หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1465

เด็กหนุ่มเดินไปนั่งที่โซฟาอย่างโมโห

ไม่นานก็มีผู้ชายที่สักลายเต็มลำคอเดินเข้ามา "คุณชาย ไอ้คนแซ่หลินนั่นมันไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงเลยจริงๆ "

"มันกล้าที่จะตั้งตัวเป็นศัตรูกับตระกูลว่านของพวกเรา นี่มันเป็นการรนหาที่ตายชัดๆ !"

"ให้ผมบอกมือดีของตระกูลให้จัดการมันดีไหมครับ"

เด็กหนุ่มถลึงตามองชายลายสัก "กล้าท้าก็ต้องกล้าแพ้ เขาสู้ชนะฉันและพาตัวภรรยากลับไป นี่มันยังมีปัญหาอะไรอีก"

"นายจะบอกให้มือดีของตระกูลฆ่าเขา นี่มันหมายความว่าอะไร จะให้คนนอกมองว่าฉันไม่รู้จักยอมแพ้งั้นเหรอ"

ชายลายสักรีบพูดอธิบาย "คุณชาย ผมไม่ได้หมายความว่าแบบนั้น"

"แต่ว่า หลินมั่วเป็นถึงผู้สูงศักดิ์ของมณฑลก่วง"

"การที่คุณชายแพ้แก่เขา มันแสดงให้เห็นว่าแม้แต่มณฑลก่วง ตระกูลว่านของพวกเรายังจัดการไม่ได้ไม่ใช่เหรอครับ"

"ถ้าเรื่องนี้แพร่งพรายออกไป เกรงว่าจะเป็นหารทำลายชื่อเสียงของตระกูลพวกเรา..."

เด็กหนุ่มมีสีหน้าแข็งกร้าว ก่อนจะโยนแก้วในมือทิ้งไป "นี่นายกำลังสั่งสอนฉันเหรอ"

ชายลายสักรีบโค้งตัวลง "ผมไม่กล้าครับ ผมแค่..."

เด็กหนุ่มโมโห "ไม่กล้าก็หุบปากไป!"

"ฉันรู้ดีว่าควรจะทำอะไร ไม่ต้องให้นายมาสั่งสอน!"

"ไสหัวไป!"

ชายลายสักไม่กล้าพูดอะไรอีก ก่อนจะโค้งคำนับและเดินจากไป

เมื่อเดินออกมาจากห้องโถงใหญ่ ชายลายสักจึงยืดตัวขึ้น แววตาของเขาสะท้อนความอาฆาตแค้นออกมา

เขามองไปทางห้องโถงใหญ่ด้วยความโมโหหนึ่งครั้งก่อนจะหันหลังเดินเข้าไปในห้องที่อยู่หลังสวน

ภายในห้องมีผู้ชายตัวเล็กๆ อยู่คนหนึ่ง

เมื่อชายลายสักเดินเข้ามา เขาก็รีบเดินมามองซ้ายมองขวาที่ประตู เมื่อเห็นว่าไม่มีใครสังเกตุเห็นพวกเขา เขาจึงรีบปิดประตูลงทันที

"พี่เป้า เรื่องเป็นยังไงบ้าง"

"ไอ้แซ่หลินมันตายไหม"

ชายตัวเล็กถามอย่างตื่นเต้น

ชายลายสักมีสีหน้าไม่พอใจ เขาส่ายหน้าไปมา "ไม่ตาย!"

ชายตัวเล็กมีสีหน้าเปลี่ยนไปทันที "ทำไมไม่ตายล่ะ"

"คุณชายสู้กับมันไม่ใช่เหรอ"