียกให้นายมาเพราะอยากให้นายช่วยฉันสองเรื่อง”

หลี่หงเซิ่งพยักหน้า “พี่หย่งสั่งมาได้เลยครับ ไม่ว่าจะบุกน้ำลุยไฟผมก็ทำได้”

ประธานหย่ง “เรื่องแรก ฉันมีตึกอยู่ที่หนานหลินและเพิ่งจะโอนกรรมสิทธิ์ไปให้คุณหลินเมื่อไม่นานมานี้”

“แต่ว่า ผู้จัดการของพวกนายไม่เชื่อว่าฉันมีตึกอยู่ที่เมืองหนานหลิน”

“เรื่องนี้ นายพอจะช่วยฉันพิสูจน์ได้ไหม”

หลี่หงเซิ่งรีบพยักหน้า “ผมพิสูจน์ให้ได้แน่นอนครับ!”

“พี่หย่ง ตึกที่เมืองหนานหลินเป็นตึกที่ผมและประธานจ้าวร่วมกันมอบให้พี่”

“ส่วนเรื่องเอกสารกรรมสิทธิ์ทั้งหมดทางผมเป็นคนจัดการเอง ผมย่อมรู้ดีที่สุด!”

เมื่อได้ยินดังนั้น คนอื่นๆ ต่างก็ซุบซิบกันทันที

พวกเขาตกใจไปตามๆ กัน นี่หลินมั่วมีตึกอยู่ที่เมืองหนานหลินจริงๆ งั้นเหรอ”

ผู้อำนวยการทั้งสามเบิกตากว้าง เห็นทีสวัสดิการนี้คงจะไม่ใช่เรื่องโกหก

อีกอย่าง เจ้านายของเขาก็เคารพประธานหย่งมากขนาดนี้ แสดงว่าประธานหย่งต้องเป็นผู้มีอิทธิพลจริงๆ

ถึงแม้เขาจะมีตำแหน่งกลางๆ ไม่ได้ใหญ่โตอะไรในบริษัท แต่ถ้าเทียบกับคนระดับนี้ เขาจะไปสู้อะไรได้

ประธานหย่งมองเขาอย่างไม่พอใจ “ดูแล้วคุณน่าจะเชื่อแล้วสินะ”

“ดี งั้นเหล่าหลี่นายช่วยฉันอีกเรื่องหนึ่งนะ”

หลี่หงเซิ่งรีบพยักหน้า “พี่หย่งสั่งมาได้เลยครับ”

ประธานหย่งพูดขึ้นช้าๆ “เมื่อกี้ฉันบอกว่าจะไล่คนออกน่ะ”

“เหล่าหลี่ เรื่องนี้นายทำได้ไหม”

หลี่หงเซิ่งรีบหยักหน้า “ไม่มีปัญหาครับพี่หย่ง”

“ต่อให้พี่ไม่พูดผมก็จะไล่เขาออก!”

“ไอ้บ้านี่ตาบอดหรือไงกันถึงกล้าที่จะอวดดีกับพี่หย่ง คนแบบนี้จะเก็บเอาไว้ในบริษัททำไม จะให้เขามาก่อเรื่องให้ผมงั้นเหรอ”

ผู้จัดการแทบจะเป็นลมล้มลงที่พื้น เขาไม่นึกเลยว่าการที่เขาทนทำงานอย่างยากลำบากเพื่อที่จะได้ไต่เต้าขึ้นมาอยู่ในตำแหน่งนี้

ผมสุดท้ายความพยายามทั้งหมดของเขากลับหายวับไปกับตาเพียงเพราะคำพูดของคนคนเดียว!