หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 155

หลินมั่วเพิ่งกลับถึงบ้านก็ได้ยินเสียงสวี่เจี้ยนกงกำลังโกรธ

“ฟังฮุ่ย คุณ...เกิดอะไรขึ้นกับครอบครัวคุณกันแน่”

“เป็นโรคประสาทเหรอ”

“ผมไม่สน พรุ่งนี้ไล่พวกเขาออกไปซะ!”

ฟังฮุ่ยตาแดงพูดทั้งน้ำตาว่า “คุณสวี่ คุณไม่เคยนึกถึงฉันเลย”

“เขาคือน้องชายของฉัน ฉัน...ฉันจะไล่เขาออกไปได้อย่างไร ยิ่งจะทำให้คนในครอบครัวผิดหวัง!”

“แต่ก่อนตอนที่เราสองคนแต่งงานกัน คุณเป็นคนที่ยากจนล้าหลัง แม่ฉันทำอย่างไรกับคุณ”

สวี่เจี้ยนกงพูดไม่ออกทันที แต่ก่อนเขายากจน แม่ยายปฏิบัติต่อเขาเป็นอย่างดี เขารู้สึกซาบซึ้งใจมาตลอดจนถึงทุกวันนี้

“แต่ นี่...เรื่องนั้นจะทำอย่างไร” สวี่เจี้ยนกงพูดอย่างร้อนใจ “ต้องให้เธอมาเป็นผู้จัดการบริษัท จริงๆ เหรอ”

“ปั้นซย่า แกคิดยังไง ยังไปสัญญาว่าจะให้คำตอบพวกเขาในหนึ่งวัน”

“แกจะตอบพวกเขาว่ายังไง”

สวี่ปั้นซย่าจนปัญญา “พ่อ ถ้าตอนนั้นฉันไม่พูดแบบนั้น พวกเขาจะไปไหม”

สวี่เจี้ยนกงพูดว่า “ถ้างั้นแกไม่ควรรับปากสุ่มสี่สุ่มห้า!”

“ถ้าทำไม่ได้จะทำยังไง”

สวี่ปั้นซย่าตกอยู่ในความเงียบเธอไม่รู้ว่าควรทำอย่างไร ในตอนนั้นเองหลินมั่วก็เดินเข้ามา

“พ่อไม่ต้องกังวลไป ผมจะจัดการเรื่องนี้เอง”

สวี่เจี้ยนกงจ้องมองหลินมั่ว “แกจะจัดการ? แกจัดการอะไรได้”

“ฉันกำลังพูดถึงแกอยู่ ใครอนุญาตให้แกพาพวกเขาไปที่โรงแรมห้าดาว”

“แกรู้ไหมว่าโรงแรมห้าดาวคืนละเท่าไหร่”

“ครอบครัวของพวกเขาไม่รู้ว่าอะไรที่เรียกว่าความพอใจในสิ่งที่มี ถ้าพวกเขาอยู่ที่นี่ตลอดไป เงินนี้จะทำยังไง”

หลินมั่วพูดช้าๆ “พ่อไม่ต้องห่วง ไม่นานพวกเขาจะไม่อยู่ในโรงแรมห้าดาวแล้ว”

สวี่เจี้ยนกงมึนงงครู่หนึ่ง “แกพูดอะไร”

“สมองมีปัญหาเหรอ ครอบครัวอยู่โรงแรมห้าดาวยังจะไม่อยู่ บ้าหรือเปล่า”

สวี่ปั้นซย่าและฟังฮุ่ยมองไปที่หลินมั่วด้วยความแปลกใจ ในมุมมองของพวกเธอหลินมั่วเป็นที่คนเพ้อฝันจริงๆ

ฟังฮุ่ยพูด “ช่างมันเถอะ อย่าพูดถึงเรื่องโรงแรมห้าดาวเลย”