หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 148

พนักงานบริการถอนหายใจออกมาอย่างช่วยไม่ได้ “คุณชายโจว นี่คือสิ่งที่คุณพูดด้วยตัวเองนะครับ”

“กฎของระดับสมาชิก คือสมาชิกระดับสูงกว่าสามารถต้องการให้สมาชิดระดับต่ำกว่าออกไปได้”

คุณชายโจวถลึงตา“ใช่สิ อย่างนั้นทำไมแกยังให้ฉันออกไปอีก”

พนักงานบริการมองไปที่หลินมั่ว “แต่ว่า คุณหลินเป็นสมาชิกระดับสูงสุดของพวกเรา”

“คุณต้องการที่จะให้คุณหลินออกไป อย่างนั้นผมก็ทำได้แค่ให้คุณเป็นคนออกไปแทนครับ!”

พอคำพูดนี้หลุดออกมา ทุกคนทั่วทั้งพื้นที่ต่างก็ตะลึงงัน

เดิมทีผู้คนโดยรอบที่เฝ้าดูคนเหล่านี้อย่างสนุกสนาน ต่างก็พากันงงงวยไปหมด

จากความเห็นของพวกเขา หลินมั่วเป็นเพียงแค่คนที่ไร้ความสามารถที่เกาะผู้หญิงกินคนหนึ่งเท่านั้นเอง

คุณชายโจวต้องการที่จะไล่เขาออกไป เขาก็ไม่มีทางที่จะอยู่ที่นี่ต่อได้แน่นอนอยู่แล้ว

ท้ายที่สุดแล้ว อีผิ่นเซวียนไม่สามารถที่จะทำเพื่อที่คนไม่มีบัตรสมาชิกคนหนึ่ง แล้วไปทำให้สมาชิกระดับแพลตตินั่มต้องขุ่นเขืองใจได้หรอก

แต่ใครจะไปรู้ได้ละว่า เรื่องราวกลับตาลปัตรกลายมาเป็นอย่างนี้ได้

คิดไม่ถึงว่าหลินมั่วคือคนที่มีสมาชิกระดับสูงสุดของที่นี่

ทุกคนต่างก็พากันสงสัยว่าตัวเองฟังผิดไปแล้วหรือเปล่า

ผิงผิงพูดอย่างตื่นตระหนก "กะ...กะ...แกพูดอะไรกัน"

"หลินมั่วคือสมาชิกระดับสูงสุดของที่นี่งั้นเหรอ"

“แกบ้าไปแล้วจริงๆ ใช่ไหม”

"เขาก็เป็นเพียงแค่ลูกเขยที่แต่งเข้าตระกูลสวี่เท่านั้น เป็นคนไร้ประโยชน์คนหนึ่ง ขะ...เขามีสิทธิอะไรไปเป็นสมาชิกระดับสูงสุดของที่นี่ได้"

"บ้าเอ้ย ที่นี่มันเป็นสถานที่อะไรกัน"

“ให้คนบ้าคนหนึ่งมาเป็นพนักงานบริการได้ยังไง”

"ฉันว่านะ อีผิ่นเซวียนนี่ ก็มีเพียงแค่นี้เท่านั้นแหละ!"

ทุกคนต่างก็มองไปที่พนักงานบริการคนนั้นอย่างสงสัย ต่างก็สงสัยว่าพนักงานคนนี้โง่หรือเปล่า

ในขณะเดียวกัน ก็มีเสียงเย็นยะเยือกจากคนที่เดินมากจากด้านบน "เขาไม่ได้บ้าแล้วก็ไม่ได้โง่ด้วย!"

ทุกคนหันไปมอง เห็นเพียงแค่ผู้จัดการเซี่ยเดินลงมาจากข้างบน ทำให้เกิดความกระสับกระส่ายขึ้นอย่างฉับพลัน

ผู้จัดการเซี่ยคนนี้เป็นคนรับผิดชอบอีผิ่นเซวียน แล้วก็เป็นบุคคลที่มีอิทธิพลที่มีชื่อเสียงคนหนึ่งของเมื่อก่วงหยาง

“ที่แท้ก็คุณลุงเซี่ยนี่เอง!”

“คุณลุงเซี่ย ไม่ได้เจอกันนานเลยนะครับ!”

คุณชายโจวทักทายขึ้นมาด้วยรอยยิ้ม คิดที่จะจับมือกับผู้จัดการเซี่ย

แต่ใครจะไปรู้ละว่า ผู้จัดการเซี่ยไม่ได้ให้ความสนใจเขาเลยแม้แต่น้อย แล้วเดินตรงไปอยู่ตรงหน้าของหลินมั่ว

“คุณหลิน ขอโทษด้วยนะครับ”