หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1464

หลินมั่วดึงสวี่ปั้นซย่าให้มาอยู่ด้านหลัง "ในเมื่อนายแพ้ งั้นฉันก็สามารถพาเธอกลับไปได้แล้วใช่ไหม"

เด็กหนุ่มขบฟันแน่น "ได้สิ!"

"แต่เรื่องระหว่างเรายังไม่จบ!"

หลินมั่วส่ายหน้าอย่างจนปัญญา เขาไม่รู้จริงๆ ว่าเด็กหนุ่มที่ดูมีบุคลิกง่ายๆ สบายๆ แบบนี้ ทำไมถึงไม่รู้จักแพ้ซะได้

แต่วันนี้การที่เขาสามารถช่วยสวี่ปั้นซย่าเอาไว้ได้ นั่นก็ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยทีเดียว

หลินมั่วจูงมือสวี่ปั้นซย่าเพื่อพาเธอกลับ

แต่สวี่ปั้นซย่ากลับไม่ยอมเดินไปกับเขา เธอชี้ไปทางเด็กผู้หญิงที่กำลังถูกแขวนไว้อยู่ในห้อง "พวกเราพาเธอไปด้วยได้ไหม"

"คนพวกนี้ไม่ใช่คนดี พวกเขา...พวกเขามีตั้งหลายคนแต่กลับรังแกเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ คนเดียว!"

"พวกเราจะนิ่งเฉยไม่ได้นะ"

ในตอนนั้นเอง ใบหน้าของเด็กหนุ่มก็แข็งกร้าวขึ้นมา เขาจ้องไปทางสวี่ปั้นซย่าราวกับถูกยั่วโมโห

หลินมั่วมองไปที่เด็กผู้หญิงคนนั้นก่อนจะส่ายหน้า "คนแบบนี้ไม่สมควรจะได้รับการช่วยเหลือ!"

เด็กหนุ่มอึ้งไป เขามองหลินมั่วด้วยแววตาสงสัย

สวี่ปั้นซย่าแปลกใจ "ทำไมล่ะ"

หลินมั่ว "รับเงินเพื่อทำงานให้ นี่เป็นเรื่องปกติไม่ใช่เหรอ"

"เธอรับเงินมา แต่สุดท้ายยังคิดที่จะขโมยของสำคัญของคนอื่นไปอีก คุณคิดว่าเธอไม่ควรจะได้รับโทษเหรอ"

สวี่ปั้นซย่ามีสีหน้างุนงง "เธอ...เธอขโมยของเหรอ"

"ไม่หรอกมั้ง คุณรู้ได้ยังไง"

ในตอนนั้นเอง เด็กหนุ่มก็จ้องหน้าหลินมั่วด้วยความตกใจ

หลินมั่วลูบผมของสวี่ปั้นซย่าและยิ้มให้เธอเบาๆ "อย่าลืมสิ สามีของคุณเป็นหมอนะ"

"เด็กผู้หญิงคนนี้เลือดภายในร่างกายแข็งแรงดี แต่กลับไม่มีแรงซะได้"

"อีกอย่างเลือดยังมารวมอยู่บนจุดสำคัญร่างกายของเธออีก"

"สามารถพิสูจน์ได้ว่าในร่างกายของเธอมีอะไรซ่อนอยู่"

"ของที่ซ่อนอยู่ไม่ได้มีผลกระทบอะไรกับร่างกายของเธอ แต่ยังช่วยให้เธอแข็งแรงขึ้น"

แต่ว่าหลินมั่วไม่อยากจะสนใจเขามากนัก

เขามองเด็กผู้หญิงคนนั้นก่อนจะพูดกับเด็กหนุ่ม "วิธีการของนายคงจะไม่ได้ผลตามที่คิดไว้หรอก"

"จำคำพูดของฉันเอาไว้นะ ถ้าตอนนั้นเกิดอะไรขึ้นให้ป้อนน้ำแข็งแก่ผู้ป่วยภายในสามนาทีจะสามารถรักษาชีวิตผู้ป่วยได้!"

เด็กหนุ่มเลิกคิ้วขึ้นก่อนจะจ้องไปทางหลินมั่ว "นายพูดอะไร"

หลินมั่วยิ้ม "ฉันพูดอะไรเดี๋ยวอีกหน่อยนายก็รู้เอง"

"ยังไงซะก็จำคำพูดของฉันไว้ มันช่วยรักษาชีวิตได้!"

เด็กหนุ่มมีสีหน้าสงสัย เขางุนงงในคำพูดของหลินมั่ว

หลินมั่วเองก็ไม่ได้ทิ้งท้ายอะไรมากก่อนจะจูงมือสวี่ปั้นซย่าเดินออกจากทะเลสาบหวังเยว่

ในห้องโถงใหญ่ เด็กหนุ่มมองตามหลินมั่วที่เดินจากไปด้วยใบหน้าที่แข็งกร้าว

จู่ๆ เขาก็เตะถังขยะที่อยู่ข้างๆ กระเด็นลอยออกไป ก่อนจะพูดอย่างโมโห "หน้าด้าน ฉันไม่ปล่อยนายไปแน่!"

"ต้องมีสักวันฉันจะถอดเล็บทั้งสองของนายออกมาด้วยมือของฉันเองให้ได้!"