หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 148

พนักงานบริการถอนหายใจออกมาอย่างช่วยไม่ได้ “คุณชายโจว นี่คือสิ่งที่คุณพูดด้วยตัวเองนะครับ”

“กฎของระดับสมาชิก คือสมาชิกระดับสูงกว่าสามารถต้องการให้สมาชิดระดับต่ำกว่าออกไปได้”

คุณชายโจวถลึงตา“ใช่สิ อย่างนั้นทำไมแกยังให้ฉันออกไปอีก”

พนักงานบริการมองไปที่หลินมั่ว “แต่ว่า คุณหลินเป็นสมาชิกระดับสูงสุดของพวกเรา”

“คุณต้องการที่จะให้คุณหลินออกไป อย่างนั้นผมก็ทำได้แค่ให้คุณเป็นคนออกไปแทนครับ!”

พอคำพูดนี้หลุดออกมา ทุกคนทั่วทั้งพื้นที่ต่างก็ตะลึงงัน

เดิมทีผู้คนโดยรอบที่เฝ้าดูคนเหล่านี้อย่างสนุกสนาน ต่างก็พากันงงงวยไปหมด

จากความเห็นของพวกเขา หลินมั่วเป็นเพียงแค่คนที่ไร้ความสามารถที่เกาะผู้หญิงกินคนหนึ่งเท่านั้นเอง

คุณชายโจวต้องการที่จะไล่เขาออกไป เขาก็ไม่มีทางที่จะอยู่ที่นี่ต่อได้แน่นอนอยู่แล้ว

ท้ายที่สุดแล้ว อีผิ่นเซวียนไม่สามารถที่จะทำเพื่อที่คนไม่มีบัตรสมาชิกคนหนึ่ง แล้วไปทำให้สมาชิกระดับแพลตตินั่มต้องขุ่นเขืองใจได้หรอก

แต่ใครจะไปรู้ได้ละว่า เรื่องราวกลับตาลปัตรกลายมาเป็นอย่างนี้ได้

คิดไม่ถึงว่าหลินมั่วคือคนที่มีสมาชิกระดับสูงสุดของที่นี่

ทุกคนต่างก็พากันสงสัยว่าตัวเองฟังผิดไปแล้วหรือเปล่า

ผิงผิงพูดอย่างตื่นตระหนก "กะ...กะ...แกพูดอะไรกัน"

"หลินมั่วคือสมาชิกระดับสูงสุดของที่นี่งั้นเหรอ"

“แกบ้าไปแล้วจริงๆ ใช่ไหม”

"เขาก็เป็นเพียงแค่ลูกเขยที่แต่งเข้าตระกูลสวี่เท่านั้น เป็นคนไร้ประโยชน์คนหนึ่ง ขะ...เขามีสิทธิอะไรไปเป็นสมาชิกระดับสูงสุดของที่นี่ได้"

"บ้าเอ้ย ที่นี่มันเป็นสถานที่อะไรกัน"

“ให้คนบ้าคนหนึ่งมาเป็นพนักงานบริการได้ยังไง”

"ฉันว่านะ อีผิ่นเซวียนนี่ ก็มีเพียงแค่นี้เท่านั้นแหละ!"

ทุกคนต่างก็มองไปที่พนักงานบริการคนนั้นอย่างสงสัย ต่างก็สงสัยว่าพนักงานคนนี้โง่หรือเปล่า

ในขณะเดียวกัน ก็มีเสียงเย็นยะเยือกจากคนที่เดินมากจากด้านบน "เขาไม่ได้บ้าแล้วก็ไม่ได้โง่ด้วย!"

ทุกคนหันไปมอง เห็นเพียงแค่ผู้จัดการเซี่ยเดินลงมาจากข้างบน ทำให้เกิดความกระสับกระส่ายขึ้นอย่างฉับพลัน

ผู้จัดการเซี่ยคนนี้เป็นคนรับผิดชอบอีผิ่นเซวียน แล้วก็เป็นบุคคลที่มีอิทธิพลที่มีชื่อเสียงคนหนึ่งของเมื่อก่วงหยาง

“ที่แท้ก็คุณลุงเซี่ยนี่เอง!”

“คุณลุงเซี่ย ไม่ได้เจอกันนานเลยนะครับ!”

คุณชายโจวทักทายขึ้นมาด้วยรอยยิ้ม คิดที่จะจับมือกับผู้จัดการเซี่ย

แต่ใครจะไปรู้ละว่า ผู้จัดการเซี่ยไม่ได้ให้ความสนใจเขาเลยแม้แต่น้อย แล้วเดินตรงไปอยู่ตรงหน้าของหลินมั่ว

“คุณหลิน ขอโทษด้วยนะครับ”

"ผมไม่รู้ว่าคุณมาที่นี่ เลยจัดการได้ไม่ดีพอ ต้องขออภัยด้วยครับ!"

