หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1527

ประโยคเดียว ก็ทำให้สีหน้าของยามเฝ้าประตูเปลี่ยนเป็นสีเขียวคล้ำไปทันที

เขาไม่รู้ว่าควรตอบคำถามอย่างไร ได้แต่มองไปที่จ้าวเจ๋อหมิง

จ้าวเจ๋อหมิงหน้าซีด พูดไม่ออกแม้แต่คำเดียว

หลินมั่ว “ทั้งสองคนจะว่ายังไง”

“จะดูถูกผม หลินมั่ว ใช่ไหม”

“คำถามที่ผมถาม ไม่มีใครตอบเลยสักคน?”

จ้าวเจ๋อหมิงกับยามเฝ้าประตูตัวสั่นด้วยความกลัว

ยามเฝ้าประตูได้แต่มองไปที่จ้าวเจ๋อหมิง ส่วนจ้าวเจ๋อหมิงได้แต่กัดฟันพูด “คุณหลิน ความจริง...ความจริงแล้วคุณนายหวัง เธอดำรงตำแหน่งในโรงเรียน...”

หลินมั่วพูดตรงๆ “ผู้อำนวยการจ้าว จะพูดอะไรต้องระวังหน่อย”

“เมืองก่วงหยางไม่ได้ใหญ่มาก เรื่องที่ผมคิดจะตรวจสอบ ไม่เคยตรวจสอบไม่ได้”

“โกหกผม ฮึ จุดจบจะต้องน่าสังเวชใจมากแน่นอน!”

จ้าวเจ๋อหมิงกลัวจนฉี่แทบราด ไม่กล้าพูดอะไรสักคำ

หลินมั่วมองไปที่ยามเฝ้าประตู “นายมาตอบ!”

ยามเฝ้าประตูตัวสั่นงันงกพูดว่า “เป็น...เป็นผู้อำนวยการจ้าวสั่งเอาไว้ว่า รถของคุณนายหวัง สามารถเข้า-ออกในโรงเรียนได้ตามใจชอบ...”

“ผม...ผมแค่ทำงานหาเลี้ยงชีพ ผมก็ไม่รู้ครับ...”

เมื่อจ้าวเจ๋อหมิงได้ยินที่พูด เหงื่อก็ยิ่งแตกเต็มศรีษะและรีบพูดว่า “คุณหลิน ผม...ผมก็จนปัญญาจริงๆเหมือนกัน”

“คุณนายหวังเป็นสะใภ้ของหลี่ว์ฉังหมิง เธอ...เธอต้องการขับรถเข้ามาในโรงเรียน ผมก็ไม่กล้าขวางครับ...”

“ถ้าหากผมไปขวาง ผม...ผู้อำนวยการอย่างผม เกรงว่าก็คงไม่ได้เป็น...”

หลินมั่วพยักหน้าช้าๆ “พูดมาแบบนี้ คุณนายหวังสามารถคุยโวโอ้อวดอยู่ในโรงเรียนแห่งนี้ ทั้งหมดก็เป็นเพราะคุณรู้เห็นเป็นใจเหรอ”

“อนุญาตให้เข้า-ออกตามใจชอบในโรงเรียน อนุญาตให้เธอเอารถจอดที่สนามเด็กเล่นของโรงเรียน คุณไม่กลัวว่าจะมีความเสี่ยงด้านความปลอดภัยเหรอ”

“เธอขับรถชนคนในโรงเรียน คุณยังช่วยเธอแบล็กเมล์นักเรียนที่โดนชน”

“จ้าวเจ๋อหมิงผู้อำนวยการอย่างคุณ ช่างมีความสามารถจริงนะ!”

จ้าวเจ๋อหมิงตกใจกลัวจนตัวสั่น ไม่กล้าพูดอะไรออกมา