หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1525

ยามเฝ้าประตูพูดพลางหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา ทำท่าจะโทรแจ้งตำรวจ

เขามักจะใช้วิธีนี้ขู่ให้คนกลัว มีหลายคนหวาดกลัวในสถานการณ์แบบนี้

อย่างไรก็ตาม หลินมั่วกลับไม่ได้ตื่นตระหนกแต่อย่างใด ไม่แม้กระทั่งจะขัดขวางเขาเสียด้วยซ้ำ หนำซ้ำยังมองดูเขาและยิ้มจนตาหยี เหมือนกับว่ากำลังรอคอยให้เขาไปแจ้งตำรวจอย่างงั้นเลย

สีหน้าของยามเฝ้าประตูเปลี่ยนเป็นดูไม่ดีมากยิ่งขึ้น

ความจริงแล้วเขาต้องการทำให้หลินมั่วกลัว และต้องการให้หลินมั่วก้มหัวยอมรับความผิดกับเขา

แต่คิดไม่ถึงว่า หลินมั่วไม่ได้แยแสเขาเลยสักนิดเดียว นี่ทำให้เขาอยู่ในสถานะที่ไม่เอื้ออำนวยให้หยุดกลางคัน

เขากัดฟันกรอด แล้วจู่ๆเขาก็เก็บโทรศัพท์มือถือ และพูดอย่างโมโห “ช่างเถอะ ฉันไม่อยากทำเรื่องให้เป็นเรื่องใหญ่”

“เอาอย่างนี้ ไปที่ฝ่ายวิชาการ นายอธิบายกับผู้บริหารของพวกเราเกี่ยวกับเรื่องนี้ด้วยตัวเอง”

“ผู้บริหารพูดว่าจะจัดการนายยังไง ก็จัดการนายอย่างนั้น!”

หลินมั่วพยักหน้า “ได้ซิ ตามใจนาย!”

ยามเฝ้าประตูเดินนำไปทางฝ่ายวิชาการอย่างดุดันทันที หลินมั่วดึงหลินซีไปเดินอยู่ข้างหลัง

เดิมทีเขาไม่อยากรู้จักคนแบบนี้ตั้งแต่ทีแรก แต่อีกฝ่ายดื้อดึงขนาดนั้น ถ้างั้นเขาก็ต้องจัดการเรื่องนี้ให้เรียบร้อย

มิฉะนั้น วันหลังหลินซีจะมาเรียนที่นี่ ก็จะโดนคนหาเรื่องทั้งวัน แล้วมันจะได้เหรอ

เมื่อมาถึงฝ่ายวิชาการ หลินมั่วก็เห็นจ้าวเจ๋อหมิงนั่งดื่มชาอยู่ที่นี่

ไอ้หนุ่มคนนี้ เมื่อกี้อาศัยตอนที่ชั้นบนกำลังวุ่นวาย ก็แอบหลบออกไปอย่างเงียบๆ

เขาก็ดูออกว่าสถานการณ์ผิดปกติ เลยไม่กล้าที่จะอยู่ที่ชั้นบน

คิดไม่ถึงว่า เขายังมีอารมณ์ ที่จะซ่อนตัวอยู่ที่นี่เพื่อดื่มชา

ทันทีที่ยามเฝ้าประตูเข้ามา ก็ตะโกนโวยวายขึ้นมาเลย “ผู้อำนวยการจ้าว คุณอยู่ที่นี่เอง ดีมากเลยครับ!”

“ผมจะมารายงานคุณเรื่องหนึ่ง…”

ว่าแล้ว เขาก็เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อครู่รอบหนึ่ง พร้อมกับเติมไข่ใส่สีลงไป

จ้าวเจ๋อหมิงนั่งอยู่ที่โต๊ะ เมื่อเขาเห็นหลินมั่ว ก็ตะลึงงัน

เขาไม่เคยคิดไม่เคยฝันว่าหลินมั่วจะวิ่งมาที่ฝ่ายวิชาการ

เมื่อได้ยินคำพูดของยามเฝ้าประตู ในที่สุดเขาก็เข้าใจว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น

“เรื่อง…เรื่องนี้ จำเป็นต้องจัดการอย่างเคร่งครัด!”

จ้าวเจ๋อหมิงรีบพูดอย่างรวดเร็ว

ยามเฝ้าประตูรู้สึกดีใจมาก ยังคิดว่าจ้าวเจ๋อหมิงพูดแทนให้ตนเอง จึงรีบพูดขึ้นมาว่า “ผู้อำนวยการจ้าว คุณพูดได้ถูกต้อง เรื่องแบบนี้ จำเป็นต้องจัดการอย่างเคร่งครัด เชือดไก่ให้ลิงดู!”

“ผมรู้สึกว่า การลงโทษที่ดีที่สุด คือลงโทษให้หนักๆ เพื่อที่วันหลังพวกเขาจะได้ไม่กล้าเข้ามาที่โรงเรียนอีก คุณเห็นว่าเป็นยังไงครับ”

จ้าวเจ๋อหมิงไม่พูด และตบไปที่หน้าของยามเฝ้าประตูคนนี้ตรงๆ

ยามเฝ้าประตูโดนตบจนงงงวย เขากุมใบหน้าและมองไปที่จ้าวเจ๋อหมิงอย่างตกตะลึง “ผู้อำนวยการจ้าว คุณ…ทำไมคุณตบผมอ่ะ”

จ้าวเจ๋อหมิงหน้าเขียวคล้ำ ตบไปบนใบหน้าเขาอีกที และพูดด้วยความโกรธว่า “ฉันตบนายแล้วจะยังไง”

“นายคิดว่าตัวเองเป็นใคร ยังกล้ามาตั้งกฏเกณฑ์ลงโทษ?”

“ฉันจะบอกนายให้นะ นายเตรียมรอเข้าคุกเถอะ!”

ยามเฝ้าประตูเบิ่งตากว้าง “ผู้อำนวยการจ้าว คุณ…คุณพูดอะไรนะครับ”

“ผมจะเข้าคุกอะไรนะครับ”