เมื่อเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นทำให้สถานที่ที่หลินมั่วอยู่กลายเป็นจุดสนใจทันที
จากที่ที่ไม่มีใครสนใจ ในตอนนี้ถูกรายล้อมไปด้วยบรรดานักเรียนจำนวนมาก
ถึงแม้จะมีป้ายเขียนไว้ว่ารับสมัครเฉพาะนักศึกษาปริญญาโทและปริญญาเอกเท่านั้น แต่ก็ยังมีนักศึกษาปริญญาตรีมามุงอยู่ด้วยเพื่อที่จะลองว่าตัวเองพอจะมีโอกาสหรือไม่
หลี่หลินและหลินมั่วต่างก็ตกอยู่ในสถานการณ์ตึงเครียด พวกเขาไม่สามารถต้อนรับคนจำนวนมากขนาดนี้ได้
เมื่อประธานหย่งเห็นดังนั้นจึงรีบเรียกคนของตัวเองให้มารับหน้าที่ต้อนรับผู้ที่เข้ามาสมัคร
แถมยังลงทุนจัดแจงงานด้วยตัวเอง เขาเอาใจใส่งานนี้มากกว่าหลินมั่วเสียอีก
ผู้อำนวยการทั้งสามต่างก็แยกกันไปติดต่อหานักเรียนของตัวเองให้พวกเขารีบมาสมัครงานที่นี่
ผ่านไปไม่นาน นักเรียนหัวกะทิในสาขายาและการแพทย์ก็มาถึงเป็นจำนวนมาก หนึ่งในนั้นก็มีนักเรียนที่เรียนดีอยู่ด้วย
นักเรียนหัวกะทิพวกนี้ได้ถูกบริษัทหลายแห่งติดต่อมาก่อนหน้านี้แล้ว ในตอนนี้พวกเขาเหลือแค่ต้องเลือกว่าจะไปทำงานที่บริษัทไหน
แต่เมื่อเห็นเงื่อนไขการทำงานของหลินมั่วแล้ว พวกเขาก็รีบมาที่นี่ทันทีโดยไม่สนใจเรื่องที่ต้องเลือกที่ทำงานเลยแม้แต่น้อย
ไม่ว่าบริษัทเหล่านั้นจะใหญ่แค่ไหน แต่สวัสดิการที่พวกเขามอบให้ก็ยังสู้ของหลินมั่วไม่ได้
ส่วนเรื่องอนาคตร้านยาของหลินมั่วจะเป็นยังไงต่อไป พวกเขาก็ไม่ได้กังวลใจ
เพราะผู้อำนวยการของพวกเขาได้บอกเอาไว้แล้วว่า
เถ้าแก่คนนี้มีอิทธิพลเป็นอย่างมาก เขามีทรัพย์สินมากพอๆ กับมหาเศรษฐีสิบอันดับต้นๆ ของมณฑลก่วง
ถ้าได้ทำงานกับเขา ต่อให้เป็นคลินิกเล็กๆ แต่ในอนาคตจะต้องไปได้ไกลมากแน่ๆ
แน่นอนว่า ผู้อำนวยการของพวกเขาไม่ได้รู้เรื่องอิทธิพลของหลินมั่วดีนัก พวกเขาแค่เดาตามสิ่งที่ประธานหย่งพูดให้ฟังว่าหลินมั่วน่าจะมีทรัพย์สินพอๆ กับมหาเศรษฐีสิบอันดับต้นๆ
แต่ในความเป็นจริงแล้ว อิทธิพลของหลินมั่วนั้นยิ่งใหญ่เกินกว่าที่พวกเขาจะจินตนาการได้
ถ้าผู้อำนวยการทั้งสามรู้ถึงอำนาจที่แท้จริงของหลินมั่วแล้ว เกรงว่าพวกเขาก็จะร่วมวงแย่งชิงตำแหน่งพนักงานมาด้วยอีกคน!
การที่ได้ทำงานให้กับบริษัทของผู้อาวุโสแห่งมณฑลก่วง โอกาสแบบนี้จะมีกี่คนที่ได้รับมัน
สุดท้าย ภายใต้การพิจารณาหลายรูปแบบของหลี่หลินแล้ว พวกเขาได้เซ็นสัญญากับนักศึกษาปริญญาโทสิบกว่าคนเพื่อให้พวกเขามาเป็นพนักงานหลักของร้านขายยา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะหมอเทวดา
เซี่ยวซิงปัง ตายไปแล้วยังจะมาคุยได้อีก ตัวละครผิดนะ...
คือคนจีนมีนเป็นแบบนี้จริงๆใช่มั้ย ดูถูกคนอื่นเป็นนิจ หลงตัวเอง แล้วก็เห็นแก่ประโยชน์ส่วนตนเป็นที่ตั้ง ยิ่งอ่านยิ่งน่ารำคาญทั้งเรื่องทั้งเรื่องไม่มีห่าไรเลยพระเอกเกินให้คนดูถูกไปทั่ว พ่อแม่นางเอกก๋หน้าเงิน นางเอกก็นอกจากรักพระเอกแล้วไม่มีอะำรเลยนอกจากสร้างปัญหา เด่วคนนั้นจ้อง คนนี้ต้อง ให้พระเอกมาคอยกำจัด วนไปวนมา อ่านแค่สี่สิบตอนก็เอียนละ ไม่รู้จริงๆนิยายจีนมันเป็นแบบนี้ทุกเรื่องจนคิดว่านี่คือนิสัยจริงๆของคนจีนไปแล้วนะนี่...
อัพวันละ 20 ตอนเหมือนเดิมก้ดีนะแอด 🥺...
รอตอนใหม่นะครับ...
ยังรออยู่นะครับ...
ไม่อัพหลายวันแล้วครับแอดดดดด...
นิยายเรื่องนี้....อ่านไปไม่กี่ตอน...พ๊อตเรื่องสร้างพระเอกเป็นหมาตัวหนึ่ง...เท่านั้น...ไม่มีศักสรี อะไรเลย...โคตรโง่....ยอมให้คนอื่นกดขี่....หรือคนเขียนเองเป็นแบบนี้ครับ...งง...
นิยายไร้สาระของแท้...
นิยายน้ำเน่า...
นิยายขยะ คนแตงก็ขยะ...