ทุกคนต่างตะลึงงั้น บุคคลที่มีอิทธิพลอย่างผู้จัดการเซี่ยคนนี้ ทำไมถึงได้เกรงใจหลินมั่วขนาดนี้

คุณชายโจวรีบเดินมาอย่างร้อนรน "คุณลุงเซี่ย คุณกำลังทำอะไรอยู่"

“คุณจำคนผิดไปแล้วหรือเปล่า”

“นะ…นี่ไม่ใช่แค่ลูกเขยที่แต่งเข้าบ้านคนหนึ่งอย่างนั้นเหรอ”

"พนักงานของพวกคุณคนนั้นก็จำคนผิด ทำไมคุณก็จำคนผิดไปด้วยละ"

ผู้จัดการเซี่ยตบไปที่ไหล่ของพนักงานบริการ "ที่เขาพูดมา ทั้งหมดคือเรื่องจริง!"

"คุณหลิน เขาเป็นสมาชิกระดับสูงสุดของที่นี่จริงๆ นั่นก็คือสมาชิกระดับสุพรีม!"

"อีผิ่นเซวียนมีบัตรระดับสุพรีมเพียงแค่สามใบเท่านั้น คุณหลิน ก็เป็นหนึ่งในเจ้าของบัตรระดับสุพรีมใบหนึ่งเช่นกัน!"

ทุกคนตกอยู่ในความโกลาหลทันที ทั้งหมดนั้นต่างก็พากันช็อกอย่างสุดขีด

คำพูดนี้ เมื่อออกมาจากปากของพนักงานบริการคนนั้น ทุกคนต่างก็ยังมีข้อสงสัย

แต่ผู้จัดการเซี่ยพูดออกมาด้วยตัวเอง ก็ไม่มีคนสงงสัยอีกต่อไปแล้ว

คุณชายโจวตกตะลึง ราวกับเห็นผีไปแล้ว

บัตรระดับสุพรีม เขาก็เคยได้ยินเรื่องนี้มาเหมือนกัน แต่ทว่าเขาก็ไม่เคยเห็นคนใช้มาก่อน

ว่ากันว่ามีเพียงแค่สามใบเท่านั้น หนึ่งในนั้นก็มอบให้กับหนานป้าเทียน

แม้แต่คุณปู่ตระกูลโจวของพวกเขา ก็ยังไม่มีสิทธิ์ได้รับบัตรระดับสุพรีม ได้รับก็เพียงแค่บัตรระดับไดมอนด์ใบหนึ่งเท่านั้นเอง

นี่ก็เป็นแค่ลูกเขยที่แต่งเข้าบ้านคนหนึ่ง ทำไมถึงได้รับบัตรระดับสุพรีมกันละ

ระดับสมาชิกของเขาสูงกว่า นึกไม่ถึงเลยว่าจะสูงกว่าเจ้าตระกูลของสิบตระกูลใหญ่อีกอย่างนั้นเหรอ

"คุณลุงเซี่ย คะ...คุณทำอะไรผิดพลาดไปหรือเปล่า"

"เขาก็เป็นเพียงแค่คนไร้ประโยชน์ที่เกาะผู้หญิงกินหนึ่งเท่านั้นเอง!"

"เขาจะไปสามารถมีบัตรระดับสุพรีมได้อย่างไร"

“ขะ…เขาต้องขโมยมาแน่นอน!”

“คุณลุงเซี่ย คุณลองตรวจสอบดูสักหน่อย เขาจะต้องเป็นหัวขโมยแน่!”

ผู้จัดการเซี่ยกล่าวอย่างโกรธจัด “พอแล้ว!”

“เธอหุบปากเดี๋ยวนี้!”

"เธอก็เป็นแค่สมาชิกระดับแพลตตินัมเท่านั้น ไม่คิดเลยว่าจะไม่ให้ความเคารพต่อสมาชิกระดับสุพรีมได้อย่างไร!"

“เด็กๆ มาเอาเขาออกไปซะ!”

“แล้วก็ ยกเลิกบัตรสมาชิกของเขาให้ฉันด้วย!”

"หลังจากวันนี้เป็นต้นไป หากไม่อนุญาตก็อย่าให้เขาก้าวเข้ามาในอีผิ่นเซวียนได้แม้แต่ครึ่งก้าว!"