ภายใต้แสงแดดยามเที่ยง ณ เมืองฟางชวนแห่งหนึ่งที่อยู่ในมณฑลก่วงเมืองว่านอัน รถบัสเก่าๆคันหนึ่งขับอย่างช้าๆไปตามถนนบนภูเขา
ถนนบนภูเขาคดเคี้ยว รถสั่นโคลงเคลง คนในรถล้วนมีอาการง่วงนอน
ในแถวหลังของรถ มีชายหนุ่มคนหนึ่งสวมหมวกแก๊ปนั่งอยู่ ซึ่งก็คือหลินมั่ว
เมื่อคืน เขาได้รับข้อความจากหลี่เถียจุ่ย ทำให้เขาได้รู้เรื่องที่น่าตกใจมากเรื่องหนึ่ง
โครงการยาฟื้นฟูของว่านชุนถัง ความจริงได้ถูกนำเสนอเมื่อสิบกว่าปีที่แล้ว
แต่ว่า ก่อนหน้านี้ไม่ทราบเป็นเพราะสาเหตุอะไร โครงการนี้เมื่อวิจัยและพัฒนาไปได้ระยะสั้นๆ ใช้เงินทุนไปหนึ่งพันล้าน แต่สุดท้ายก็ไม่สามารถดำเนินการต่อไปได้ และได้ถูกระงับจนถึงเวลานี้
หลังจากอุตสาหกรรมยาสวี่ซื่อเปิดตัวโครงการนี้ ว่านชุนถังก็ได้เริ่มต้นโครงการนี้ขึ้นมาใหม่
ยิ่งไปกว่านั้น สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ เมื่อว่านชุนถังเริ่มโครงการนี้ขึ้นมาใหม่ ยังติดต่อเจ้าหน้าที่ที่วิจัยและพัฒนาของหลินมั่วอยู่บ่อยๆ
ดูจากสถานการณ์เหล่านี้ ว่านชุนถังน่าจะรู้เรื่องยาฟื้นฟูตั้งนานแล้ว
เพียงแต่ พวกเขาไม่รู้ว่ายาเม็ดที่ปรุงขึ้นมาใหม่นั้นต้องกลั่นอย่างไร ดังนั้น จึงใช้เงินกว่าหนึ่งพันล้าน วิจัยและพัฒนาไปช่วงระยะสั้นๆระยะหนึ่ง ทว่ากลับไม่ได้ผล จึงได้แต่ระงับโครงการไว้ชั่วคราว
หลังจากที่หลินมั่วเริ่มโครงการนี้ ว่านชุนถังได้รีบติดต่อเจ้าหน้าที่ของทางฝั่งหลินมั่ว และแสดงออกอย่างชัดเจนว่าต้องการติดสินบนพวกเขา เพื่อขโมยวิธีการกลั่นยาฟื้นฟู
ในความเป็นจริง หลินมั่วก็ได้ป้องกันสถานการณ์อย่างนี้เอาไว้เช่นกัน
ความจริงแล้ววิธีการกลั่นยาฟื้นฟู เขาไม่ได้บอกเจ้าหน้าที่ที่วิจัยและพัฒนาในบริษัท
เขาได้แบ่งกระบวนการกลั่นนี้ออกเป็นสิบกว่าขั้นตอน
จากนั้น แบ่งเจ้าหน้าที่วิจัยและพัฒนาของบริษัทออกเป็นกลุ่ม มากกว่าสิบกลุ่ม แต่ละกลุ่มรับผิดชอบในขั้นตอนใดขั้นตอนหนึ่ง
สุดท้าย เมื่อรวมกระบวนการเหล่านี้เข้าด้วยกัน บวกกับหลินมั่วเป็นผู้ควบคุมส่วนผสมขั้นสุดท้าย จึงจะสามารถกลั่นยาฟื้นฟูออกมาได้จริง
ดังนั้น ต่อให้ว่านชุนถังติดสินบนเจ้าหน้าที่วิจัยและพัฒนาเหล่านี้ ก็ไม่ได้อะไรไปมากนัก
อย่างไรก็ตาม เพื่อหาคำตอบว่าเกิดสถานการณ์อะไรขึ้น หลินมั่วได้ตัดสินใจเริ่มที่เจ้าหน้าที่วิจัยและพัฒนาเหล่านี้ก่อน
ตามข้อมูลที่ได้รับมา บริษัทมีผู้จัดการโครงการคนหนึ่ง เมื่อสัปดาห์ที่แล้วได้ลาออกอย่างกระทันหัน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะหมอเทวดา
เซี่ยวซิงปัง ตายไปแล้วยังจะมาคุยได้อีก ตัวละครผิดนะ...
คือคนจีนมีนเป็นแบบนี้จริงๆใช่มั้ย ดูถูกคนอื่นเป็นนิจ หลงตัวเอง แล้วก็เห็นแก่ประโยชน์ส่วนตนเป็นที่ตั้ง ยิ่งอ่านยิ่งน่ารำคาญทั้งเรื่องทั้งเรื่องไม่มีห่าไรเลยพระเอกเกินให้คนดูถูกไปทั่ว พ่อแม่นางเอกก๋หน้าเงิน นางเอกก็นอกจากรักพระเอกแล้วไม่มีอะำรเลยนอกจากสร้างปัญหา เด่วคนนั้นจ้อง คนนี้ต้อง ให้พระเอกมาคอยกำจัด วนไปวนมา อ่านแค่สี่สิบตอนก็เอียนละ ไม่รู้จริงๆนิยายจีนมันเป็นแบบนี้ทุกเรื่องจนคิดว่านี่คือนิสัยจริงๆของคนจีนไปแล้วนะนี่...
อัพวันละ 20 ตอนเหมือนเดิมก้ดีนะแอด 🥺...
รอตอนใหม่นะครับ...
ยังรออยู่นะครับ...
ไม่อัพหลายวันแล้วครับแอดดดดด...
นิยายเรื่องนี้....อ่านไปไม่กี่ตอน...พ๊อตเรื่องสร้างพระเอกเป็นหมาตัวหนึ่ง...เท่านั้น...ไม่มีศักสรี อะไรเลย...โคตรโง่....ยอมให้คนอื่นกดขี่....หรือคนเขียนเองเป็นแบบนี้ครับ...งง...
นิยายไร้สาระของแท้...
นิยายน้ำเน่า...
นิยายขยะ คนแตงก็ขยะ...